تهجد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تَهَجُّد'''، به معنای شب‌خیزی برای خواندن [[نماز شب]]، [[استغفار|آمرزش‌خواهی]] و قرائت [[قرآن]] است. براساس [[احادیث]]، موجب سلامت و صحت بدن، فراخی روزی، کفاره [[گناه|گناهان]] و چنگ زدن به اخلاق [[پیامبران]] است.

{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول = [[پیامبر اکرم(ص)]]: {{حدیث|هنگامى كه انسان با چشمان خواب‌آلود، از بستر لذتبخش خود برخيزد تا با نماز شبش پروردگار خود را خشنود كند، خداوند در مقابل فرشتگانش به او مى بالد و مى فرمايد: آيا بنده مرا نمى‌بينيد كه از رختخواب گوارايش برخاسته براى نمازى كه من بر او واجب نكردم. گواه باشيد كه او را بخشودم.}}|تاریخ بایگانی | منبع = <small>حر عاملی، وسائل الشیعة، ج‏۸، ص۱۵۷.</small> | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px | اندازه خط = ۱۲px|رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}}

تهجّد به معنای [[نماز شب]] است<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، بی‌تا، ج۲۱، ص۲۹.</ref> و متهجِّد کسی است که شبانگاه برای برپا داشتن نماز از خواب برمی‌خیزد.{{مدرک}}

واژه تهجد در قرآن در آیه «وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ» به کار رفته است.<ref>سوره إسراء، آیه۷۹.</ref> بر اساس این آیه، تهجد بر پیامبر واجب بوده است. پیامبر(ص) به سبب تهجّد، مقام [[شفاعت]] در [[آخرت|روز جزا]] را یافته است.<ref>فخررازی، التفسیرالکبیر، بی‌تا، ج۲۱، ص۳۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۶۷۱؛ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۱۷۶.</ref> همچنین در [[آیه ۲ سوره مزمل|آیه ۲ سوره مُزَّمِّل]] «قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا» (پاره‌ای از شب را بپاخیز) به پیامبر دستور داده شده است که بیشتر شب را بیدار باشد.

بنا بر آیات قرآن، [[استغفار|آمرزش‌خواهی]] در سحرگاهان از ویژگی‌های پرهیزگاران،<ref>نگاه کنید به سوره آل‌عمران، آیه ۱۷؛ سوره ذاریات، آیات ۱۷-۱۸</ref> و شب‌زنده‌داری یکی از صفات بندگان خدای رحمان<ref> نگاه کنید به سوره فرقان، آیه۶۴.</ref> و مؤمنان واقعی<ref>نگاه کنید به سوره سجده، آیه۱۶.</ref> است.

بر پایه روایتی که امام علی نقل شده است: بیداری شب باعث سلامتی بدن، خشنودی پروردگار، در معرض رحمت و لطف خدا قرار گرفتن و چنگ زدن به اخلاق پیامبران است. <ref>مجلسی، بحارالأنوار، ج۸۷، ص۱۴۴.</ref> همچنین در برخی احادیث، کسی که اهل تهجّد نباشد، سرزنش شده است.<ref>صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۶۴، ص۴۱.</ref>  

* جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحّاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، چاپ احمدعبدالغفور عطار، قاهره ۱۳۷۶، چاپ افست بیروت، ۱۴۰۷ق.