سوگواری محرم: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امامان شیعه]] شیعیان را به سوگواری و عزاداری برای امام حسین(ع) و مادحین و شاعران را به مرثیه‌گوئی و گریاندن مردم تشویق می‌کردند؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، باب ۳۲ و ۳۳، ص۱۰۰-۱۰۶.</ref> چنان‌که [[امام صادق(ع)]] سرودن شعر برای امام حسین(ع) و گریاندن مردم را باعث ورود به [[بهشت]] دانسته است.<ref>نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، باب ۳۳، ص۱۰۴-۱۰۶؛ حر عامل، امل الآم، ۱۳۸۵ق، ج۱۴، ص۵۹۶.</ref> آن حضرت در روز عاشورا در منزل خود مراسم عزا برپا می‌کرد و بستگان و اصحاب خود را بدان دعوت می‌نمود. <ref>محدث نوری، لؤلوء و مرجان، ۱۳۶۴ش، ص۴.</ref>

شاعران بزرگ شیعی همچون [[کمیت بن زید اسدی|کُمَیْت اَسَدی]]،<ref>نگاه کنید به: خزاز رازی، کفایة الاثر، ۱۳۶۰ش، ص۲۴۸.</ref> از شاعران شیعه زمان [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)]]، و [[دعبل بن علی خزاعی|دِعْبِل خُزاعی]]،<ref>نگاه کنید به: مجلسی، بحار الانوار،‌ ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۲۵۷و۲۵۸.</ref> از شاعران [[شیعی]] دوران [[امام رضا(ع)]]، برای [[امام حسین(ع)]] شعر سروده و مرثیه خوانده‌اند.