سوره ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوره||نام = ابراهیم |کتابت = ۱۴|جزء = ۱۳|آیه = ۵۲|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۷۲|بعدی = [[سوره حجر|حجر]] |قبلی = [[سوره رعد|رعد]] |کلمه = ۸۳۳|حرف = ۳۵۴۱|تصویر=سوره ابراهیم.jpg}}

'''سوره ابراهیم'''، چهاردهمین [[سوره]] و از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] است که در [[جزء قرآن|جزء]] سیزدهم قرار دارد. نامگذاری این سوره به خاطر آن است که وقایع زندگی و دعاهای [[حضرت ابراهیم]] در آن یاد شده است. موضوع اصلی سورهٔ ابراهیم [[توحید]]، توصیف [[قیامت]]، داستان حضرت ابراهیم و ساختن [[کعبه]] به دست اوست. در این سوره همچنین به داستان [[حضرت موسی|موسی]] و [[قوم بنی اسرائیل]] و [[نوح (پیامبر)|حضرت نوح]] و [[قوم عاد]] و [[ثمود]] پرداخته شده است.

==معرفی==

==محتوا==

موضوع اساسی سوره ابراهیم، [[توحید]]، توصیف [[قیامت]] و حساب و جزا، دعاهای [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]]  در ماجرای ساختن [[کعبه]] به دست اوست. در این سوره آمده است [[اسلام]] همان  [[آیین حنیف| دین حنیف]] ابراهیم(ع) است. دیگر موضوعاتی که در این سوره مطرح شده است، از این قرار است: وحدت تمام ادیان آسمانی، برشمردن نعمت‌های [[خدا]]، آثار [[شکر]] نعمت و [[کفران نعمت|کفران]] آن و عاقبت شاکران و منکران. در [[آیه|آیاتی]] از این سوره آمده است که در [[قیامت]] [[شیطان]] به مردم می‌گوید مرا ملامت نکنید که خود ستمکار و مستحق ملامت هستید.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۰.</ref>[[علامه طباطبایی]] محور اصلی سوره را توصیف [[قرآن]] می‌داند از این جهت که نشانه و آیتی بر [[نبوت|رسالت]] پیامبر است که با آن مردمان را از ظلمات به نور و راه خدای سبحان، خداوندی که عزیز و حمید است رهنمون می‌شود؛ و نیز چون خدواند بخشنده نعمت بر همگان است باید که برای سعادتمندی دعوتش را لبیک بگویند و از عذابش بیمناک باشند به همین جهت سوره ابراهیم در آیه پایانی‌اش{{|'''هَٰذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِيُنْذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ''' ترجمه:این ([[قرآن]] ،) پیام (و ابلاغی) برای (عموم) مردم است؛ تا همه به وسیله آن انذار شوند، و بدانند او خدای یکتاست؛ و تا صاحبان مغز (و اندیشه) پند گیرند!}} نیز با توصیف قرآن به عنوان ابلاغی برای همگان و مایه بیم آنان و توجه به یگانگی خدا ختم شده است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. ج۱۲، ص۶</ref>   

{{الگو: سوره ابراهیم}}

====آثار شکر وکفران نعمت====

*'''لَئِن شَكَرْ‌تُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِن كَفَرْ‌تُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ''' (آیه ۷)

ترجمه: اگر واقعاً سپاسگزارى كنيد، [نعمت‌] شما را افزون خواهم كرد، و اگر ناسپاسى نماييد، قطعاً عذاب من سخت خواهد بود.