Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶
ویرایش
اسما و صفات خدا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←کتاب‌ها
جز (تمیز کاری) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←کتاب‌ها) |
||
| خط ۳۵۱: | خط ۳۵۱: | ||
[[ابو هاشم جُبایی]] صفات خداوند را «احوال» می‌انگاشت و در دیدگا ه او، «حال» در عین اینکه وجودی مستقل نداشت، امری حقیقی بود.<ref>(بغدادی، ۱۱۷)</ref> | [[ابو هاشم جُبایی]] صفات خداوند را «احوال» می‌انگاشت و در دیدگا ه او، «حال» در عین اینکه وجودی مستقل نداشت، امری حقیقی بود.<ref>(بغدادی، ۱۱۷)</ref> | ||
== | == شرح‌نویسی بر اسماء الهی در تمدن اسلامی == | ||
در | اندیشمندان اسلامی دربارهٔ اسماء حسنی، شروح گوناگونی با رویکردهای مختلف [[حدیث|حدیثی]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفی]]، [[علم کلام|کلامی]]، [[عرفان|عرفانی]] و لغوی نوشته‌اند.<ref>آیینه‌وند، نیازی «معناشناسی اسماء الحسنی»، ۱۳۷۹ش، ص۲-۳.</ref> | ||
گفته‌اند عالمان [[ایران|ایرانی]] بحث اسماء را در دنیای اسلام آغاز کرده‌اند و در ادوار مختلف تاریخی آن را پرورش داده‌اند، به نحوی که برجسته‌ترین شروح اسماء الهی را عالمان [[ری]]، [[خراسان بزرگ|خراسان]] و [[ماوراء النهر]] نوشته‌اند. نخستین شرح اسماء نود و نه‌گانه الهی را که شرحی لغوی است، [[ابو اسحاق زجاج]] در [[قرن ۲ هجری قمری|قرن دوم هجری]] نوشته است. در [[قرن ۴ هجری قمری|قرن چهارم]] نیز [[محدث|محدثانی]] همچون [[شیخ صدوق]] شروحی بر اسماء الهی نوشتند. [[ابوالقاسم قشیری]] در [[قرن ۶ هجری قمری|قرن ششم]] از جمله [[صوفی|صوفیان]] [[متشرع|متشرعی]] بود که شرحی بر اسماء الهی نوشت. در همان قرن بود که شروح [[کلام امامیه|متکلمان]] به اسماء الهی آغاز گردید.<ref>آیینه‌وند، «معناشناسی اسماء الحسنی»، ۱۳۷۹ش، ص۳.</ref> | |||
برخی دیگر از کتاب‌ها در این زمینه عبارت‌اند از: | |||
* [[شرح الاسماء (کتاب)| شرح الاسماء]] شرح [[دعای جوشن کبیر]] اثر [[ملا هادی سبزواری]] | * [[شرح الاسماء (کتاب)| شرح الاسماء]] شرح [[دعای جوشن کبیر]] اثر [[ملا هادی سبزواری]] | ||
* کتاب «کتاب اسماء و صفات حق» اثر [[غلامحسین ابراهیمی دنیانی|ابراهیمی دینانی]] | * کتاب «کتاب اسماء و صفات حق» اثر [[غلامحسین ابراهیمی دنیانی|ابراهیمی دینانی]] | ||