ولایت: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی واژه ولایت و همه مشتقات آن را در [[قرآن|قرآن کریم]] یکی از پراستعمال‌ترین واژه‌ها عنوان کرده‌اند.<ref>جمعی از نویسندگان، امامت‌پژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۴۹.</ref> اگر چه مشتقات این واژه‌هایی مانند «ولی» و «مولی» ۲۳۳ بار (۱۱۰ بار به صورت فعل و ۱۲۳ بار به صورت اسم) در معانی مختلفی در قرآن به کار رفته است؛<ref>جمعی از نویسندگان، امامت‌پژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۳.</ref> ولی واژه «ولایت» فقط دو بار در قرآن آمده است؛<ref>جمعی از نویسندگان، امامت‌پژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۵.</ref> یکی در آیه ۷۲ [[سوره انفال]] و دیگری در آیه ۴۴ [[سوره کهف]] که در هر دو آیه به صورت «وَلایت» استفاده شده است.<ref>جمعی از نویسندگان، امامت‌پژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۶-۱۹۸.</ref> برخی معتقداند که بین «وَلایت» و «وِلایت» فرقی نیست و هر دو واژه به معنای نزدیک بودن و سرپرستی هستند. اما برخی عنوان کرده‌اند که وَلایت به معنای ربوبیت، محبت، نصرت، موالات و صله است و وِلایت به معنای [[تولیت]] و سلطنت است و همچنین وَلایت، متعلّق به خالق و وِلایت، متعلّق به [[مخلوق]] است.<ref>جمعی از نویسندگان، امامت‌پژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۵.</ref>

[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] معتقد است که ولایت در [[قرآن کریم]] به معنای محبت نیست بلکه به معنای مالکیت تدبیر و سرپرستی است.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۳۷۴ش، ج‌۱۸، ص۲۶-۲۷.</ref> آیه ۵۵ سوره مائده که از مهم‌ترین دلایل اثبات امامت [[حضرت علی]] است به [[آیه ولایت|آیه «ولایت»]] مشهور است. این آیه به نظر بسیاری از علمای [[شیعه جعفری|شیعه]] و برخی از علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] مانند [[زمخشری]]، [[محمد بن جریر بن یزید طبری|طبری]]، [[نیشابوری]]، [[فخر رازی]] در وصف [[حضرت علی(ع)]] نازل شده است.<ref>رحیمی اصفهانی، ولایت و رهبری، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۱۹-۱۲۱.</ref>