دکة القضاء: تفاوت میان نسخه‌ها

دکة القضاء مکانی در [[مسجد کوفه]] که به صورت دکانی کوچک<ref>قمی، مفاتیح الجنان، قم، ص۳۸۸.</ref> یا کرسی بوده است<ref>طهرانی، الذریعة، قم، ج۸، ص۲۳۵؛ محدثی، موسوعة عاشوراء، ۱۴۱۸ق، ص۳۸۱.</ref> که [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] به قضاوت بر روی آن می‌پرداخته است؛ تا آن‌جا که برخی مدعی هستند که غیر از این مکان از محل دیگری برای قضاوت‌های امیرمومنان(ع) یاد نشده است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۰، ص۳۶۳.</ref> برخی معتقدند سایبانی بر روی آن نبوده<ref>ابن ادریس، السرائر الحاوی، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref> و [[آیه احسان|آیه ۹۰ سوره نحل]] (إِنَّ اللَّهَ یأمُرُ بِالعَدلِ وَ الإِحسانِ وَ إیتاءِ ذِی القُربیٰ وَ...) بر ستون کنار آن نگاشته شده بود.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، قم، ص۳۸۸.</ref>  

در برخی از منابع از این مکان و [[بیت الطشت]] به‌عنوان محلی واحد یاد شده و اعمال مشترکی برای آن نقل شده است.<ref>ابن ادریس، السرائر الحاوی، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref> هرچند برخی این دو مکان را متصل به یکدیگر<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۴۱۲.</ref> و تفکیک شده دانسته و برای هر کدام وظیفه خاصی ذکر کرده‌اند.<ref>شهید اول، المزار، ۱۴۱۰ق، ص۲۵۲ – ۲۵۳؛ مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۴۹۵ - ۴۹۶.</ref>

در کتاب‌های منقبت‌نگاری و بیشتر به نقل از [[عمار بن یاسر|عمار یاسر]]<ref>ابن عبدالوهاب، عیون المعجزات، قم، ص۲۱ ؛ طبری، نوادر المعجزات، ۱۴۲۷ق، ص۱۰۲؛ ابن شاذان، الفضائل، ۱۳۶۳، ص۷۴، ۱۵۵؛ بحرانی، مدینة معاجز، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۵۳.</ref> و گاه به نقل از [[جابر بن عبدالله انصاری]]<ref>طبری، نوادر المعجزات، ۱۴۲۷ق، ص۱۰۷.</ref> و یا [[میثم تمار]]<ref>ابن عبدالوهاب، عیون المعجزات، قم، ص۳۵؛ طبری، نوادر المعجزات، ۱۴۲۷ق، ص۱۳۲؛ بحرانی، مدینة معاجز، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۴۶.</ref> رخدادهایی مرتبط با دکة القضاء نقل شده است که می‌توان به [[کرامات]] [[امام علی علیه‌السلام|امیرمؤمنان(ع)]] در مورد حل مشکل دختری که بدون ازدواج به ظاهر حامله نشان می‌داد<ref>ابن عبدالوهاب، عیون المعجزات، قم، ص۲۱ – ۲۴؛ طبری، نوادر المعجزات، ۱۴۲۷ق، ص۱۰۲–۱۰۹؛ ابن شاذان قمی، الروضة، ۱۴۲۳ق، ص: ۱۸۲–۱۸۶؛ بحرانی، مدینة معاجز، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص: ۵۳–۵۶.</ref> و همچنین نسوختن فردی از پیروان گناهکار علی(ع) با آتش<ref>ابن شاذان، الفضائل، ۱۳۶۳، ص۷۴-۷۵.</ref> و البته کرامتی در مورد سخن گفتن امام با ابرها و شهادت آن‌ها بر [[ولایت]] امیرمؤمنان(ع) و حتی سوار شدن حضرت بر ابرها و سفر به مناطق دیگر اشاره کرد.<ref>ابن عبدالوهاب، عیون المعجزات، قم، ص۳۵ – ۳۸؛ طبری، نوادر المعجزات، ۱۴۲۷ق، ص۱۳۲–۱۳۷؛ بحرانی، مدینة معاجز، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۵۴۶-۵۴۹.</ref> در مورد اخیر نیز چنین گفته شده که [[خطبه شقشقیه]] را امام در همین رخداد ایراد کرده است.<ref>ابن عبدالوهاب، عیون المعجزات، قم، ص۳۶؛ بحار الأنوار ط - بیروت، ج۵۴، ص: ۳۴۵؛ منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة خوئی، ج۳، ص: ۳۴</ref>  

در برخی از داستان‌ها نیز از ملاقات برخی افراد با [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام زمان(عج)]] در نزدیکی دکة القضاء سخن به میان رفته است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۶۳–۲۶۵؛ محدث نوری، نجم الثاقب، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۶۷۷–۶۷۹، ج۲، ص۷۵۱-۷۵۲.</ref>

یکی از احکامی که برای آن ادعای شهرت شده است، [[مکروه|کراهت]] داوری و قضاوت در [[مسجد]] است.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۰، ص۳۶۲.</ref> البته با توجه به قضاوت‌های امام در دکة القضای [[مسجد کوفه]] برخی بر این اعتقادند که این مسئله کراهت نداشته<ref>ابن ادریس، السرائر الحاوی، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص: ۲۷۹، ج۲، ص: ۱۵۶ – ۱۵۷؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۰، ص۳۶۲.</ref> و یا این کراهت شامل [[عصمت|معصوم]] نمی‌شود؛ چرا که داوری او قطعا از روی علم و مطابق با واقع خواهد بود.<ref>مجلسی، روضة المتقین، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۱۰۶؛ مازندرانی، شرح فروع الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۲۸۹.</ref> و یا آن که کراهت مختص اوقات [[نماز]] می‌باشد.<ref>فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۵۰۷؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۰، ص۳۶۳.</ref> در این میان حتی [[حدیث|روایتی]] مبنی بر اینکه [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] هم در مسجد خود به قضاوت می‌پرداخت، نقل شده است.<ref>ابن أبی جمهور، عوالی اللئالی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۴۴.</ref>