خوجه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خُوجه'''، عنوان گروهی مذهبی در [[هند]] است که مشتمل بر اسماعیلیان نزاری و گروهی از [[اهل سنت]] و [[شیعیان خوجه اثناعشری]] است که از آنها جدا شدند، خوجه ها ابتدا [[اسماعیلیه نزاری]] بودند که از قرن ۸ش در هند گسترش یافته بود. سیاست‌های [[آقاخان اول]] در ۱۸۳۹، منجر به انشعاباتی در این گروه شد.

در اوایل دهه ۱۸۷۰ شماری از خوجه‌ها به رهبری [[دوجی جمال]] در نجف با [[شیخ زین العابدین مازندرانی]] ملاقات کرده، بر لزوم اعزام مدرّس به هند تأکید ورزیدند. این ملاقات زمینه گرایش تعدادی از خوجه‌ها را به تشیع [[اثناعشری]] فراهم آورد. [[شیعیان خوجه اثناعشری]] اقلیت ۱۲۵،۰۰۰ نفری از جامعه شیعیانند که در پنج قاره جهان پراکنده‌اند. [[فدراسیون جهانی جماعات شیعه خوجه اثناعشری]] مهمترین تشکیلات آنان است.  

طبق اسنادی که از سال ۱۸۴۷م باقی مانده است، خوجه‌ها در گذشته از اختلاف بین [[شیعیان]] و [[اهل سنت]] آگاه نبودند، از این روی، هنگامی که آقاخان اول (آقا حسنعلی شاه) در سال ۱۸۶۱ از آنها خواست تا به مذهب [[تشیع]] بگروند، بدون هیچ مقاومتی این امر را پذیرفتند. از آن پس خوجه‌ها به امامت آقاخان نماز جماعت برگزار می‌کردند و در مراسم [[عزاداری امام حسین]] که در جماعت خانه‌های [[اسماعیلیه]] برگزار می‌شد شرکت می‌کردند.

در این زمان خوجه‌ها در ایالات کوچ و گجرات هند پراکنده بودند و تعدادی نیز به شهرهای [[مسقط]] و [[بمبئی]] مهاجرت کرده بودند، و در عین حال مقرری خود را به جماعت خانه‌های اسماعیلی که مرکز اصلی عبادی و گردهمایی اجتماعی آنان به شمار می‌رفت، پرداخت می‌کردند.