پرش به محتوا

قمه‌زنی: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۲۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳
جز
ویرایش شناسه
جز (ویرایش شناسه)
جز (ویرایش شناسه)
خط ۲۲: خط ۲۲:
  | پانویس جعبه  =
  | پانویس جعبه  =
}}
}}
'''قَمه‌زَنی''' از رسوم [[سوگواری محرم|عزاداری]] برخی از [[شیعه|شیعیان]] برای [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] است که در آن با شمشیر و قمه به سر خود ضربه می‌زنند تا خون جاری شود. این رفتار را رسمی خرافی و موجب وَهن مذهب [[شیعه|تشیع]] دانسته‌اند. قمه‌زنی از حدود [[قرن دهم قمری]] رایج شد و اکنون در برخی کشورها از جمله [[عراق]]، [[لبنان]]، [[هند]] و گاه [[ایران]] انجام می‌شود. موافقان قمه‌زنی آن را از شعائر [[واقعه کربلا|عاشورا]] و ابزار تقویت مذهب می‌دانند؛ در مقابل بسیاری از علمای شیعه آن را به دلیل ایجاد چهره‌ای نامناسب از مذهب شیعه، نامشروع دانسته‌اند.
'''قَمه‌زَنی''' از رسوم [[سوگواری محرم|عزاداری]] برخی از [[شیعه|شیعیان]] برای [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] است که در آن با شمشیر و قمه به سر و بدن خود ضربه می‌زنند تا خون جاری شود. این رفتار را رسمی خرافی و موجب وَهن مذهب [[شیعه|تشیع]] دانسته‌اند. قمه‌زنی از حدود [[قرن دهم قمری]] رایج شد و اکنون در برخی کشورها از جمله [[عراق]]، [[لبنان]]، [[هند]] و گاه [[ایران]] انجام می‌شود. موافقان قمه‌زنی آن را از شعائر [[واقعه کربلا|عاشورا]] و ابزار تقویت مذهب می‌دانند؛ در مقابل بسیاری از علمای شیعه آن را به دلیل ایجاد چهره‌ای نامناسب از مذهب شیعه و حرمت ضرر به بدن، نامشروع دانسته‌اند.


عالمان شیعه درباره جواز، [[استحباب]] یا [[حرمت]] قمه‌زنی، اختلاف دارند. برخی فقها مانند [[محمدحسین غروی نائینی|محمدحسین نائینی]] از موافقان آن و برخی دیگر مانند [[سید ابوالحسن اصفهانی]] از مخالفان آن بوده‌اند. [[سید محسن امین]] نخستین بار در نقد قمه‌زنی مطالبی منتشر و [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سیدعلی خامنه‌ای]] رهبر [[نظام جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی ایران]] در سال ۱۳۷۳ش، علیه قمه‌زنی سخنرانی کرد.
عالمان شیعه درباره جواز، [[مستحب|استحباب]] یا [[حرام|حرمت]] قمه‌زنی، بر اساس شرایط زمان و ضرر رساندن به بدن، چند نظر ارائه داده‌اند. فقهایی چون [[محمدحسین غروی نائینی|محمدحسین نائینی]] به شرط عدم ضرر به بدن و رعایت برخی شرایط دیگر آن را جایز دانسته‌اند و در مقابل، عالمانی مانند [[سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] آن را حرام دانسته‌اند. [[سید محسن امین]] نخستین بار در نقد قمه‌زنی مطالبی منتشر و [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سیدعلی خامنه‌ای]] رهبر [[نظام جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی ایران]] در سال ۱۳۷۳ش، علیه قمه‌زنی سخنرانی کرد.


==مفهوم‌شناسی==
==مفهوم‌شناسی==
خط ۵۲: خط ۵۲:
=== موافقان ===
=== موافقان ===
[[پرونده:قمه زنی در هند.jpg|بندانگشتی|قمه زنی در هند]]
[[پرونده:قمه زنی در هند.jpg|بندانگشتی|قمه زنی در هند]]
دلیل اصلی و مهمترین مستند موافقانِ قمه‌زنی، افزون بر تعظیم شعائر، حفظ سنت‌های شیعی و قدرت‌نمایی جامعۀ [[شیعه|شیعیان]]،<ref>حمود العاملی، ردالهجوم عن شعائر الامام الحسین المظلوم، ۱۴۲۵ق، ص ۱۶۴، ۱۹۷.</ref> فتوای [[محمدحسین غروی نائینی|میرزای نائینی]] است. وی در بند دوم فتوای مشهوری که در تاریخ ۵ ربیع‌الاول [[سال ۱۳۴۵ هجری قمری|۱۳۴۵ق]] نگاشته شده، چنین می‌نویسد:
دلیل اصلی و مهمترین مستند موافقانِ قمه‌زنی، افزون بر تعظیم شعائر، حفظ سنت‌های شیعی و قدرت‌نمایی جامعۀ [[شیعه|شیعیان]] و<ref>حمود العاملی، ردالهجوم عن شعائر الامام الحسین المظلوم، ۱۴۲۵ق، ص ۱۶۴، ۱۹۷.</ref> فتوای [[محمدحسین غروی نائینی|میرزای نائینی]] است. وی در بند دوم فتوای مشهوری که در تاریخ ۵ ربیع‌الاول [[سال ۱۳۴۵ هجری قمری|۱۳۴۵ق]] نگاشته شده، چنین می‌نویسد:
:::اقوی جواز بیرون‌آمدن خون از پیشانی در اثر زدن شمشیر و قمه، در صورتی ‌که از زیان آن محفوظ باشد، [است]. بیرون‌آمدن خون، بدون صدمه به استخوان پیشانی که عادتاً زیان نمی‌رساند و مانند اینها هم‌چنان‌که کسانی‌که استعمال شمشیر و قمه می‌کنند، طوری می‌زنند که صدمه به استخوان نمی‌رساند و اگر [قمه‌زن] گمان می‌کرد که زدن قمه به حسب عادت ضرر ندارد، و لکن بعد از زدن، به قدری خون بیرون آمد که مضر بود، بعید است حرمت آن؛ مانند کسی که [[وضو]] بگیرد یا به آب، [[غسل]] کند و یا در [[رمضان المبارک|ماه رمضان‌]] روزه می‌گیرد، سپس روشن شده که ضرر داشته [است]. لکن [[احتیاط واجب|احوط]] و سزاوار است کسانی ‌که عارف به استعمال شمشیر و قمه نیستند، خودداری کنند. خصوصاً جوانانی که دل‌هایشان پر از محبت [[امام حسین علیه‌السلام|حسین بن علی(ع)]] است و از محبت حسین(ع) بی‌خود هستند که در موقع استعمال [قمه] توجه ندارند که ممکن است زیان ببینند.<ref> نقل از: ربانی خلخالی، عزاداری از دیدگاه مرجعیت شیعه،  ۱۴۱۵ق، ص۵۵.</ref>
:::اقوی جواز بیرون‌آمدن خون از پیشانی در اثر زدن شمشیر و قمه، در صورتی ‌که از زیان آن محفوظ باشد، [است]. بیرون‌آمدن خون، بدون صدمه به استخوان پیشانی که عادتاً زیان نمی‌رساند و مانند اینها هم‌چنان‌که کسانی‌که استعمال شمشیر و قمه می‌کنند، طوری می‌زنند که صدمه به استخوان نمی‌رساند و اگر [قمه‌زن] گمان می‌کرد که زدن قمه به حسب عادت ضرر ندارد، و لکن بعد از زدن، به قدری خون بیرون آمد که مضر بود، بعید است حرمت آن؛ مانند کسی که [[وضو]] بگیرد یا به آب، [[غسل]] کند و یا در [[رمضان المبارک|ماه رمضان‌]] روزه می‌گیرد، سپس روشن شده که ضرر داشته [است]. لکن [[احتیاط واجب|احوط]] و سزاوار است کسانی ‌که عارف به استعمال شمشیر و قمه نیستند، خودداری کنند. خصوصاً جوانانی که دل‌هایشان پر از محبت [[امام حسین علیه‌السلام|حسین بن علی(ع)]] است و از محبت حسین(ع) بی‌خود هستند که در موقع استعمال [قمه] توجه ندارند که ممکن است زیان ببینند.<ref> نقل از: ربانی خلخالی، عزاداری از دیدگاه مرجعیت شیعه،  ۱۴۱۵ق، ص۵۵.</ref>


Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۰۸

ویرایش