آیه ۱۴۴ سوره آلعمران: تفاوت میان نسخهها
←منظور از شاکرین چه کسانی است؟
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
خداوند در آیه ۱۴۴ سوره آلعمران، پس از نکوهش عدهای از افراد که از عقیده خود به [[اسلام]] بازگشتند، وعده پاداش شاکران داده است. مفسران شیعه و سنی، «شاکرین» در آیه ۱۴۴ سوره آلعمران، «وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ»، را کسانی دانستهاند که با شنیدن خبر شهادت رسول خدا(ص) دست از تلاش برنداشتند، خداوند نیز کوششهای آنان را بدون اجر نگذاشته و آنها را بهعنوان کسانی که شاکر هستند و از نعمتهای خداوند در راه درست استفاده کردهاند، معرفی و وعده پاداش و اجر داده است.<ref>اشکوری، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۳۸۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۴، ص۳۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۱۷؛ معرفت، التفسیر الاثری الجامع، ۱۳۸۷ش، ج۹، ص۱۰۷؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۳۷۷.</ref> | خداوند در آیه ۱۴۴ سوره آلعمران، پس از نکوهش عدهای از افراد که از عقیده خود به [[اسلام]] بازگشتند، وعده پاداش شاکران داده است. مفسران شیعه و سنی، «شاکرین» در آیه ۱۴۴ سوره آلعمران، «وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ»، را کسانی دانستهاند که با شنیدن خبر شهادت رسول خدا(ص) دست از تلاش برنداشتند، خداوند نیز کوششهای آنان را بدون اجر نگذاشته و آنها را بهعنوان کسانی که شاکر هستند و از نعمتهای خداوند در راه درست استفاده کردهاند، معرفی و وعده پاداش و اجر داده است.<ref>اشکوری، تفسير شريف لاهيجى، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۳۸۵؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۴، ص۳۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۱۷؛ معرفت، التفسیر الاثری الجامع، ۱۳۸۷ش، ج۹، ص۱۰۷؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۳۷۷.</ref> | ||
به گفته علامه طباطبایی، صفت شکر در اینجا نشاندهنده دوام و استقرار است<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۴، ص۳۸-۳۹.</ref> و آیه دلالت دارد بر اینکه در روز جنگ احد عدهای بودند که دچار سستی نشدند و همچنین در ادامه راه کوتاهی نکردند؛ لذا خداوند تأیید کرد که آنها جزو شاکران هستند که [[شیطان]] در آنها راه ندارد. صفت «شاکرین» نیز فقط دو جا در [[قرآن]] ذکر شده که بیان کند پاداش این طایفه به قدری عظیم و گرانبهاست که در بیان، قابل وصف نیست.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۴، ص۳۹-۴۰.</ref> به بیان علامه، شکر نعمت در صورتی تام و کامل اتفاق میافتد که یاد خدا در آن باشد و با اخلاص صورت گیرد، پس «شاکرین» همان | به گفته علامه طباطبایی، صفت شکر در اینجا نشاندهنده دوام و استقرار است<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۴، ص۳۸-۳۹.</ref> و آیه دلالت دارد بر اینکه در روز جنگ احد عدهای بودند که دچار سستی نشدند و همچنین در ادامه راه کوتاهی نکردند؛ لذا خداوند تأیید کرد که آنها جزو شاکران هستند که [[شیطان]] در آنها راه ندارد. صفت «شاکرین» نیز فقط دو جا در [[قرآن]] ذکر شده که بیان کند پاداش این طایفه به قدری عظیم و گرانبهاست که در بیان، قابل وصف نیست.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۴، ص۳۹-۴۰.</ref> به بیان علامه، شکر نعمت در صورتی تام و کامل اتفاق میافتد که یاد خدا در آن باشد و با اخلاص صورت گیرد، پس «شاکرین» همان «مُخلَصین» هستند که شیطان در آنها راه ندارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۰-۱۳۵۳ق، ج۴، ص۳۹.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||