پرش به محتوا

اسفل سافلین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
تمیزکاری
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''أَسْفَلُ سافِلین''' در لغت به «پست‌ترین مراتب» معنا شده است.<ref>معین، فرهنگ فارسی، کلمه اسفل سافلین</ref> در [[سوره تین]] از تعبیر «أسفل سافلین» استفاده شده: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْانسَانَ فىِ أَحْسَنِ تَقْوِیم * ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ؛ ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم،* سپس او را به پایین‏‌ترین مرحله بازگرداندیم».<ref>سوره تین، آیه۴-۵.</ref> پیرامون معنای این کلمه در آیه اختلافاتی وجود دارد:
'''أَسْفَلُ سافِلین''' در لغت به «پست‌ترین مراتب» معنا شده است.<ref>معین، فرهنگ فارسی، کلمه اسفل سافلین</ref> در [[سوره تین]] از تعبیر «أسفل سافلین» استفاده شده: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْانسَانَ فىِ أَحْسَنِ تَقْوِیم ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ؛ ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم، سپس او را به پایین‏‌ترین مرحله بازگرداندیم».<ref>سوره تین، آیه۴-۵.</ref> پیرامون معنای این کلمه در آیه اختلافاتی وجود دارد:


* برخی [[مفسران]] اسفل سافلین را به معنای [[جهنم|آتش جهنم]] دانسته‌اند<ref>ابن‌قیم‌جوزی، التبیان فی أیمان القرآن،‌ ۱۴۲۹ق، ج۱،‌ص۷۳.</ref> و در این [[آیه]] به پایین‌ترین درجه و طبقه [[اهل عذاب]] اشاره دارد.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق،‌ ج۲۰، ص۳۲۰.</ref> و به تعبیر برخی دیگر کنایه از هفتمین طبقه ٔدوزخ دارد که زیر همه [[طبقات دوزخ]] است.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، کلمه اسفل سافلین.</ref>
* برخی [[مفسران]] اسفل سافلین را به معنای [[جهنم|آتش جهنم]] دانسته‌اند<ref>ابن‌قیم‌جوزی، التبیان فی أیمان القرآن،‌ ۱۴۲۹ق، ج۱،‌ص۷۳.</ref> و در این [[آیه]] به پایین‌ترین درجه و طبقه اهل [[عذاب]] اشاره دارد.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق،‌ ج۲۰، ص۳۲۰.</ref> و به تعبیر برخی دیگر کنایه از هفتمین طبقه ٔدوزخ دارد که زیر همه [[طبقات دوزخ]] است.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، کلمه اسفل سافلین.</ref>


* برخی مفسران معتقدند تعبیر اسفل سافلین اشاره پیری و کهولت سن دارد.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۴، ص۳۲۳. </ref>
* برخی مفسران معتقدند تعبیر اسفل سافلین اشاره پیری و کهولت سن دارد.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۴، ص۳۲۳. </ref>
خط ۱۶: خط ۱۶:
* مازندرانی، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی (الاصول و الروضة)، محقق و مصحح: ابوالحسن شعرانی، ‌تهران، المکتبة الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.
* مازندرانی، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی (الاصول و الروضة)، محقق و مصحح: ابوالحسن شعرانی، ‌تهران، المکتبة الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.
* معین، محمد، فرهنگ فارسی.
* معین، محمد، فرهنگ فارسی.
{{اصطلاحات قرآنی}}
{{اصطلاحات قرآنی}}


[[رده:اصطلاحات قرآنی]]
[[رده:اصطلاحات قرآنی]]
[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ج]]
[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ج]]