سید محمد تیجانی: تفاوت میان نسخه‌ها

تیجانی در سال ۱۹۶۴م. در کنفراسی در [[مکه]]، در ارتباط با عرب‌های [[مسلمان]] شرکت کرد و در این سفر به وهابیت متمایل شد.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۶.</ref> و به تبلیغ عقاید آنان مشغول شد.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۷.</ref> او برای آشنایی بیشتر با عقاید وهابیت به [[حج]] رفت و در مصر با تعدادی از علمای [[الازهر]] دیدار کرد ولی درخواست اقامت در دانشگاه الازهر را رد کرد. تیجانی در این سفر با [[عبدالباسط عبدالصمد]] هم دیداری داشته است.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، صص۲۵-۲۷.</ref>

تیجانی در کشتی و حین سفر به [[بیروت]]، با یکی از اساتید شیعه دانشگاه [[بغداد]] به نام منعم داشته است. او در این دیدار  [[شیعیان]] را به [[کفر]] و [[شرک]] متهم کرد اما منعم، تیجانی را برای آشنایی با تشیع به [[عراق]] دعوت کرد. تیجانی که در آن زمان آرزوی زیارت [[عبدالقادر گیلانی]] را داشت، دعوت منعم را پذیرفت<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۳۵.</ref> حضور در [[حرم]] [[موسی بن جعفر الکاظم|امام هفتم شیعیان]]، سؤالات و تردیدهایی را در وی ایجاد کرد. تیجانی این سفر را که منتهی به دیدن منزل [[امام علی(ع)]]، [[مسجد کوفه]]، [[حرم امام علی(ع)]] و دیدار با علماء شده را نقطه عطف زندگی خود ذکر کرده است.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، صص۴۵-۴۶. </ref>

تیجانی در این دیدار به [[آیت الله خویی]] شیعیان را از یهود و مسیحیان بدتر دانسته چراکه یهود و نصاری خدا را می‌پرستند و به [[موسی]] و [[عیسی]] عقیده دارند اما شیعیان، [[علی]] را عبادت می‌کنند و او را تنزیه می‌نمایند. گروهی هم در میان شیعیان هستند که خدا را می‌پرستند اما علی را تا درجه [[رسول خدا]] بالا می‌برند. شیعیان معتقدند که [[جبرئیل]] در امانت الهی خیانت کرد و [[وحی]] رابه جای علی، برای [[محمد]] برد!!!‌» <ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۴۹</ref>

تیجانی نقل کرده که سخنان [[آیت الله خویی]] بر جانم نشست و پرده از چشمانم برداشت و فکر کردم چگونه ما به این منطق نرسیدیم؟<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۵۰.</ref>

[[پرونده:دیدار تیجانی با آیت الله سید محمدباقر صدر.jpg|بندانگشتی|دیدار تیجانی با آیت الله [[سید محمدباقر صدر]]]]

تیجانی در [[نجف]] به دیدار [[سید محمد باقر صدر]] هم می‌رود و بیشترین تأثیر خود را از این مرجع مشهور [[شیعه]] می‌گیرد. تیجانی در این باره می‌گوید «‌احساس می‌کردم اگر یک ماه در اینجا بمانم، قطعا شیعه می‌شدم به خاطر حسن اخلاق و تواضع و کرامت [[سید محمد باقر صدر|سید صدر]]. هرگاه به صورتش نگاه می‌کردم، تبسم می‌کرد و می‌فرمود امری داری؟ چیزی لازم داری؟ در آن چهار روز مگر در وقت خواب از سید صدر جدا نشدم‌» <ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۵۴.</ref>