پرش به محتوا

محمد بن ابی‌بکر: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۱۹
جز
تمیز کاری
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (تمیز کاری)
خط ۵۹: خط ۵۹:
:::«خدا محمد را بیامرزد که هر چه توانست کوشید و تکلیف خویش را انجام داد.»<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۸۳.</ref>  
:::«خدا محمد را بیامرزد که هر چه توانست کوشید و تکلیف خویش را انجام داد.»<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۸۳.</ref>  


مقام و منزلت محمد بن ابی بکر نزد امام علی(ع) را با مقام و منزلت [[ابوذر غفاری]] نزد [[رسول خدا]](ص) قابل مقایسه دانسته‌اند. او از حواریون امام علیه‌السلام به‌شمار می‌آمد.<ref>حرز الدین، مراقد المعارف، ج ۲، ص۲۴۶</ref>
مقام و منزلت محمد بن ابی بکر نزد امام علی(ع) را با مقام و منزلت [[ابوذر غفاری]] نزد [[رسول خدا(ص)]] قابل مقایسه دانسته‌اند. او از حواریون امام علیه‌السلام به‌شمار می‌آمد.<ref>حرز الدین، مراقد المعارف، ج ۲، ص۲۴۶</ref>


محمد بن ابوبکر در خصوص [[خلفای سه گانه]] معتقد بود که آنان حق امام علی(ع) را در احراز خلافت زیر پا گذاشته‌اند و درباره [[عثمان]] معتقد بود او از احکام خدا و [[سنت]] [[پیامبر(ص)]] عدول کرده است.<ref>نصر ابن مزاحم منقری، وقعة صفین، ص۱۱۸؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۹۲.</ref> او علی(ع) را نخستین شخصی می‌دانست که به پیامبر ایمان آورد و در مراحل مختلف به یاری پیامبر شتافت و از جان خویش مایه گذاشت. در همان حال، [[معاویه]] و بنی سفیان را مردمی غاصب می‌دانست که با دروغ و ریا و زر و زور به جنگ اسلام شتافته‌اند. وی جنگ در مقابل معاویه را جنگ در راه خدا می‌دانست.<ref>نصر ابن مزاحم منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۳ق، ص۱۱۸؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۹۲</ref>
محمد بن ابوبکر در خصوص [[خلفای سه گانه]] معتقد بود که آنان حق امام علی(ع) را در احراز خلافت زیر پا گذاشته‌اند و درباره [[عثمان]] معتقد بود او از احکام خدا و [[سنت]] [[پیامبر(ص)]] عدول کرده است.<ref>نصر ابن مزاحم منقری، وقعة صفین، ص۱۱۸؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۹۲.</ref> او علی(ع) را نخستین شخصی می‌دانست که به پیامبر ایمان آورد و در مراحل مختلف به یاری پیامبر شتافت و از جان خویش مایه گذاشت. در همان حال، [[معاویه]] و بنی سفیان را مردمی غاصب می‌دانست که با دروغ و ریا و زر و زور به جنگ اسلام شتافته‌اند. وی جنگ در مقابل معاویه را جنگ در راه خدا می‌دانست.<ref>نصر ابن مزاحم منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۳ق، ص۱۱۸؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۹۲</ref>
confirmed، templateeditor
۱۱٬۹۰۰

ویرایش