آیه ۱۴۶ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۱۴۶ سوره بقره به شناخت اهل کتاب نسبت به ویژگی‌های شخصی و شخصیتی و [[سیره نبوی|سیره پیامبر اسلام(ص)]] اشاره دارد و اینکه آنان با وجود کسب چنین شناختی از کتاب‌های آسمانی خود، آن‌را کتمان می‌کردند. این آیه شناخت اهل کتاب نسبت به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] را به شناخت پدر از پسر تشبیه کرده است.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۴۳۱</ref> برخی از مفسران، این [[آیه]] را جمله‌ای معترضه بین آیه قبل و بعد دانسته‌اند<ref>ابن عاشور، تفسیر التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۳۹</ref> و برخی دیگر، آن را ادامه آیات قبلی خوانده‌اند.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۴۳۳.</ref>  

پژوهشگران علم لغت در تفاوت «معرفت» و «علم» بر این باورند که معرفت به آن چیزی گفته می‌شود که اخص از علم(در مقابل انکار) و به معنای شناخت چیزی از راه تفکر و تدبر در آثار آن است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه «ع ر ف».</ref> برداشت [[محسن قرائتی|قرائتی]] از کلمه «یعرفون» این‌گونه است که اگر در شخصی روحیه‌ی حقیقت‌طلبی نباشد، علم او به تنهایی نجات‌بخش نیست؛ همان‌طور که یهود با آن شناخت عمیق از رسول خدا(ص)، باز هم او را نپذیرفتند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۲۲۷</ref> واژه «کتمان» در لغت به معنای هر نوع اخفاء و پوشاندن است<ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغه، ذیل واژه «ک ت م».</ref> و در استعمال‌های قرآنی، به معنای مخفی داشتن مطلبی در ضمیر و قلب می‌باشد.<ref>مصطفوی، التحقیق، ذیل واژه «ک ت م»</ref>