اصحاب سبت: تفاوت میان نسخه‌ها

بر پایه [[روایات]] تفسیری، قومی در کنار دریا می‌زیستند. از جانب خدا به آنان فرمان رسید که از صید و خوردن ماهی در روز شنبه خودداری کنند. گروهی از آنان حیله‌ای اندیشیدند و در ساحل دریا گودال‌هایی کندند تا در روزهای شنبه با امواج دریا ماهیان به این گودال‌ها داخل شوند و در روزهای یک‌شنبه آنها را صید کنند.<ref>تفسیر منسوب به [[امام حسن عسکری]]، ۱۴۰۹ق، ص۲۶۸-۲۶۹.</ref> طبق برخی دیگر از نقل‌ها، آنان در روزهای شنبه ماهی صید می‌کردند و در روزهای دیگر آنها را می‌خورند؛ گویا می‌گفتند ما از خوردن ماهی در روز شنبه نهی شده‌ایم نه از صید آن.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۴-۲۴۵.</ref> قومشان در برابر آنها دو دسته شدند گروهی عکس‌العملی از خود نشان ندادند و گروهی دیگر آنان را از انجام این کار نهی کردند؛<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۵۴.</ref> اما آنان توجهی نکردند و به کار خود ادامه دادند. کسانی که آنها را از این کار نهی می‌کردند چون می‌دانستند این گروه به عذاب الهی گرفتار می‌شوند، از آنان کناره‌گیری کردند. اصحاب سبت پس از چندی به بوزینه تبدیل شدند و بنا بر برخی روایات، پس از ۳ روز هلاک شدند.<ref>.تفسیر منسوب به امام حسن عسکری، ۱۴۰۹ق، ص۲۷۹.</ref> برخی از [[مفسران]] با استناد به برخی از آیات مربوط به اصحاب سبت،<ref> سوره اعراف، آیه ۱۶۵.</ref> گفته‌اند فقط کسانی که [[نهی از منکر]] می‌کردند نجات یافتند؛ اما دو گروه دیگر(خطاکاران و ساکتین) گرفتار عذاب الهی شدند.<ref>ر. ک. طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۲۶۸-۲۶۹.</ref>