عبور بنی‌اسرائیل از دریا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبور بنی‌اسرائیل از دریا''' [[معجزه|معجزه‌ای]] برای نجات [[بنی‌اسرائیل]] بود که با گشوده‌شدن دریا و عبور آن‌ها از میان آب و غرق‌شدن [[فرعون]] و سپاهیانش اتفاق افتاد. [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]] به دستور [[خدا|خداوند]] شب‌هنگام بنی‌اسرائیل را از [[مصر]] خارج کرد. فرعون به همراه نیروهایش به دنبال آن‌ها رفت. وقتی سپاهیان فرعون به بنی‌اسرائیل رسیدند، بنی‌اسرائیل خود را در محاصره میان دریا و سپاه فرعون دیدند.  

خداوند به موسی [[وحی]] کرد تا [[عصای موسی|عصای خود]] را به دریا بزند. موسی(ع) عصا را به آب زد، بخش‌هایی از دریا از هم جدا شد. موسی به همراه بنی‌اسرائیل وارد دریا شدند در حالی که زمین خشک بود و آب از دو جهت آن‌ها را احاطه کرده بود. در نهایت موسی و همه افرادی که همراه او بودند از آب عبور کردند. فرعون و سپاهیانش نیز برای تعقیب بنی‌اسرائیل وارد دریا شده بودند، همگی غرق شدند و جسدهاى آنان روى آب قرار گرفت.

بسیاری از مفسران معتقدند مقصود از دریایی که فرعونیان در آن غرق شدند، دریایی بوده که امروزه دریای سرخ نامیده می‌شود. برخی مفسران مانند [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]] مقصود از این را رود نیل دانسته‌اند.

خداوند به [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]] دستور داد شب هنگام به همراه [[بنی‌اسرائیل]] از [[مصر]] خارج شوند.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۹۸.</ref> [[فرعون]] پس از اطلاع از خروج بنی‌اسرائيل، افرادی را برای جمع‌آوری نیروها به شهرها فرستاد تا سپاهیان را جمع کنند.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۹۸.</ref> فرعون، برای ایجاد زمینه روانی در بسیج عمومی،<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۲۳۷.</ref> سپاهیان خود را گروهى آماده‏ خواند و بنی‌اسرائیل را گروهى اندک که موجب [[خشم]] آنان گشته‌اند، توصیف کرد.<ref>سوره شعراء، آیه ۵۴- ۵۶.</ref> در نهایت فرعون به همراه نیروهایش به دنبال بنی‌اسرائیل رفت تا آنها را باز گرداند.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۹۸.</ref> آنان در زمان طلوع خورشید به بنی‌اسرائیل رسیدند. بنی‌اسرائیل خود را در محاصره دیدند؛ در یک طرف آنها دریا و در سمت دیگر سپاه فرعون بود. به همین جهت ترسیدند و خود را گرفتار خواندند.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۲۷۷.</ref> موسی(ع) گفت:‌ ««چنين نيست، زيرا پروردگارم با من است و به زودى مرا راهنمايى خواهد كرد».<ref>سوره شعراء، آیه۶۲.</ref> مقصود از این تعبیر را چنین گفته‌اند که خداوند به موسی وعده پیروزی و سلامتی داده است.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۲۷۷.</ref>{{نقل قول یک طبقه|'''قرآن''': «چون دو گروه، همديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: بی‌‏گمان ما گرفتار شده‏‌ايم.(سوره شعراء، آیه۶۱)

برخی عالمان احتمالاتی طبیعی را برای بازشدن آب دریا ذکر کرده‌اند. [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] مفسر شیعه معتقد است با قبول مسئله معجزه هيچ لزومى برای این نوع توجيهات طبیعی وجود ندارد. وی معتقد است مانعى وجود ندارد كه به فرمان خدا آب‌ها به سبب جاذبه‌ای خاص متراكم گردند و پس از مدتى اين جاذبه خنثیٰ گردد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۲۵۰.</ref>

==رود نیل یا دریای سرخ؟==

[[محمدجواد مغنیه]]، مفسر شیعه، اعتقاد بسیاری از مفسران را بر این می‌داند؛ دریایی که برای بنی‌اسرائیل باز شد و فرعونیان در آن غرق شدند، دریایی بوده که امروزه دریای سرخ نامیده می‌شود.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۱۰۰.</ref> برخی مفسران مانند [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]] مقصود از این را رود نیل دانسته‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۲۶.</ref>

قرآن آبی که برای بنی‌اسرائيل باز شد را با دو تعبیر «یَم»<ref>سوره اعراف، آیه ۱۳۶.</ref> به معنای دریا<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۶۴۷؛ فیومی، المصباح المنير في غريب الشرح الكبير، قم، ج۲، ص۶۸۱.</ref> و «بحر»<ref>سوره اعراف، آیه ۱۳۸؛ سوره شعراء، آیه ۶۳.</ref> به معنای دريا و آب وسيع‏<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۲.</ref> یاد کرده است. در قرآن کلمه «یم» برای آبی که موسی(ع) در دوران کودکی در آن قرار داده شد نیز به‌کار رفته که آن‌را [[رود نیل]] دانسته‌اند.<ref>شیخ طوسی، التبيان في تفسير القرآن، بیروت، ج۸، ص۱۳۱.</ref>