آیه ۱۴۶ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره مرجع ضمیر کلمه «یَعْرِفُونَهُ» در آیه ۱۴۶ بقره چند دیدگاه وجود دارد: اکثریت مفسران باور دارند که مرجع ضمیر، به رسول خدا(ص) برمی‌گردد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۴۳۵؛ قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۲۲۷؛ حسینی شاه عبدالعظیمی، تفسیر اثنی عشری، ۱۳۶۳ ش، ج۱، ص ۲۸۳؛ ثقفی تهرانی، تفسیر روان جاوید، ۱۳۹۸ ق، ج ۱، ص ۱۹۰.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی مفسر شیعه]]، علت بازگشت ضمیر به رسول خدا(ص) را تشبیه کردن معرفت در آیه فوق، به معرفت فرزندان دانسته است. به باور او، این‌گونه تشبیه کردن، فقط در انسان‌ها صحیح بوده و تشبیه کتاب به انسان، اشتباه است.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۴۹۱</ref> عده‌ای دیگر از مفسران مرجع ضمیر را مربوط به قبله دانسته‌اند. [[ابن‌عربی|ابن عربی]] عارف، رجوع ضمیر در آیه به رسول خدا(ص) نوعی تکلف تلقی کرده است.{{مدرک}}زمخشری مفسر اهل سنت، ضمیر را بدون مرجع خوانده تا اشاره به تفخیم و شهرت کند.{{مدرک}}

کتمان حقیقت در آیه ۱۴۶بقره، به این معناست که در [[تورات]] و [[انجیل]] اصلی و غیر تحریف شده، تمام ویژگی‌های [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] برای عالمان اهل کتاب مشخص شده بود؛ به طوری که آنها هرگز پیامبر اسلام(ص) را با دیگران اشتباه نمی‌گرفتند؛ همان‌طور که پسرشان را با دیگران اشتباه نمی‌گرفتند؛ اما آن دانشمندان به خاطر علل مختلفی این حقیقت را کتمان می‌کردند.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۴۳۵</ref> به اعتقاد [[محسن قرائتی]]، کتمان حقّ، همچون کتمان فرزند، کاری بسیار ناجوانمردانه است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۲۲۷</ref> دلیل نسبت دادن کتمان حقیقت به گروه خاص و نه همه اهل کتاب در این آیه «وَ إِنَّ فَرِیقاً مِنهُم لَیَکتُمُونَ الحَقَّ» بین مفسران محل گفتگو است. عده‌ای با استناد به این عبارت معتقدند که هنگام قضاوت کردن درباره دشمنان نیز باید [[انصاف]] مراعات شود؛ همانطور که [[قرآن|قرآن کریم]] در آیه فوق، کتمان حقیقت را به همه‌ی اهل‌کتاب نسبت نمی‌دهد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۲۲۷</ref> [[سید عبدالحسین طیب]] (درگذشت: [[سال ۱۳۷۰ هجری شمسی|۱۳۷۰ش]]) مفسر شیعه نیز بر این باور است که عبارت «وَ إِنَّ فَرِیقاً مِنهُم لَیَکتُمُونَ الحَقَّ»، اشاره به اختصاص کتمان حقیقت، در دانشمندان اهل کتاب و نه مردم عادی دارد؛ زیرا حقیقت، بر دانشمندان اهل کتاب ثابت شده بود؛ اما مردم عادی که خبری از کتاب‌های علمی نداشتند، از روی جهل به انکار حقیقت می‌پرداختند.<ref>طیب، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ ش، ج ۲، ص ۲۴۱</ref>