Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۷
ویرایش
جز (←جایگاه و اهمیت) |
جز (←جایگاه و اهمیت) |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
براساس روایات، سوگواری و عزاداری برای امام حسین(ع) و یارانش به ویژه در [[دهه اول محرم]] و [[روز عاشورا]] مورد تأکید [[اهل بیت(ع)]] است.<ref>محمدی ریشهری، فرهنگنامه مرثیه سرایی و عزاداری سیدالشهدا، ۱۳۸۷ش، ص۱۱.</ref> | براساس روایات، سوگواری و عزاداری برای امام حسین(ع) و یارانش به ویژه در [[دهه اول محرم]] و [[روز عاشورا]] مورد تأکید [[اهل بیت(ع)]] است.<ref>محمدی ریشهری، فرهنگنامه مرثیه سرایی و عزاداری سیدالشهدا، ۱۳۸۷ش، ص۱۱.</ref> | ||
در روایتی از [[امام رضا علیهالسلام|امام رضا(ع)]] نقل شده است که فرمود: «... روز حسین(ع) پلکهای ما را زخمی کرد و اشکمان را جاری ساخت و اندوه و گرفتاری برای ما به ارمغان آورد. پس گریه کنندگان باید بر کسی مانند حسین(ع) تا قیامت گریه کنند ... هنگامی که محرم فرا میرسید، پدرم خندان دیده نمیشد و اندوه بر او چیره میشد تا این ده روز به پایان برسد. روز دهم، روز حزن و عزا و گریه او بود...»<ref>صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۲۸، ح۲.</ref> | |||
===تشویق و ترغیب ائمه(ع) به سوگواری=== | |||
اهل بیت(ع) همواره به سوگواری و عزاداری برای امام حسین(ع) تشویق میکردند. | |||
[[امامان شیعه]] هنرمندان و شاعران را به مرثیهگوئی تشویق میکردند؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، باب ۳۲ و ۳۳، ص۱۰۰-۱۰۶.</ref> چنانکه [[امام صادق(ع)]] سرودن شعر برای [[شهدای کربلا]] و گریاندن مردم را باعث وجوب [[بهشت]] برای شاعر برشمرده است.<ref>حر عامل، امل الآم، ۱۳۸۵ق، ج۱۴، ص۵۹۶.</ref> آن حضرت در روز عاشوراء در منزل خود مراسم عزا برپا میکرد و بستگان و اصحاب خود را بدان دعوت مینمود. <ref>محدث نوری، لؤلوء و مرجان، ۱۳۶۴ش، ص۴.</ref> | [[امامان شیعه]] هنرمندان و شاعران را به مرثیهگوئی تشویق میکردند؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، باب ۳۲ و ۳۳، ص۱۰۰-۱۰۶.</ref> چنانکه [[امام صادق(ع)]] سرودن شعر برای [[شهدای کربلا]] و گریاندن مردم را باعث وجوب [[بهشت]] برای شاعر برشمرده است.<ref>حر عامل، امل الآم، ۱۳۸۵ق، ج۱۴، ص۵۹۶.</ref> آن حضرت در روز عاشوراء در منزل خود مراسم عزا برپا میکرد و بستگان و اصحاب خود را بدان دعوت مینمود. <ref>محدث نوری، لؤلوء و مرجان، ۱۳۶۴ش، ص۴.</ref> | ||