احیا: تفاوت میان نسخه‌ها

اِحیا در اصطلاح خاص، به معنای شب زنده‌داری و بیدار ماندن در شب‌های خاصی از سال است که مهم‌ترین آن‌ها، [[شب قدر]] (شب‌های نوزده، بیست و یکم و بیست و سوم [[ماه رمضان]]) است.<ref>دهخدا، لغت نامه، ۱۳۷۷ش، ج۹، ص۱۴۱۰۹.</ref> همچنین در روایتی از [[امام علی (ع)]]، احیای چهار شب یعنی شبِ اولِ [[ماه رجب]]، شب [[نیمه شعبان]]، شب [[عید فطر]] و شب [[عید قربان]] توصیه شده‌است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، ج۷، ص۴۷۸؛ دایرة المعارف تشیع، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۵۳۶-۵۳۷.</ref>