۱۶٬۳۷۳
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
بعضی از مفسران شیعه نیز هردو معنای برگشت از جنگ و برگشت از اسلام را مطرح و محتمل دانستهاند.<ref>اشکوری، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۳۸۴-۳۸۵؛ کاشانی، تفسیر کبیر منهج الصادقين، ۱۳۳۶ش، ج۲، ص۳۵۰-۳۵۱؛ صادقی تهرانی، البلاغ، ۱۳۷۷ش، ص۶۸.</ref> برخی دیگر از مفسران شیعه و سنی انقلاب در آیه را به معنای ترک کلمه توحید (برگشت از دین) و ترک عمل حق (مانند برگشت از جهاد) توأمان ذکر کردهاند.<ref>مغنیه، التفسير الکاشف، دار الکتاب الاسلامی، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص۱۷۱؛ عبده، الاعمال الکاملة، ۱۴۲۷ق، ج۵، ص۱۱۸-۱۱۹.</ref> [[محمدهادی معرفت]] نیز منظور از این جمله را فرار از جنگ ندانست؛ بلکه مراد از آن را حرکت نفسی که برخی از مسلمانان حس کردند که دین با موت پیامبر اسلام(ص) به پایان رسیده، ذکر کرده است.<ref>معرفت، التفسیر الاثری الجامع، ۱۳۸۷ش، ج۹، ص۱۰۷.</ref> [[سید عبدالحسین طیب|طیب]] مراد از ارتداد را برگشت از دین به کفر ندانسته؛ بلکه با شواهد حدیثی، منظور از آن را اضطراب در امر وصی بعد از رسولالله(ص) ذکر کرده است.<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۳، ص۳۷۵.</ref> | بعضی از مفسران شیعه نیز هردو معنای برگشت از جنگ و برگشت از اسلام را مطرح و محتمل دانستهاند.<ref>اشکوری، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۳۸۴-۳۸۵؛ کاشانی، تفسیر کبیر منهج الصادقين، ۱۳۳۶ش، ج۲، ص۳۵۰-۳۵۱؛ صادقی تهرانی، البلاغ، ۱۳۷۷ش، ص۶۸.</ref> برخی دیگر از مفسران شیعه و سنی انقلاب در آیه را به معنای ترک کلمه توحید (برگشت از دین) و ترک عمل حق (مانند برگشت از جهاد) توأمان ذکر کردهاند.<ref>مغنیه، التفسير الکاشف، دار الکتاب الاسلامی، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص۱۷۱؛ عبده، الاعمال الکاملة، ۱۴۲۷ق، ج۵، ص۱۱۸-۱۱۹.</ref> [[محمدهادی معرفت]] نیز منظور از این جمله را فرار از جنگ ندانست؛ بلکه مراد از آن را حرکت نفسی که برخی از مسلمانان حس کردند که دین با موت پیامبر اسلام(ص) به پایان رسیده، ذکر کرده است.<ref>معرفت، التفسیر الاثری الجامع، ۱۳۸۷ش، ج۹، ص۱۰۷.</ref> [[سید عبدالحسین طیب|طیب]] مراد از ارتداد را برگشت از دین به کفر ندانسته؛ بلکه با شواهد حدیثی، منظور از آن را اضطراب در امر وصی بعد از رسولالله(ص) ذکر کرده است.<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۳، ص۳۷۵.</ref> | ||
== | ==منظور از شاکرین چه کسانی است؟== | ||
خداوند در آیه ۱۴۴ سوره آلعمران، پس از نکوهش عدهای از افراد که از عقیده خود به [[اسلام]] بازگشتند، وعده پاداش شاکران داده است. مفسران شیعه و سنی، «شاکرین» در آیه ۱۴۴ سوره آلعمران، «وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ»، را کسانی دانستهاند که با شنیدن خبر شهادت رسول خدا(ص) دست از تلاش برنداشتند، خداوند نیز کوششهای آنان را بدون اجر نگذاشته و آنها را بهعنوان کسانی که شاکر هستند و از نعمتهای خداوند در راه درست استفاده کردهاند، معرفی و وعده پاداش و اجر داده است.<ref>اشکوری، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۳۸۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۴، ص۳۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۱۷؛ معرفت، التفسیر الاثری الجامع، ۱۳۸۷ش، ج۹، ص۱۰۷؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۳۷۷.</ref> | خداوند در آیه ۱۴۴ سوره آلعمران، پس از نکوهش عدهای از افراد که از عقیده خود به [[اسلام]] بازگشتند، وعده پاداش شاکران داده است. مفسران شیعه و سنی، «شاکرین» در آیه ۱۴۴ سوره آلعمران، «وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ»، را کسانی دانستهاند که با شنیدن خبر شهادت رسول خدا(ص) دست از تلاش برنداشتند، خداوند نیز کوششهای آنان را بدون اجر نگذاشته و آنها را بهعنوان کسانی که شاکر هستند و از نعمتهای خداوند در راه درست استفاده کردهاند، معرفی و وعده پاداش و اجر داده است.<ref>اشکوری، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۳۸۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۴، ص۳۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۱۷؛ معرفت، التفسیر الاثری الجامع، ۱۳۸۷ش، ج۹، ص۱۰۷؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۳۷۷.</ref> | ||
ویرایش