پرش به محتوا

آیه ظهار: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۶ اوت ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
| آیات مرتبط=
| آیات مرتبط=
}}
}}
'''آیه ظِهٰار''' دومین آیه [[سوره مجادله]] است که به توبیخ عمل [[ظهار]]، از رسوم [[دوران جاهلیت|زمان جاهلیت]] می‌پردازد. در عمل ظهار مرد گاه از روی عصبانیت، همسر خود را به مادر خویش تشبیه می‌کرد که با این  کار زن تا آخر عمر بر او حرام و حق بازگشت به زن از شوهر سلب می‌شد. [[خدا]] در این آیه حکم بطلان ظهار را صادر و شخص ظهارکننده را محکوم به پرداخت [[کفاره]] به همراه [[توبه]] می‌کند.
'''آیه ظِهٰار''' ([[سوره مجادله|مجادله]]: ۲) به توبیخ عمل [[ظهار]]، از رسوم [[دوران جاهلیت|زمان جاهلیت]] می‌پردازد. در عمل ظهار مرد گاه از روی عصبانیت، همسر خود را به مادر خویش تشبیه می‌کرد که با این  کار زن تا آخر عمر بر او حرام و حق بازگشت به زن از شوهر سلب می‌شد. [[خدا]] در این آیه حکم بطلان ظهار را صادر و شخص ظهارکننده را محکوم به پرداخت [[کفاره]] به همراه [[توبه]] می‌کند.


آیه ظهار درباره یکی از [[اصحاب پیامبر(ص)]] به نام [[اوس بن صامت]] نازل شد که همسر خود را [[ظهار]] کرد و بعد از مدتی پشیمان شد. وی همسر خود را برای چاره‌جویی نزد [[پیامبر(ص)]] فرستاد که آیه ظهار و آیات دیگری در رابطه با این موضوع، نازل شد. خداوند در آیات بعدی احکام کفاره ظهار را بیان می‌کند. طبق آن آیات شوهر تا قبل از پرداخت کفاره حق [[آمیزش]] با همسر خود را نخواهد داشت. برای واقع شدن ظهار شروطی همچون حضور دو شاهد عادل و عدم [[حیض]] در زمان وقوع ظهار و برخی شروط دیگر نقل شده است.
آیه ظهار درباره یکی از [[اصحاب پیامبر(ص)]] به نام [[اوس بن صامت]] نازل شد که همسر خود را [[ظهار]] کرد و بعد از مدتی پشیمان شد. وی همسر خود را برای چاره‌جویی نزد [[پیامبر(ص)]] فرستاد که آیه ظهار و آیات دیگری در رابطه با این موضوع، نازل شد. خداوند در آیات بعدی احکام کفاره ظهار را بیان می‌کند. طبق آن آیات شوهر تا قبل از پرداخت کفاره حق [[آمیزش]] با همسر خود را نخواهد داشت. برای واقع شدن ظهار شروطی همچون حضور دو شاهد عادل و عدم [[حیض]] در زمان وقوع ظهار و برخی شروط دیگر نقل شده است.
Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۸۵

ویرایش