سهم امام: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Hasaninasab |
جز ←لید |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[فقها|فقهای شیعه]] سه مورد(خدا، پیامبر و [[ذوی القربی|ذوی‌القربی]]) از مصارف شش‌گانه خمس را که در [[آیه خمس]]{{یادداشت|وَ اعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شیءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبی وَ الْیتَامَی وَ الْمَسَاکینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ إِن کنتُمْ ءَامَنتُم بِاللَّهِ وَ مَا أَنزَلْنَا عَلی عَبْدِنَا یوْمَ الْفُرْقَانِ یوْمَ الْتَقَی الْجَمْعَانِ وَ اللَّهُ عَلی کلّ شیءٍ قَدِی؛ بدانید هر گونه غنیمتی به دست آورید، خمس آن برای خدا، و برای پیامبر، و برای ذی القربی و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه (از آنها) است، اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایی حق از باطل، روز درگیری دو گروه (باایمان و بی‌ایمان) [روز جنگ بدر] نازل کردیم، ایمان آورده اید. و خداوند بر هر چیزی تواناست. (سوره انفال، آیه ۴۱)}} آمده، متعلق به [[امام]] دانسته<ref>سید مرتضی، رسائل شریف مرتضی، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۲۲۶.</ref> و از آن به سهم امام یاد می‌کنند. از سهم امام، به سهم خدا، سهم پیامبر و سهم ذوی‌القربی نیز یاد می‌شود.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۶، ص۸۴؛ ابن براج، المهذب، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۸۰.</ref> | [[فقها|فقهای شیعه]] سه مورد(خدا، پیامبر و [[ذوی القربی|ذوی‌القربی]]) از مصارف شش‌گانه خمس را که در [[آیه خمس]]{{یادداشت|وَ اعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شیءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبی وَ الْیتَامَی وَ الْمَسَاکینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ إِن کنتُمْ ءَامَنتُم بِاللَّهِ وَ مَا أَنزَلْنَا عَلی عَبْدِنَا یوْمَ الْفُرْقَانِ یوْمَ الْتَقَی الْجَمْعَانِ وَ اللَّهُ عَلی کلّ شیءٍ قَدِی؛ بدانید هر گونه غنیمتی به دست آورید، خمس آن برای خدا، و برای پیامبر، و برای ذی القربی و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه (از آنها) است، اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایی حق از باطل، روز درگیری دو گروه (باایمان و بی‌ایمان) [روز جنگ بدر] نازل کردیم، ایمان آورده اید. و خداوند بر هر چیزی تواناست. (سوره انفال، آیه ۴۱)}} آمده، متعلق به [[امام]] دانسته<ref>سید مرتضی، رسائل شریف مرتضی، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۲۲۶.</ref> و از آن به سهم امام یاد می‌کنند. از سهم امام، به سهم خدا، سهم پیامبر و سهم ذوی‌القربی نیز یاد می‌شود.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۶، ص۸۴؛ ابن براج، المهذب، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۸۰.</ref> | ||
در زمان [[غیبت امام دوازدهم|غیبت امام]]، [[مراجع تقلید شیعه]]، سهم امام را دریافت می‌کنند و برای ترویج و تقویت [[اسلام]] خرج می‌کنند.<ref>بروجردی،مرتضی، المستند فی شرح عروة الوثقی، ص۳۳۰؛ مکارم شیرازی، ناصر، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ص۴۸۳.</ref> برخی از فقیهان شیعه معتقدند که سهم امام در زمان غیبت، باید در مواردی مصرف شود که مرجع تقلید گمان می‌کند یا می‌داند که اگر امام معصوم | در زمان [[غیبت امام دوازدهم|غیبت امام]]، [[مراجع تقلید شیعه]]، سهم امام را دریافت می‌کنند و برای ترویج و تقویت [[اسلام]] خرج می‌کنند.<ref>بروجردی،مرتضی، المستند فی شرح عروة الوثقی، ص۳۳۰؛ مکارم شیرازی، ناصر، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ص۴۸۳.</ref> برخی از فقیهان شیعه معتقدند که سهم امام در زمان غیبت، باید در مواردی مصرف شود که مرجع تقلید گمان می‌کند یا می‌داند که اگر امام معصوم حاضر بود، آن را در همان موارد مصرف می‌کرد؛ مانند [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه]]، بنای [[مسجد|مساجد]]، امور کتابخانه‌ها و مدارس و رسیدگی به نیازمندان.<ref> مکارم شیرازی، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ۱۴۱۶ق، ص۴۸۳.</ref> البته اقوال دیگری نیز درباره سهم امام در زمان غیبت مطرح بوده، مانند ساقط شدن [[وجوب]] آن، مباح بودن آن برای شیعیان، پرداخت آن به [[سادات]] نیازمند، [[صدقه|صدقه‌دادن]] آن، دفن، کنار گذاشتن و نگهداری آن تا زمان [[ظهور حضرت مهدی (عج)|ظهور]]. [[ناصر مکارم شیرازی|آیت الله مکارم]] پس از نقل این اقوال، گفته است که قول مشهور نزد متأخرین و معاصرین این است که [[مرجع تقلید]] آن را در اموری که گمان می‌کند رضایت امام غایب در آن است، خرج کند.<ref> مکارم شیرازی، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ۱۴۱۶ق، ص۴۸۰-۴۸۳.</ref> | ||
== جستار وابسته== | == جستار وابسته== | ||
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۳۰
سَهم اِمام بخشی از خمس است که به خدا، پیامبر(ص) و امام معصوم
تعلق دارد. فقهای شیعه سه مورد(خدا، پیامبر و ذوی‌القربی) از مصارف شش‌گانه خمس را که در آیه خمس
آمده، متعلق به امام دانسته[۱] و از آن به سهم امام یاد می‌کنند. از سهم امام، به سهم خدا، سهم پیامبر و سهم ذوی‌القربی نیز یاد می‌شود.[۲]
در زمان غیبت امام، مراجع تقلید شیعه، سهم امام را دریافت می‌کنند و برای ترویج و تقویت اسلام خرج می‌کنند.[۳] برخی از فقیهان شیعه معتقدند که سهم امام در زمان غیبت، باید در مواردی مصرف شود که مرجع تقلید گمان می‌کند یا می‌داند که اگر امام معصوم حاضر بود، آن را در همان موارد مصرف می‌کرد؛ مانند حوزه‌های علمیه، بنای مساجد، امور کتابخانه‌ها و مدارس و رسیدگی به نیازمندان.[۴] البته اقوال دیگری نیز درباره سهم امام در زمان غیبت مطرح بوده، مانند ساقط شدن وجوب آن، مباح بودن آن برای شیعیان، پرداخت آن به سادات نیازمند، صدقه‌دادن آن، دفن، کنار گذاشتن و نگهداری آن تا زمان ظهور. آیت الله مکارم پس از نقل این اقوال، گفته است که قول مشهور نزد متأخرین و معاصرین این است که مرجع تقلید آن را در اموری که گمان می‌کند رضایت امام غایب در آن است، خرج کند.[۵]
جستار وابسته
پانویس
- ↑ سید مرتضی، رسائل شریف مرتضی، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۲۲۶.
- ↑ نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۶، ص۸۴؛ ابن براج، المهذب، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۸۰.
- ↑ بروجردی،مرتضی، المستند فی شرح عروة الوثقی، ص۳۳۰؛ مکارم شیرازی، ناصر، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ص۴۸۳.
- ↑ مکارم شیرازی، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ۱۴۱۶ق، ص۴۸۳.
- ↑ مکارم شیرازی، انوارالفقاهه، کتاب الخمس و الانفال، ۱۴۱۶ق، ص۴۸۰-۴۸۳.
منابع
- ابن براج طرابلسی، المهذب، قاضی عبدالعزیز، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علیمه قم، ۱۴۰۶ق.
- بروجردی،مرتضی، المستند فی شرح عروة الوثقی (الخمس) در موسوعة الامام الخوئی ج۲۵، موسسة احیاء آثار الامام الاخوئی، قم، ۱۴۲۱ق.
- حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام، ۱۴۰۹ق.
- سید مرتضی، علی بن حسین، رسايل الشریف المرتضی، تصحیح: سید مهدی رجائی، قم، دارالقرآن الکریم، ۱۴۰۵ق.
- نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، تصحیح: عباس قوچانی و علی آخوندی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۴ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، انوارالفقاهه کتاب الخمس و الانفال، قم، مدرسة الامام علی بن ابی‌طالب، ۱۴۱۶ق.