حافظ رجب برسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Mkhaghanif (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
'''رجب بن محمد بن رجب حلی''' (<small>ح۷۴۳ق-د پ۸۱۳ق</small>)، محدث، عارف شیعه قرن هشتم. [[مشارق انوار الیقین]] مهم‌ترین اثر اوست. در این کتاب روایاتی را همانند [[تطنجیه|خطبه تطنجیه]] نقل می‌کند که در دیگر آثار شیعه یافت نمی‌شود. او باور خود را مطابق عقاید مشهور شیعه می‌داند؛ با این حال برخی او را به [[غلو]] متهم کرده‌اند و برخی آرائش را شاذ دانسته‌اند. [[شیخ حر عاملی]] به دلیل اتهام غلو او را توثیق نمی‌کند. | |||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
رضی‌الدین حافظ رجب بن محمد بن رجب حلی، نامش رجب و ملقب به حافظ است. در معنای حافظ اگرچه محتمل است به معنای حدیثی باشد، اما افندی در ریاض العلماء آن را تخلص شعری می‌داند..<ref>افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص۳۰۵</ref> | |||
او خود را «رجب الحافظ» خوانده است. تخلص او در اشعار «حافظ برسی» یا «حافظ» است. برس را روستایی میان کوفه و حله <ref>قاموس، ذیل برس</ref> یا روستایی در خراسان دانسته‌اند.<ref>قمی، الکنی ...، ج۲، ص ۱۶۷؛ لغت‌نامه...، ذیل برس.</ref> | او خود را «رجب الحافظ» خوانده است. تخلص او در اشعار «حافظ برسی» یا «حافظ» است. برس را روستایی میان کوفه و حله <ref>قاموس، ذیل برس</ref> یا روستایی در خراسان دانسته‌اند.<ref>قمی، الکنی ...، ج۲، ص ۱۶۷؛ لغت‌نامه...، ذیل برس.</ref> | ||
بیتی از او<ref>نک: امینی، الغدیر، ج۷، ص ۶۷</ref> دلالت دارد که او در برس متولد شده و در [[حله (شهر)|حله]] زندگی کرده است.<ref>افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص ۳۰۴؛ امین، ج۶، ص ۴۶۵</ref> نام او (رجب)، تخلص داشتن در شعر، نام بردن از نام‌های ایرانی مانند افراسیاب و لهراسب و ... در آثارش<ref>برسی، مشارق انوار الیقین، ص ۵۹</ref>، ایرانی‌بودن یا اقامت در ایران را برای او محتمل می‌سازد.<ref>شیبی، الصلة بین التصوف و التشیع، ص ۲۴۰-۲۴۱</ref> | بیتی از او<ref>نک: امینی، الغدیر، ج۷، ص ۶۷</ref> دلالت دارد که او در برس متولد شده و در [[حله (شهر)|حله]] زندگی کرده است.<ref>افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص ۳۰۴؛ امین، ج۶، ص ۴۶۵</ref> نام او (رجب)، تخلص داشتن در شعر، نام بردن از نام‌های ایرانی مانند افراسیاب و لهراسب و ... در آثارش<ref>برسی، مشارق انوار الیقین، ص ۵۹</ref>، ایرانی‌بودن یا اقامت در ایران را برای او محتمل می‌سازد.<ref>شیبی، الصلة بین التصوف و التشیع، ص ۲۴۰-۲۴۱</ref> | ||
نسخهٔ ۹ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۰۷:۳۵
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| مذهب | شیعه امامیه |
| زادروز | ح۷۴۳ق |
| زادگاه | حله [برخی نقل‌ها ایران] |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | شهید اول |
| آثار | مشارق انوار الیقین، |
رجب بن محمد بن رجب حلی (ح۷۴۳ق-د پ۸۱۳ق)، محدث، عارف شیعه قرن هشتم. مشارق انوار الیقین مهم‌ترین اثر اوست. در این کتاب روایاتی را همانند خطبه تطنجیه نقل می‌کند که در دیگر آثار شیعه یافت نمی‌شود. او باور خود را مطابق عقاید مشهور شیعه می‌داند؛ با این حال برخی او را به غلو متهم کرده‌اند و برخی آرائش را شاذ دانسته‌اند. شیخ حر عاملی به دلیل اتهام غلو او را توثیق نمی‌کند.
زندگی‌نامه
رضی‌الدین حافظ رجب بن محمد بن رجب حلی، نامش رجب و ملقب به حافظ است. در معنای حافظ اگرچه محتمل است به معنای حدیثی باشد، اما افندی در ریاض العلماء آن را تخلص شعری می‌داند..[۱] او خود را «رجب الحافظ» خوانده است. تخلص او در اشعار «حافظ برسی» یا «حافظ» است. برس را روستایی میان کوفه و حله [۲] یا روستایی در خراسان دانسته‌اند.[۳] بیتی از او[۴] دلالت دارد که او در برس متولد شده و در حله زندگی کرده است.[۵] نام او (رجب)، تخلص داشتن در شعر، نام بردن از نام‌های ایرانی مانند افراسیاب و لهراسب و ... در آثارش[۶]، ایرانی‌بودن یا اقامت در ایران را برای او محتمل می‌سازد.[۷] تذکره‌نویسان تا چند قرن از او سخن نگفته‌اند. حر عاملی و عبدالله افندی اصفهانی|افندی در قرن دوازدهم از او یاد کردند. مشارق الانوار برسی از همان سده ۹ق در برخی محافل امامیه کتابی شناخته شده است. کفعمی در اواخر سده هشتم از مشارق الانوار نقل می‌کند.[۸] و پس از او دیگران عالمان از این کتاب استفاده کرده‌اند.[۹] تاریخ ولادت و وفات او نامعلوم است.در مشارق میگوید که این کتاب را ۵۸۰سال پس از ولادت حضرت مهدی نوشته است..[۱۰] حر عاملی و افندی او را محدث، فقیه، ادیب و صوفی خوانده‌اند.[۱۱] در نوشته‌هایش تسلط او بر عرفان نظری هویداست. او را متأثر از سید حیدر آملی، فضل‌الله حروفی و عارفان متقدم مانند حلاج دانسته‌اند.[۱۲] برسی علم اسرار حروف و اعداد را می‌دانست و در شرح اخبار از آن استفاده می‌کرد. در نثر و شعر مهارت داشت.[۱۳] سروده‌هایی از او برجای مانده که همگی در فضائل اهل بیت است.[۱۴]
برخی منابع از سفر اواخر عمر او به ایران گفته‌اند. معصومعلیشاه او را درگذشته و مدفون در مشهد می‌داند.[۱۵] خوانساری بقعه حافظ رجب در اردستان را از آن برسی دانسته است.[۱۶]
عقاید
برسی خود را معتقد به اعتقادات مشهور امامیه می‌داند.[۱۷] از غلات انتقاد می‌کرده[۱۸] و خود را «نمط اوسط» و جدا از افراط و تفریط دانسته‌است.[۱۹] با این‌حال باورهایش گاهی با اعتراض مواجه شده است و به غلو متهم شده است.[۲۰] در برخی شعرهایش نسبت غلو را از خود رد می‌کند.[۲۱]
حر عاملی از افراط در باورهای برسی سخن میگوید.[۲۲] مجلسی از مطالب «موهم خبط و خلط و ارتفاع» در کتاب وی میگوید.[۲۳] در مقابل، برخی او را غالی ندانسته‌اند و تنها باورهایش را شاذ خوانده‌اند.[۲۴] به دلیل اتهام غلو و افراط، حرعاملی او را توثیق نکرده است[۲۵] مجلسی روایاتی را که تنها او ذکر کرده، غیرقابل اعتماد شمرده است.[۲۶]
در آثار برسی، به ویژه مشارق، روایاتی یافت می‌شود که در دیگر متون حدیثی شیعه نیست، همانند خطبه افتخار و خطبه تطنجیه. او به منابع درخور توجهی از منابع متقدم شیعه مانند الواحدة ابن جمهور دسترسی داشته است.[۲۷] همچنین برسی، شروحی خاص که ناشی از دیدگاه عرفانی و آگاهی به اسرار حروف بود، بر روایات داشت. روایات متفرد و شروح خاص برسی، کلمات او را غریب جلوه داده است.
آثار
خطی:
- اسرار الائمه. مندرج در مشارق الانوار
- انشاء التوحید و الصلوات علی النبی و آله الائمة الهداة علیهم السلام
- الالفین فی وصف سادة الکونین
- الدُرّالثمین فی ذکر خمسمائة آیة نزلت من کلام رب العالمین فی فضایل امیرالمؤمنین علیه السلام.[۲۸]
- کتابی دربارة مولد نبی صلّی اللّه علیه و آله وسلّم و فاطمه و امیرالمؤمنین علیهماالسلام و فضایل آنها [۲۹]
- مشارق الامان فی لباب حقائق الایمان؛ تألیف ۸۱۱ق، مضمونی مانند مشارق الانوار دارد. [۳۰]
چاپی:
- مشارق انوار الیقین فی حقائق اسرار امیرالمؤمنین؛ تألیف در ۷۷۳ق[۳۱] مشارق مهم‌ترین اثر برسی است. مجموعه‌ای از روایات و شرح آنها درباره ولایت امیرالمؤمنین و ائمه است. این کتاب بارها چاپ شده است و ترجمه و خلاصه‌هایی از آن منتشر شده است.[۳۲]
- تحریر مشارق الانوار؛ تحریر دوم مشارق الانوار تألیف شده در ۸۱۳ق[۳۳]
- تفسیر سورة التوحید؛ رساله‌ای کوچک که به ضمیمهٔ وحدت از دیدگاه عارف و حکیم چاپ شده است.
- لوامع انوار التمجید و جوامع اسراره فی التوحید؛ متنی کوتاه شامل اعتقادات مؤلف به عنوان مقدمه بر مشارق الحاق شده [۳۴] و در آغاز نسخ چاپی مشارق آمده است.[۳۵]
- رساله لمعه؛ در کشف اسرار اسماء و صفات و حروف و آیات و دعوات و کلمات قرین[۳۶]
- اشعار؛ علامه امینی در الغدیر ابیاتی از او نقل کرده.[۳۷] در شعراء الحله حدود ۵۰۰بیت[۳۸] و محمدبن طاهر سماوی در مجموعه‌ای حدود ۷۰۰بیت از او نقل می‌کند.[۳۹]
پانویس
- ↑ افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص۳۰۵
- ↑ قاموس، ذیل برس
- ↑ قمی، الکنی ...، ج۲، ص ۱۶۷؛ لغت‌نامه...، ذیل برس.
- ↑ نک: امینی، الغدیر، ج۷، ص ۶۷
- ↑ افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص ۳۰۴؛ امین، ج۶، ص ۴۶۵
- ↑ برسی، مشارق انوار الیقین، ص ۵۹
- ↑ شیبی، الصلة بین التصوف و التشیع، ص ۲۴۰-۲۴۱
- ↑ کفعمی، المقام الاسنی، ص ۲۴؛ کفعمی، المصباح، ص ۱۷۶، ۱۸۳
- ↑ مثلا: کنز المطلاب سید ولی الله رضوی، کلمات مکنونه فیض کاشانی به نقل از آقابزرگ، الذریعه، ج۱۸، ص ۱۶؛ فیض کاشانی، کلمات مکنونه، ص ۱۹۶
- ↑ افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص۳۰۵
- ↑ حر عاملی، امل الآمل، ج۲، ص ۱۱۷؛ افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص ۳۰۴
- ↑ شیبی، الصلة بین التصوف و التشیع، ج ۲، ص ۲۲۴
- ↑ حر عامل، آمل، ج۲، ص ۱۱۷-۱۱۸؛ امین، ج۶، ص ۴۶۶
- ↑ مثلاً نک: دیلمی، ارشاد القلوب، ص۴۴۶؛ امینی، الغدیر، ج۷، ص ۳۳ببـ؛ خاقانی، شعراء الحلة، ج۲، ص ۳۷۱ببـ؛ نیز نک: برسی، مشارق انوار الیقین، ص ۲۲۵-۲۴۷، ملحقات
- ↑ امعصوم‌علی‌شاه، ج۳، ص ۷۱۱
- ↑ قس: قمی، الفوائد..، ص ۱۸۱
- ↑ برسی، مشارق انوار الیقین، ص ۲۱۴-۲۱۵
- ↑ برسی، مشارق انوار الیقین، ص ۲۱۳
- ↑ برسی، مشارق انوار الیقین، ص ۱۹۸
- ↑ بغدادی، هدیه، ج۱، ص ۳۶۵
- ↑ حر عاملی، امل الامل، ج۲، ص۱۱۷ مثلا: كلما ازددت مديحا فيه قالوا لا تغالي.و اذا أبصرت في الح ق يقينا لا أبالي
- ↑ حر عاملی، امل الآمل، ج۲، ص ۱۱۷
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ج۱، ص۱۰؛ برای تأیید نک: افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص ۳۰۷؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۳، ص ۳۲۴
- ↑ بروجردی، طرائف المقال، ج۲، ص ۱۶۲؛ امینی، الغدیر، ج۷، ص ۳۳-۳۴
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۳۰، ص ۱۵۹-۱۶۰
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ج۱، ص۱۰؛ ج۴۲، ص ۳۰۰-۳۰۱
- ↑ مثلاً نک: ص ۱۶۲؛ نیز کلبرگ، ص 380
- ↑ افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص۳۰۵
- ↑ آقا بزرگ طهرانی ، الذریعه، ج ۲۳، ص ۲۳۶؛ امین اعیان الشیعه، ج ۶، ص ۴۶۶
- ↑ افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص ۳۰۵؛ آقابزرگ، الذریعه، ج۲، ص ۲۹۹؛ کنتوری، کشف الحجب، ص ۵۲۱
- ↑ نک: حرعاملی، امل الآمل، ج۲، ص ۱۱۷
- ↑ آقابزرگ، الذریعة، ج۲۱، ص۳۴، ۱۴۱، ج۷، ص۲۳۳، ج۹(۲) ص ۶۶۰، ج۱۴، ص۶۵؛ افندی، ریاض العلماء۷ ج۲، ص ۳۰۷؛
- ↑ افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص ۳۰۵؛ آقابزرگ، الذریعه، ج۲، ص ۲۹۹
- ↑ کنتوری، کشف الحجب، ص ۴۸۱؛ آقابزرگ، الذریعه، ج۱۸، ص ۳۶۲
- ↑ برسی، مشارق الانوار، ص ۵-۱۳
- ↑ افندی، ریاض العلماء، ج۲، ص ۳۰۵
- ↑ امینی، الغدیر، ج۷، ص ۳۸-۶۷
- ↑ خاقانی، شعراء الحلة، ج۲، ص ۳۷۱-۳۹۴
- ↑ آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج۹، ص ۱۳۲
منابع
- آستان قدس، فهرست
- آقابزرگ، الذریعة
- افندی، عبدالله، ریاض العلماء، قم، ۱۴۰۱ق
- امین، محسن، اعیان الشیعة، بیروت، ۱۴۰۳ق
- امینی، عبدالحسین، الغدیر، بیروت، ۱۳۸۷ق
- بحرانی، هاشم، حلیة الابرار، به کوشش غلامرضا مولانا بحرانی، قم، ۱۴۱۱
- بحرانی، هاشم، مدینة معاجز، به کوشش عزت الله مولایی همدانی، قم، ۱۴۱۳ق
- برسی، رجب، مشارق انوار الیقین، بیروت، ۱۳۷۹ق
- بروجردی، علی، طرائف المقال، به کوشش مهدی رجایی، قم، ۱۴۱۰ق
- بغدادی، هدیه
- حر عاملی، محمد، امل الآمل، به کوشش احمد حسینی، بغداد، ۱۳۸۵ق
- حر عاملی، الجواهر، قم، مکتبة المفید
- حر عاملی، وسائل الشیعة، به کوشش محمدرضا حسینی جلالی، قم، ۱۴۱۴ق
- حسنی، هاشم معرف، الموضوعات فی الآثار و الاخبار، بیروت، ۱۴۰۷ق
- خاقانی، علی، شعراء الحلة، نجف، ۱۳۷۲ق
- خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، بیروت، ۱۴۱۱ق
- دیلمی، حسن، ارشاد القلوب، بیروت، ۱۳۹۸ق
- شیبی، کامل مصطفی، الصلة بین التصوف و التشیع، بیرت، ۱۹۸۲
- فهرست کتابخانه مدرسه عالی سپهسالار، به کوشش ابن یوسف شیرازی و دیگران، تهران، ۱۳۱۳ش
- فیض کاشانی، محمدمحسن، کلمات مکنونة، تهران، ۱۳۴۲
- قاموس
- قمی،عباس، الفوائد الرضویة، تهران، ۱۳۷۲ش
- قمی، عباس، الکنی و الالقاب، تهران، ۱۳۹۷ق
- کفعمی، ابراهیم، المصباح، تهران، ۱۳۲۱ق
- کفعمی، ابراهیم، المقام الاسنی، قم، ۱۴۱۲ق
- کنتوری، اعجاز حسین، کشف الحجب و الاستار، قم، ۱۴۰۹ق
- لغت‌نامه دهخدا
- مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق
- مرعشی، خطی
- مرکزی، خطی
- معصومعلیشاه،محمدمعصوم، طرائق الحقائق، به کوشش محمدجعفر محجوب، تهران، ۱۴۵ش