تشبه به کفار: تفاوت میان نسخه‌ها

برای اثبات حکم تشبه به کفار به [[ادله اربعه]] استناد شده است؛ از میان آیات قرآن، به سه دسته آیات استناد می‌شود: آیاتی که تشبه به کفار را به‌طور مطلق نهی کرده‌، آیاتی که مسلمانان را از قرار گرفتن تحت [[ولایت]] [[کفر|کفار]] و دوستی با آنان بر حذر داشته، و آیاتی که از تشبه در یک موضوع خاص نهی کرده‌اند. علاوه بر این، پاره‌ای از [[حدیث|روایات]]، به‌طور عام درباره تشبه به کفار بوده و برخی دیگر به تشبه به کفار در موضوعی خاص پرداخته‌اند. از نظر عقلی، تشبه به کفار موجب سلطه آنان بر مسلمانان در زمینه‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی دانسته و نهی شده است.  

تشبه به کفار به‌معنای پیروی [[مسلمان|مسلمانان]] از [[کفر|کافران]] در امور مختلف زندگیِ فردی و اجتماعی است.<ref>نجفی، «تشبه به کفار در پوشش، آرایش و آداب و رسوم از منظر فقه امامیه»، ص۹۰؛ مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۱.</ref> اصل تشبه به کفار از نظر شرعی امری ناپسند تلقی شده و در این باره، میان فقیهان شیعه و اهل‌سنت اختلافی نیست؛<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۷۶.</ref> اما در باب [[احکام عملی|حکم تکلیفی]] آن و نیز جزئیاتی دیگر، مانند جایگاه علم و قصد در چگونگی حکم، در میان فقیهان مسلمان اختلاف‌نظر وجود دارد.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۷۵.</ref>  

فقیهان امامیه موضوع تشبه به کفار را بیشتر در حوزه [[عبادت|عبادات]]، در مباحثی چون [[لباس نمازگزار]]، مبطلات نماز و [[طواف]] مطرح کرده‌اند و در سایر امور زندگی فردی و اجتماعی توجه چندانی به آن نکرده‌اند.<ref>نجفی، «تشبه به کفار در پوشش، آرایش و آداب و رسوم از منظر فقه امامیه»، ص۹۰.</ref>

حکم فقهی تشبه به کفار، در میان [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] وجوه مختلفی از حرمت مطلق تا کراهت مطلق دارد؛<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۷۷-۱۹۳.</ref>

شناخت مصداق تشبه را تابع عُرف دانسته‌اند، از این‌رو ممکن است امری مختص غیرمسلمانان باشد؛ اما انجام آن عرفاً تشبه به کفار دانسته نشود.<ref>درِّی، «بررسی فقهی پوشیدن کراوات»، ص۸۸.</ref> برای مثال، ادعا شده است که گرچه [[نوروز]] از شعائر [[زرتشت|زرتشتیان]] بوده است، هیچ فقیه شیعه‌ای در طول تاریخ جشن گرفتن آن را تشبه به کفار ندانسته است؛<ref>حسینی خراسانی، «نوروز و سنت‌های آن از منظر فقهی»، ص۳۵.</ref> اما [[ریش‌تراشی|تراشیدن ریش]]، استفاده از کراوات و میکروفون در دوره‌هایی از مصادیق تشبه به کفار به حساب آمده است.<ref>منافی، «بررسی اجمالی ادله برخی از مصادیق ریش تراشی» ص۲۸۶؛ درّی، «بررسی فقهی پوشیدن کراوات»، ص۸۸؛ خسروشاهی، خاطرات مستند سیدهادی خسروشاهی، ۱۳۹۶ش، ص۲۱۶.</ref>  علاوه بر این فقیهان به راین باورند که بعضی از موارد تشبه به کفار به دلیل مرور زمان عرفاً دایرۀ مصادیق آن خارج شده، به رفتاری مشترک بین مسلمانان و غیرمسلمانان مبدل می‌گردد.<ref>شهیدی «[https://www.eshia.ir/Feqh/Archive/text/shahidi/feqh2/96/970122 کفار_ درس خارج فقه]»، سایت مدرسه فقاهت.</ref>  

برای استنباط حکم تشبه به کفار به [[ادله اربعه]] استناد شده است:<ref>فلاح یخدانی و علی‌پور انجایی، «نگاهی به مفهوم و حکم فقهی تشبه به کفار»، ص۱۲۲.</ref>

[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ج]]

[[رده:اصطلاحات فقهی]]