عملیات انتحاری: تفاوت میان نسخه‌ها

بمب‌گذاری انتحاری نسبت به سایر اقدامات تروریستی با توجه به دشواری جلوگیری از انجام آن، تعهدات عمیق مذهبیِ عاملِ انتحاری، تلفات زیاد، انعکاس رسانه‌ای و فشار روانی؛ دارای اهمیت دانسته شده و از ابزارهای تأثیرگذار در کشتار شیعیان تلقی شده است.

به گفته کارشناسان جلوگیری از حمله انتحاری دشوار است و حتی زمانی که مأموران امنیتی عامل انتحاری را شناسایی کنند، مقابله با وی سخت است؛ زیرا فرد انتحارکننده به‌مثابه سلاحی عمل می‌کند که با انفجار خود به مأموران مبارزه با تروریسم ضربه می‌زند. همچنین از این جهت که هر لحظه می‌تواند جابجا شود، نیز مقابله با او سخت است.<ref>ر.ک. مبینی کشه و امیدی، «موج چهارم تروریسم و روندهای آینده تروریسم بین الملل»، ۱۳۹۸ش، ص۲۵۶-۲۵۸.</ref> از سوی دیگر موفقیت عملیات انتحاری را ناشی از این می‌دانند که می‌تواند بیشترین تلفات و خسارات را با کمترین هزینه تحمیل کند.<ref>محمدی الموتی، جلالی و شوشتری، «حق حیات و سلب آن از منظر اسلام و حقوق بین الملل بشر با تأکید بر عملیات انتحاری»، ۱۳۹۶ش، ص۱۵۴.</ref>  

یکی از ویژگی‌های تأثیرگذار عملیات انتحاری رقم بلند تلفات ناشی از آن دانسته شده است؛ زیرا عامل انتحاری با رساندن خود به قلب جمعیت در محافل و اماکن مثل [[مسجد]]، [[حسینیه]] و سایر مراکز تجمع گروه هدف، زمینه کشته شدن حداکثر افراد را فراهم می‌کند.<ref>ر.ک. مبینی کشه و امیدی، «موج چهارم تروریسم و روندهای آینده تروریسم بین الملل»، ۱۳۹۸ش، ص۲۵۶-۲۵۸.</ref> بر اساس یک ارزیابی در حالی که حمله‌های انتحاری تنها سه درصد از کل حمله‌های تروریستی را تشکیل می‌دهد ۴۸ درصد کل تلفات حمله‌های تروریستی را به خود اختصاص داده است.<ref>HOMELAND SECURITY AFFAIRS, "Causes & Explanations of Suicide Terrorism: A Systematic Review", Homeland security website.</ref> به‌نظر کارشناسان آمار بالای تلفات ناشی از حمله‌های انتحاری باعث می‌شود که این حمله‌ها انعکاس رسانه‌ای بالایی پیدا کنند و همین مسئله موجب می‌شود که گروه‌های تکفیری- تروریستی بیشتر از این تاکتیک استفاده کنند.<ref>ر.ک. مبینی کشه و امیدی، «موج چهارم تروریسم و روندهای آینده تروریسم بین الملل»، ۱۳۹۸ش، ص۲۵۶-۲۵۸.</ref>

به‌باور ناظران تکرار حمله‌های انتحاری به صورت نامرئی و ناگهانی و با تلفات زیاد، موجب افزایش فشار روانی و تبلیغاتی بر دستگاه‌های امنیتی می‌شود. معمولا انگشت انتقاد خانواده‌های قربانیان و افکار عمومی متوجه دولت‌ها و دستگاه‌های امنیتی می‌شود و این نیز گروه‌های تروریستی را تشویق به تشدید عملیات انتحاری می‌کند.<ref>ر.ک. مبینی کشه و امیدی، «موج چهارم تروریسم و روندهای آینده تروریسم بین الملل»، ۱۳۹۸ش، ص۲۵۶-۲۵۸.</ref>