اهل قبله: تفاوت میان نسخه‌ها

اهل قبله کسی است که منتسب به [[اسلام|دین اسلام]] باشد.<ref>نراقی، رسائل و مسائل، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۳۳۵.</ref> از این‌رو تمامی فِرَقِ اسلامی که [[کعبه]] را [[قبله]] خود می‌دانند اهل قبله‌اند.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه.</ref> به گفته [[محمدجواد مغنیه]] مفسر شیعه قرن چهاردهم، اصطلاح اهل قبله با اهل قرآن، اهل [[شهادتین]] و [[اسلام|مسلمانان]] به یک معنا هستند و منظور از آنها کسانی است که به خدا، [[پیامبر(ص)]] و [[سنت]] او ایمان دارند و به سمت قبله (کعبه) نماز می‌خوانند.<ref>مغنیه، تفسیرالکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۳۱.</ref> همچنین [[ملا علی قاری]] از علمای حنفی‌مذهب اهل‌سنت، اهل قبله را کسی دانسته که هیچ یک از [[ضروری دین|ضروریات دین]] را انکار نکند؛ از این‌رو به گفته او از نظر عالمان اهل‌سنت کسی که یکی از ضروریات دین مانند [[حدوث و قدم|قدیم بودن]] عالَم و [[حشر]] را انکار کند از اهل قبله به شمار نمی‌آید هرچند که تمام عمرش را مشغول [[عبادت]] باشد.<ref>قاری، شرح کتاب الفقه الاکبر، ۱۴۲۸ق، ص۲۵۸.</ref>

از اصطلاح اهل قبله در احکام اموات<ref>طوسی، الاستبصار، ۱۳۹۰ق، ج۱، ص۴۶۸.</ref> و احکام [[جهاد]]<ref> مستدرک وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۵۵.</ref> سخن گفته شده است. گفته شده است که مسلمانان قبل از [[جنگ جمل]] احکام جنگ با اهل قبله را نمی‌دانستند و آن را در این جنگ از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] آموختند.<ref> جمعی از محققان، جهاد در آینه روایات، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۱۸۸.</ref> سخنان امام علی(ع) درباره احکام جنگ‌های داخلی اسلام (جنگ با اهل قبله) در [[نهج البلاغه|نهج‌البلاغه]] نقل شده است؛ وی کشتن همه اصحاب جمل (کسانی که با امام علی(ع) به‌عنوان خلیفه، [[بیعت]] کردند سپس بیعت خود را شکسته و جنگ جمل را به راه انداختند.) را با آن که اهل قبله بودند، در برابر کشتن یک تن از مسلمانان به عمد و بدون جرم روا می‌داند.<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۷۲.</ref>