ماه‌های حج: تفاوت میان نسخه‌ها

آیات قرآن، روایت‌های شیعه و اهل‌سنت بر حلال بودن متعه حج دلالت دارند. خلیفه دوم با وجود اذعان به سنت پیامبر در مورد حج، متعه حج را منع کرده و فرد انجام دهنده آن‌را مواخذه می‌کرد. او در دلیل تصمیم خود می‌گفت دوست ندارد زائران خانه خدا، بعد از عمل عمره با همسران خود درآمیزند، سپس در حالی که آب غسل از سرهاشان می‌ریزد، به حج بروند.

==مفهوم‌شناسی==

متعه در لغت به معنای نفع بردن و لذت بردن از چیزی است.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۶۸.</ref> فردی که در ماه‌های حج به قصد انجام حج تمتّع از میقات، لباس احرام بپوشد، سپس به مکه آمده، عمره تمتع انجام دهد، (طواف کند و پس از سعی بین صفا و مروه، تقصیر نماید) با تقصیر از احرام بیرون می‌آید.<ref>معرفت، «شبهة ورد: الزواج الموقت (متعة النساء و متعة الحج)»، ص۱۳۲.</ref> سپس با شروع اعمال حج تمتع، در شهر مکه (بدون نیاز به بازگشت به میقات)، احرام می‌بندد و اعمال حج تمتع را آغاز کند.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۹۶.</ref> این دوره زمانی میان دو احرام که فرد از احرام خارج  شده و هنوز برای اعمال تمتع، احرام نبسته، متعه حج نامیده می‌شود.<ref>[http://al-milani.com/farsi/library/lib-pg.php?booid=30&mid=154&pgid=1440 «متعه حج چیست؟»] سایت آیت الله سید علی حسینی میلانی.</ref> به جهت اینکه فرد در میان دو احرام، اجاره استفاده از برخی لذت‌ها را دارد، به آن متعه حج گفته شده است.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۶۸.</ref>