حدیث قرب نوافل: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث قرب نوافل، حدیثی قدسی است که خدا در [[معراج]] خطاب به [[پیامبر(ص)]] گفته است. این حدیث پاسخ به پرسش پیامبر(ص) از خدا درباره جایگاه مؤمن نزد او بوده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۵۲.</ref> علت شهرت این حدیث به «قرب نوافل» آن است که بخش آخر این حدیث، انجام‌‌دادن نوافل‌ توسط‌ مؤمن را موجب قرب و نزدیکی خاصی به‌ خداوند‌ شمرده‌ است‌ و [[عرفان|عارفان]] مسلمان با‌ الهام از این فراز و برای اشاره به آن مقام، از تعبیر «قرب نوافل» استفاده نموده‌اند.<ref>مظفری، «قرب نوافل و فرائض و تطبیق آنها بر مقامات عرفانی»، ص۷.</ref> نافه به معنای هر چیز زیاده،<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۱۷۵.</ref> موهبت و یا کار اضافی<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۵۴.</ref> است.