confirmed، templateeditor
۱۱٬۱۲۹
ویرایش
جز (←عمان: لینک دهی سال) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
*'''ابوعمرو ربیع بن حبیب''': ابوعبیده شاگردش [[ابوعمرو ربیع بن حبیب]] را جانشین خود برگزید.<ref>درجینی، کتاب طبقات المشایخ بالمغرب، ج ۱، ص۷، ۴۹؛ ج ۲، ص۲۴۵.</ref> ربیع بن حبیب [[فقیه]] و حافظ معتبر و صاحب جامع صحیح یا مسند مشهور اباضیان است<ref>طعیمه، الاباضیه عقیده و مذهباً، ۵۱-۵۲.</ref> اعتقاد اباضیان به مسند ربیع تا جایی است که شیخ عبدالله بن حمید سالمی آن را «صحیحترین کتب حدیث از لحاظ روایت و برترین این کتب از لحاظ سند» میخواند و آن را پس از قرآن صحیحترین کتاب میشمارد<ref>نک: طعیمه، الاباضیه عقیده و مذهباً، ۱۰۶.</ref> پس از ربیع ابوسفیان محبوب بن رحیل رأس جماعت اهل الدعوه در مشرق شد<ref>درجینی، کتاب طبقات المشایخ بالمغرب، ج ۱، ص۷۰.</ref> | *'''ابوعمرو ربیع بن حبیب''': ابوعبیده شاگردش [[ابوعمرو ربیع بن حبیب]] را جانشین خود برگزید.<ref>درجینی، کتاب طبقات المشایخ بالمغرب، ج ۱، ص۷، ۴۹؛ ج ۲، ص۲۴۵.</ref> ربیع بن حبیب [[فقیه]] و حافظ معتبر و صاحب جامع صحیح یا مسند مشهور اباضیان است<ref>طعیمه، الاباضیه عقیده و مذهباً، ۵۱-۵۲.</ref> اعتقاد اباضیان به مسند ربیع تا جایی است که شیخ عبدالله بن حمید سالمی آن را «صحیحترین کتب حدیث از لحاظ روایت و برترین این کتب از لحاظ سند» میخواند و آن را پس از قرآن صحیحترین کتاب میشمارد<ref>نک: طعیمه، الاباضیه عقیده و مذهباً، ۱۰۶.</ref> پس از ربیع ابوسفیان محبوب بن رحیل رأس جماعت اهل الدعوه در مشرق شد<ref>درجینی، کتاب طبقات المشایخ بالمغرب، ج ۱، ص۷۰.</ref> | ||
* '''حملة العلم''': وارثان علم ابوعبیده در مغرب پنج تن (حملة العلم) بودند، که از میان قبایل بربر به مشرق رفته بودند تا از علمایی همچون ابوعبیده علم بیاموزند. آنان پس از بازگشت «حمله العلم الی المغرب» لقب گرفتند.<ref>بارونی، مختصر تاریخ الاباضیه، ۳۵؛ معمر، الاباضیه فی موکب التاریخ، ۲(۱)/۲۶، ۲۷.</ref> اشتروتمان میگوید پیش از این پنج تن، ابن مغطیر نفوسی اهل جنّاوُن از مرکز تبلیغی ابوعبیده به جبل نفوسه در مغرب رفته بود<ref>اشتروتمان، ص۲۶۶.</ref> که پس از بازگشت، همچون مرجعی بزرگ برای تدریس و فتوا شناخته میشد.<ref>معمر، الاباضیه فی موکب التاریخ، ۲(۱)/۲۷.</ref> درجینی نام نخستین عالم اباضی را که از بصره به مغرب رفت سلامه بن سعید مینامد<ref>درجینی، کتاب طبقات المشایخ بالمغرب، ج ۱، ص۱۱.</ref>، اما معمر نام این نخستین مبلّغ را سلمه بن سعد ذکر میکند و مینویسد که او در اوایل قرن ۲ق/۸م به افریقا رفت و طی ۱۰ سال فعالیت تبلیغی مذهب اباضی را بین تِلمِسان و خلیج سِرْت در الجزایر و تونس و لیبی نشر داد. او گروهی را که حمله العلم نیز از آنان بودند، برای کسب دانش به بصره نزد ابوعبیده فرستاد.<ref>معمر، الاباضیه فی موکب التاریخ، ۲(۱)/۲۵-۲۶.</ref> نام این پنج تن (حمله العلم) اینهاست: | * '''حملة العلم''': وارثان علم ابوعبیده در مغرب پنج تن (حملة العلم) بودند، که از میان قبایل بربر به مشرق رفته بودند تا از علمایی همچون ابوعبیده علم بیاموزند. آنان پس از بازگشت «حمله العلم الی المغرب» لقب گرفتند.<ref>بارونی، مختصر تاریخ الاباضیه، ۳۵؛ معمر، الاباضیه فی موکب التاریخ، ۲(۱)/۲۶، ۲۷.</ref> اشتروتمان میگوید پیش از این پنج تن، ابن مغطیر نفوسی اهل جنّاوُن از مرکز تبلیغی ابوعبیده به جبل نفوسه در مغرب رفته بود<ref>اشتروتمان، ص۲۶۶.</ref> که پس از بازگشت، همچون مرجعی بزرگ برای تدریس و فتوا شناخته میشد.<ref>معمر، الاباضیه فی موکب التاریخ، ۲(۱)/۲۷.</ref> درجینی نام نخستین عالم اباضی را که از بصره به مغرب رفت سلامه بن سعید مینامد<ref>درجینی، کتاب طبقات المشایخ بالمغرب، ج ۱، ص۱۱.</ref>، اما معمر نام این نخستین مبلّغ را سلمه بن سعد ذکر میکند و مینویسد که او در اوایل قرن ۲ق/۸م به افریقا رفت و طی ۱۰ سال فعالیت تبلیغی مذهب اباضی را بین تِلمِسان و خلیج سِرْت در [[الجزایر]] و [[تونس]] و [[لیبی]] نشر داد. او گروهی را که حمله العلم نیز از آنان بودند، برای کسب دانش به [[بصره]] نزد ابوعبیده فرستاد.<ref>معمر، الاباضیه فی موکب التاریخ، ۲(۱)/۲۵-۲۶.</ref> نام این پنج تن (حمله العلم) اینهاست: | ||
# ابوالخطّاب عبدالاعلی بن سَمْح مَعافری، او را یمنی دانستهاند.<ref>معمر، الاباضیه فی موکب التاریخ،۲(۲)/۱۳؛ نیز لویکی، «اباضیان...» ۱۶.</ref> از ابوعبیده اجازه فتوا داشت.<ref>جیطالی، قناطر الخیرات، ج ۱، ص۱۲۵.</ref> | # ابوالخطّاب عبدالاعلی بن سَمْح مَعافری، او را یمنی دانستهاند.<ref>معمر، الاباضیه فی موکب التاریخ،۲(۲)/۱۳؛ نیز لویکی، «اباضیان...» ۱۶.</ref> از ابوعبیده اجازه فتوا داشت.<ref>جیطالی، قناطر الخیرات، ج ۱، ص۱۲۵.</ref> | ||
# عبدالرحمن بن رستم فارسی، از ابوعبیده اجازه فتوا داشت. او و ابوالخطاب امامت اباضی را در مغرب بنیاد نهادند.<ref>جیطالی، قناطر الخیرات، ج ۱، ص۱۲۵.</ref> | # عبدالرحمن بن رستم فارسی، از ابوعبیده اجازه فتوا داشت. او و ابوالخطاب امامت اباضی را در مغرب بنیاد نهادند.<ref>جیطالی، قناطر الخیرات، ج ۱، ص۱۲۵.</ref> |