پرش به محتوا

بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱۹
جز
تمیز کاری
جز (ویکی سازی)
جز (تمیز کاری)
خط ۶۰: خط ۶۰:
در برخی از احادیث، تاکید شده است که برای هر کس، جایی در بهشت و همچنین جایی در [[دوزخ]] از پیش تعیین شده و کارهای هر فرد، به تدریج، اجزای آن مکان در بهشت یا دوزخ را تکمیل می‌کند. این احادیث، مستند موجود بودن [[بهشت]] و [[جهنم]] قرار گرفته است.<ref>رجوع کنید به مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۱۲۳، ۱۲۵، ۱۴۹؛ برای این بحث، با برخی تفاوت‌ها، در منابع حدیثی اهل سنّت رجوع کنید به بیهقی، شعب الایمان، ۱۴۲۱ق، ج ۱، ص ۳۴۲ و ۳۴۶؛ قرطبی، التذکرة فی احوال الموتی و امور الاخرة، ۱۴۱۰ق، ج ۲، ص ۱۶۴-۱۶۵؛ ابن‌قیم جوزیه، حادی الارواح الی بلاد الافراح، ۱۴۰۹ق، ص۴۴-۵۱.</ref>
در برخی از احادیث، تاکید شده است که برای هر کس، جایی در بهشت و همچنین جایی در [[دوزخ]] از پیش تعیین شده و کارهای هر فرد، به تدریج، اجزای آن مکان در بهشت یا دوزخ را تکمیل می‌کند. این احادیث، مستند موجود بودن [[بهشت]] و [[جهنم]] قرار گرفته است.<ref>رجوع کنید به مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۱۲۳، ۱۲۵، ۱۴۹؛ برای این بحث، با برخی تفاوت‌ها، در منابع حدیثی اهل سنّت رجوع کنید به بیهقی، شعب الایمان، ۱۴۲۱ق، ج ۱، ص ۳۴۲ و ۳۴۶؛ قرطبی، التذکرة فی احوال الموتی و امور الاخرة، ۱۴۱۰ق، ج ۲، ص ۱۶۴-۱۶۵؛ ابن‌قیم جوزیه، حادی الارواح الی بلاد الافراح، ۱۴۰۹ق، ص۴۴-۵۱.</ref>


قرآن کریم و احادیث معصومین، بر این نکته تاکید می‌کنند که بهشت و به طور کلی عالم آخرت، جسمانی است و بر همین اساس، دنیا و آخرت، در جسمانی بودن تفاوتی با هم ندارند، و تنها در ویژگی‌های دیگر متفاوت‌اند. علامه مجلسی و سید نعمت الله جزایری، از یکی از احادیث نقل شده از امام رضا (ع)، برداشت کرده‌اند که بنابر نظر امام هشتم، احوال آخرت را باید با احوال دنیا سنجید و تاکید کرده‌اند که لازمه این گزاره، جسمانی بودن بهشت خواهد بود. امام رضا (ع) در پاسخ به یکی از پرسش‌های [[عمران صابی]] و در مقام استدلال بر رؤیت‌ناپذیری خدا برای انسان‌ها در بهشت، گفته است که استدلال برای آنچه در بهشت اتفاق می‌افتد، فقط با آنچه در دنیاست، ممکن می‌شود. این جمله، بنابر یکی از دو توضیح [[علامه مجلسی]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج‌ ۱۰، ص ۳۱۶، ۳۲۷ </ref> و شاگردش [[سید نعمت الله جزایری]]،<ref>جزایری، نور البراهین، ۱۴۱۷ق، ج‌ ۲، ص ۴۷۹.</ref> متضمن این «اصل» است که احوال [[آخرت]] را باید با احوال دنیا سنجید.<ref>حداد عادل، دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۸۶ش، ج ۱۱، ص ۱۱، ذیل مدخل جنت.</ref>
قرآن کریم و احادیث معصومین، بر این نکته تاکید می‌کنند که بهشت و به طور کلی عالم آخرت، جسمانی است و بر همین اساس، دنیا و آخرت، در جسمانی بودن تفاوتی با هم ندارند، و تنها در ویژگی‌های دیگر متفاوت‌اند. علامه مجلسی و سید نعمت الله جزایری، از یکی از احادیث نقل شده از امام رضا (ع)، برداشت کرده‌اند که بنابر نظر امام هشتم، احوال آخرت را باید با احوال دنیا سنجید و تاکید کرده‌اند که لازمه این گزاره، جسمانی بودن بهشت خواهد بود. امام رضا (ع) در پاسخ به یکی از [[مناظره امام رضا با عمران صابی|پرسش‌های عمران صابی]] و در مقام استدلال بر رؤیت‌ناپذیری خدا برای انسان‌ها در بهشت، گفته است که استدلال برای آنچه در بهشت اتفاق می‌افتد، فقط با آنچه در دنیاست، ممکن می‌شود. این جمله، بنابر یکی از دو توضیح [[علامه مجلسی]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج‌ ۱۰، ص ۳۱۶، ۳۲۷ </ref> و شاگردش [[سید نعمت الله جزایری]]،<ref>جزایری، نور البراهین، ۱۴۱۷ق، ج‌ ۲، ص ۴۷۹.</ref> متضمن این «اصل» است که احوال [[آخرت]] را باید با احوال دنیا سنجید.<ref>حداد عادل، دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۸۶ش، ج ۱۱، ص ۱۱، ذیل مدخل جنت.</ref>


====استدلال‌های کلامی====
====استدلال‌های کلامی====
در استدلال به مخلوق بودن بهشت، به چند آیه از قرآن کریم استناد شده است؛ آیه پنجم [[سوره نجم]] که گزارش عروج [[پیامبر(ص)]] است، آیات ۱۳۳ [[سوره آل عمران|آل‌عمران]] و ۲۱ [[سوره حدید|حدید]] که در هر دو، تعبیر «اُعدَّت» (=آماده شده است) ذکر شده، و آیه ۱۰۰ [[سوره توبه|توبه]] که در آن واژه «اَعَدَّ» آمده<ref>همین دو تعبیر در آیه ۱۳۱ آل‌عمران و آیه ۵۷ احزاب برای دوزخ به‌کار رفته </ref> و دلالت بر موجود بودن فعلی جنّت و دوزخ دارد.<ref>جوینی، العقیدة النظامیة، ۱۴۲۴ق، ص۲۴۹-۲۵۰؛ متولی شافعی، الغنیه فی اصول الدین، ۱۴۰۶ق، ص۱۶۷-۱۶۸؛ تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۴۰۹ق، ج‌ ۵، ص ۱۰۹؛ جرجانی، شرح المواقف، ۱۳۲۵ق، ج ۸، ص ۳۰۱؛ سبحانی، الالهیات علی هدی الکتاب و السنه و العقل، ۱۴۱۱ق، ج‌ ۲، ص ۹۱۸-۹۱۹.</ref>
در استدلال به مخلوق بودن بهشت، به چند آیه از قرآن کریم استناد شده است؛ آیه پنجم [[سوره نجم]] که گزارش عروج [[پیامبر(ص)]] است، آیات ۱۳۳ [[سوره آل عمران|آل‌عمران]] و ۲۱ [[سوره حدید|حدید]] که در هر دو، تعبیر «اُعدَّت» (=آماده شده است) ذکر شده، و آیه ۱۰۰ [[سوره توبه|توبه]] که در آن واژه «اَعَدَّ» آمده<ref>همین دو تعبیر در آیه ۱۳۱ آل‌عمران و آیه ۵۷ احزاب برای دوزخ به‌کار رفته </ref> و دلالت بر موجود بودن فعلی جنّت و دوزخ دارد.<ref>جوینی، العقیدة النظامیة، ۱۴۲۴ق، ص۲۴۹-۲۵۰؛ متولی شافعی، الغنیه فی اصول الدین، ۱۴۰۶ق، ص۱۶۷-۱۶۸؛ تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۴۰۹ق، ج‌ ۵، ص ۱۰۹؛ جرجانی، شرح المواقف، ۱۳۲۵ق، ج ۸، ص ۳۰۱؛ سبحانی، الالهیات علی هدی الکتاب و السنه و العقل، ۱۴۱۱ق، ج‌ ۲، ص ۹۱۸-۹۱۹.</ref>


در احادیث روایت شده از [[امامان شیعه]]، موجود بودن فعلی بهشت، به صراحت ذکر شده و [[امام رضا(ع)]] در این باره به [[معراج]] پیامبر اکرم استناد کرده است. ابن حزم‌<ref>ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ۱۹۹۵م، ج ۲، ص ۳۹۲.</ref> و ابن قیم جوزیه‌<ref>ابن قیم جوزیه، حادی الارواح الی بلاد الافراح، ص ۴۴، ۴۹-۵۰، ۸۱ </ref> نیز در استدلال بر مخلوق بودن بهشت، برخی گزارش‌های معراج پیامبر اسلام را ذکر کرده‌اند.<ref>حداد عادل، دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۸۶ش، ج ۱۱، ص ۱۴، ذیل مدخل جنت.</ref>
در احادیث روایت شده از [[امامان شیعه]]، موجود بودن فعلی بهشت، به صراحت ذکر شده و [[امام رضا(ع)]] در این باره به [[معراج]] [[پیامبر اکرم]] استناد کرده است. ابن حزم‌<ref>ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ۱۹۹۵م، ج ۲، ص ۳۹۲.</ref> و ابن قیم جوزیه‌<ref>ابن قیم جوزیه، حادی الارواح الی بلاد الافراح، ص ۴۴، ۴۹-۵۰، ۸۱ </ref> نیز در استدلال بر مخلوق بودن بهشت، برخی گزارش‌های معراج پیامبر اسلام را ذکر کرده‌اند.<ref>حداد عادل، دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۸۶ش، ج ۱۱، ص ۱۴، ذیل مدخل جنت.</ref>


در مقابل، کسانی که معتقدند بهشت و جهنم خلق نشده‌اند، به دلایل عقلی و نقلی استناد کرده‌اند. اولین و قدیمی‌ترین دلیل عقلی، عبث بودن خلقت بهشت قبل از [[قیامت]] است‌.<ref>رجوع کنید به مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۳ق، ص ۱۲۴.</ref> پاسخ برخی متکلمان به این استدلال، این است که حکمت همه افعال الهی برای بندگان معلوم نیست و نمی‌توان بر این اساس، رأی به عبث بودن خلق بهشت داد.<ref>سبحانی، الالهیات علی هدی الکتاب و السنه و العقل، ۱۴۱۱ق، ج‌ ۲، ص ۹۲۰.</ref>
در مقابل، کسانی که معتقدند بهشت و جهنم خلق نشده‌اند، به دلایل عقلی و نقلی استناد کرده‌اند. اولین و قدیمی‌ترین دلیل عقلی، عبث بودن خلقت بهشت قبل از [[قیامت]] است‌.<ref>رجوع کنید به مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۳ق، ص ۱۲۴.</ref> پاسخ برخی متکلمان به این استدلال، این است که حکمت همه افعال الهی برای بندگان معلوم نیست و نمی‌توان بر این اساس، رأی به عبث بودن خلق بهشت داد.<ref>سبحانی، الالهیات علی هدی الکتاب و السنه و العقل، ۱۴۱۱ق، ج‌ ۲، ص ۹۲۰.</ref>
confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۶

ویرایش