کاربر:Rezapour/صفحه تمرین۲

برای مداخل دیگر

رضی‌الله عنه و رضوا عنه: انسان از خداوند راضی باشد لزومی ندارد که خداوند هم از انسان راضی باشد. خداوند در جایی قرار می‌گیرد که می‌گوید بنده چه کنم که از من راضی شوی (ولسوف یعطیک ربک فترضی) این مرحله سوم بالاتر است و در مورد پیامبر است. هیچ جا ندارد که به پیامبر چه داده که فترضی از طرف پیامبر شکل گرفته است. فقط در یک آیه دارد که انا اعطیناک الکوثر. الکوثر مفهوم عام است برای خیر کثیر. در آخرت حوض کوثر است و در دنیا حداقل یکی از مصادیق کوثر فاطمه است. و در ادامه می‌گوید دشمنت ابتر است پس مصداق اصلی فرزندش فاطمه است که شأن نزول است.

باب العلم در مورد علی و حفظ قرآن از آلوسی.

آلوسی که مشهور است به عالم سللفی بودن در روح المعانی ذیل آیه ۴۲ سوره آل‌عمران (واصفاک و طهرک) پیرامون مریم: نظر خود آلوسی در مورد مریم(س): من حیث انها بضعه رسول الله و من حیثیات اخر و لا .... اخبار السابقه. و هذا سایق حتی علی القول به پیامبری مریم. بضعیه من روح الوجود سید کل موجود لا اراه تقابلها بشیء. این زنان زمین هستند و فاطمه آسمان و من هنا یرا افضلیتها علی الشیعه. (در ذیل مذخل حدیث بضعه اندکی به این اشاره شده و باید تفصیل آورده شود.

قرطبی روایات زیادی دارد که مریم پیامبر بوده است.قرآن یک مفهوم واحد مشخص می‌کند و روایات تاریخ و ... مصادیق آن می‌شوند.

در تفسیر تبیان از ابوجعفر نقل شده که منظور طبری است اما همین مطالب در مجمع البیان به عنوان حدیث امام باقر آمده و گمان برده‌اند که این ابوجعفر امام باقر است. حتی در مواردی خود طبری گفته این از اسرائیلیات است.

یک روایت از پیامبر در مورد نجاسات وجود ندارد. (مبانی و کلیدهای اصلی در فهم مسائل زنان+ https://t.me/sayyedalhaydari

شعائر حسینیه اهمیتش در منظومه شعائر مکتب اهل بیت مانند اهمیت مکتب امامت در اعتقادات ما است. آیا این اصل تاریخی که آن‌را احیا کنیم در قران موردی دارد؟ اصلا حکمت و فلسفه آن چیست؟ در تاریخ علم ادیان ثابت شده که انسان بلا دین نمی‌تواند زندگی کند. مبانی اصلی دین اعتقادات، ارزش‌ها و احکام است. دین وقتی در میان مردم می‌آید، مردم فرهنگ آداب و رسوم خودشان را دارند و اسلام رنگ و بوی فرهنگ آن مردم را می‌گیرد. کتابهای اسلام صوفی، اسلام افریقیایی، اسلام ایرانی، و ... . شعایر از دین همین دینی است که در درون فرهنگ مردم رفته و رنگ و بوی آن جامعه را گرفته است. دین برای بقا باید بتواند مردمی شود و الا نمی‌تواند در میان مردم باقی بماند. امام حسین در کربلا و مدینه نیامد اسلام را از بعد اخلاقی و عاطفی بیان نکرد بلکه از نگاه مردمی بیان کرد و الا می‌توانست در مدینه باشد و صحبت کند. اما این کار تاثیر نداشت و در میان مردم تاثیر نمی‌گذاشت. امام مقدمات را چنان چید که این قیام ماندگار شود و بقا داشته باشد و همین سبب شد که می‌بینیم مردم امام حسین را بیشتر در یاد دارند و حتی ائمه دیگر نیز به بزرگی امام حسین تأکید داشته‌اند. این شعایر می‌تواند دین در میان جامعه را بیشتر، محکم‌تر و بهتر کند. این شعایر می تواند مبانی دین را در جامعه بیشتر کند. نشان و بروز فرهنگ‌های مردمی باشد که پیوند با دین و این شعایر بزرگ پیدا کرده‌اند. به همین جهت شعائر حسینی در ادبیات شیعی بسیار مهم و پررنگ است. همین شعایر می‌تواند راهی باشد برای أنا من حسین. دین هم اگر می‌خواهد باقی بماند و احیا شود بهترین راه همین شعایر است. البته اگر این شعایر به دست کسانی بدون اطلاع باشد می‌تواند موجب تضعیف دین شود. (جایگاه شعائر حسینی(ع) در منظومه معارف دینی+ https://alhaydari.com/fa/2019/10/9169/

فاطمه صدیقه شهیده: قرآن بعض صدیقین را بیان کرده در یوسف آیه ۴۶ در مورد یوسف که صدیق است. در مریم ۴۱ ابراهیم را صدیق دانسته که قبل از نبوت گفته صدیق. ۵۶ مریم: ادریس کان صدیقا سوره مائده ۷۵: امه صدیقه. پس وقتی فاطمه را صدیقه دانستیم که معتبرترین احادیث است فاطمه هم ردیف با بسیاری از پیامبران قرار گرفته است. الصدیقه بهترین تعبیر را مصطفوی دارد در التحقیق که ان الاصل واحد ... الصدق فی الاعتقاد، الصدق فی اظهار الاعتقاد و ... .مقصود قران از شهیده: علامه شهداء به معنای قتل در راه خدا استفاده قرانی نداشته بلکه استفاده ای بوده که بعدها بوجود آمده است.

اشتغال زن

ظهوری جدید برای معنای اشتغال زنان

مشارکت وسیع زنان در جنبش‌های انقلابی این امید را به وجود آورد که نقش زنان در جامعه ایرانی تغییر کند.

پس از پیروزی انقلاب و تاسیس جمهوری اسلامی رژیم پهلوی به جهت رواج فرهنگ غربگرایی کاپیتالیستی و امپریالیستی مورد انتقاد قرار گرفت که البته این خود شامل شرکت زنان در بازار و نیروی کار نیز میشد. بسیاری بحث میکردند که این اصلاحات باعث فساد و از بین رفتن ارزشهای خانواده شده است در مقابل برخی ایدئولوژی انزواطلبی و خارج سازی کامل زنان از قلمروهای عمومی و به خصوص اشتغال را رواج میدادند و جایگاه زنان را در قلمرو خصوصی خانه میدانستند آنان قویاً بر مناسبات بیولوژیکی و طبیعی مابین زن و مرد تأکید داشتند و این موضوع را مورد بحث قرار می دادند که فعالیت اصلی زنان میبایست در خانه و در جهت ایجاد فضای امن و آرامش خانواده باشد. برای درک مسئله زنان بهتر است که تاریخ بعد از انقلاب را به سه دوره تقسیم کنیم ،هر چند تداخلهایی مابین این دوره های مختلف وجود دارد و هر کدام مشخصه های متفاوتی را در زمینه اشتغال زنان نمایش میدهند 1 - سالهای ۱۳۶۰ - ۱۳۵۷ دوره انقلاب ۲ - دهه ۱۳۶۰ دوره جنگ ایران و عراق و اقتصاد جنگ ۳ دهه ۱۳۷۰ دوره بعد از جنگ و بازسازی اقتصادی

دو سال بعد آیت الله خمینی اعلام کردند که زنان میتوانند در امور ،سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در محدوده قوانین اسلامی همکاری کنند اطلاعات بیستم فروردین (۱۳۶۳) این خود یک موفقیت بود. فشار اقتصادی و مشکلات ناشی از جنگ به قدری زیاد بود که دولت مجبور شد در موضع اصلی خود تغییراتی دهد و این سازش باید مورد موافقت آیت الله خمینی قرار میگرفت آیت الله خمینی با سخنان خودکار بیرون از خانه زنان را مشروع اعلام کرد که بعد از آن توسط رئیس جمهور رفسنجانی نیز اعلام شد. ولی مدیریت درآمد و داراییهای زنان باید تحت نظارت مردان صورت می گرفت زنان بعد از انجام وظایف کارهای خانه می توانند در امور اقتصادی، سیاسی و اجتماعی درگیر شوند ولی در اسلام به علت وجود قوانین مهر و نفقه زنان موظف به تأمین درآمد و نان آور خانواده نیستند.» (روزنامه اطلاعات اردیبهشت ۱۳۶۳

زهرا رهنورد سخنگوی دولت در امور زنان: «زنان تحت سیستم قبلی به دلایل زیر وارد بازار کار می شدند مستقل باشند به بودجه خانوادگی کمک کنند زیرا دستمزد مردان را کافی نمی دانستند و تعدادی نیز به علت تخصصشان در رشته موردنظر جذب بازار کار میشدند. در عین حال بیشتر زنان به علت این که در رابطه با خانواده احساس امنیت نمیکردند به اشتغال روی می آوردند. بنابراین اهداف شاه این بود که زندگی خانوادگی از هم بپاشد بروکراسی رواج یابد هرج و مرج جنسیتی ایجاد شود و در آخر زندگی خانوادگی به روش غربی را رواج دهد». اما زهرا رهنورد موقعیتی دیگر را برای زن ایده آل مسلمان عرضه میکند: مردان موظف به پرداخت نفقه هستند. بنابراین آنان باید هزینه خانواده را به عهده بگیرند برای زنان نیز اولویت با تربیت فرزندان و کارهای خانه .است فقط در موقعیتهای خاص زنان میتوانند در بیرون از خانه کار کنند؛ البته به شرطی که به وظایف و کارهای خانه صدمه نزند و این کار باعث ایجاد ارزشهای اسلامی شود در اثر مشکلات اقتصادی کنونی – که زنان را مجبور به کار کردن در بیرون از خانه میکند دولت می بایست شغلهایی را برای مردان ایجاد کند تا بتوانند خانواده خود را تأمین کنند. از طرف دیگر ساعات کار زنان می بایست کم باشد تا آنان بتوانند بخوبی وظایف خانه داری را انجام دهند. زنانی که تخصصی دارند و از نظر مالی هم تأمین هستند نیز باید مقداری از عواید خود را برای کمک به اقتصاد کشور اختصاص دهند. روزنامه کیهان ، ۱۵ مراد ۱۳۵۹)

محدودیت‌ها و اولویت‌ها

اشتغال زنان پس از انقلاب اسلامی ایران اشتغال زنان در نگاه سیاستگذاران جمهوری اسلامی ایران یکی از مهمترین وظائف زن، خانه‌داری است. همه میدانند؛ بنده عقیده ندارم به این که زنها نباید در مشاغل اجتماعی و سیاسی کار کنند؛ نه، اشکالی ندارد؛ اما اگر چنانچه این به معنای این باشد که ما به خانه‌داری به چشم حقارت نگاه کنیم، این میشود گناه. خانه‌داری یک شغل است؛ شغل بزرگ، شغل مهم، شغل حسّاس، شغل آینده‌ساز. فرزندآوری یک مجاهدت بزرگ است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، نقش و سهم بانوان در نظام اسلامی را ممتاز و بی‌بدیل دانستند و خاطرنشان کردند: نقش بانوان در دوران مبارزه، پیروزی انقلاب اسلامی، بعد از انقلاب بویژه دوره‌ی بسیار سخت دفاع مقدس، و در عرصه‌های مختلف، نقشی مؤثر، ممتاز و بی‌جایگزین است که با هیچ معیاری قابل اندازه‌گیری نیست.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، مسئله اشتغال زنان در جامعه را، امری قابل قبول و بدون اشکال خواندند اما تأکید کردند: در این زمینه باید ۲ شرط اساسی را کاملاً رعایت کرد نخست اینکه اشتغال، کار اساسی زن در خانه و خانواده و مسئولیت مهم همسری و مادری را تحت‌الشعاع قرار ندهد و دوم اینکه مسئله محرم و نامحرم بخوبی رعایت شود.

ایشان با توصیه به دولت برای کمک به زنان شاغل افزودند: دولت به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند که زنان شاغل بتوانند به کار اصلی خود یعنی رسیدگی به خانه و خانواده نیز بپردازند.

حقّ زن در کجا ضایع میشود؟ در جایی که جلوِ تحصیلات زنان گرفته شود؛ جلوِ اشتغال زنان به کارهای متناسب با بانوان گرفته شود؛ جلوِ خدمت رسانی زنان یا خدمت‌رسانی به زنان گرفته شود.

مسئله‌ی اشتغال بانوان، جزو مسائل اصلی نیست. البتّه ما با اشتغال بانوان مخالف نیستیم؛ بنده خودم نه با اشتغالشان، نه با مدیریّتهاشان مخالفتی ندارم، مادامی‌که با آن مسائل اصلی معارضه و تنافی پیدا نکند؛ اگر معارضه پیدا کرد، آن مقدّم است. یکی از کارهایی که در این زمینه‌ی سوّم که عرض کردیم باید انجام بگیرد، طبعاً این است که نگاه کنند ببینند آن مشاغلی که متناسب با این خصوصیّت زن است چیست. بعضی از مشاغل هست متناسب با ساخت زن نیست، خب اینها را دنبال نکنند. یکی از کارها این است که آن تحصیلاتی را که به آن مشاغل منتهی میشود، بر زن تحمیل نکنند. این بحث دانشگاه و تحصیلات و مانند اینها که باز بعضی‌ها جنجال میکنند که در تحصیلات تبعیض است، این تبعیض همه‌جا بد نیست. تبعیض آنجایی که ضدّ عدالت باشد بد است. والّا فرض کنید وقتی‌که شما در یک تیم فوتبال، یکی را میگذارید مهاجم، یکی را میگذارید مدافع، یکی را میگذارید دروازه‌بان، خب این تبعیض است دیگر. اگر آن کسی که باید در خط دفاع واایستد، گذاشتند مهاجم، خب تیم خواهد باخت. آن کسی که باید مهاجم باشد اگر گذاشتند دروازه‌بان که بلد نیست این کار را، خب تیم میبازد. این تبعیض است، [امّا] این تبعیض، عین عدالت است؛ یکی را اینجا میگذارند، یکی را آنجا میگذارند، یکی را آنجا میگمارند. [پس باید] ببینیم با توجّه به آن اهداف بلند چه درسی برای بانوان مناسب است.

از جمله‌ی مسائلی که مطرح میشود، مسئله‌ی اشتغال بانوان است. اشتغال بانوان از جمله‌ی چیزهائی است که ما با آن موافقیم. بنده با انواع مشارکتهای اجتماعی موافقم؛ حالا چه از نوع اشتغال اقتصادی باشد، چه از نوع اشتغالات سیاسی و اجتماعی و فعالیتهای خیرخواهانه و از این قبیل باشد؛ اینها هم خوب است. زنها نصف جامعه‌اند و خیلی خوب است که اگر ما بتوانیم از این نیمِ جامعه در زمینه‌ی اینگونه مسائل استفاده کنیم؛ منتها دو سه تا اصل را باید ندیده نگرفت. یک اصل این است که این کار اساسی را - که کارِ خانه و خانواده و همسر و کدبانوئی و مادری است - تحت‌الشعاع قرار ندهد. میشود هم. به نظرم میرسد مواردی داشتیم که خانمهائی اینطور عمل میکردند. البته یک قدری به آنها سخت میگذرد؛ هم درس خواندند، هم درس دادند، هم خانه‌داری کردند، بچه آوردند، بزرگ کردند، تربیت کردند. پس ما با آن اشتغال و مشارکتی کاملاً موافق هستیم که به این قضیه‌ی اصلی ضربه و صدمه نزند؛ چون این جایگزین ندارد. شما اگر بچه‌ی خودتان را در خانه تربیت نکردید، یا اگر بچه نیاوردید، یا اگر تارهای فوق‌العاده ظریف عواطف او را - که از نخهای ابریشم ظریف‌تر است - با سرانگشتان خودتان باز نکردید تا دچار عقده‌ی [عاطفی] نشود، هیچ کس دیگر نمیتواند این کار را بکند؛ نه پدرش، و نه به طریق اولی دیگران؛ فقط کار مادر است. این کارها، کار مادر است؛ اما آن شغلی که شما بیرون دارید، اگر شما نکردید، ده نفر دیگر آنجا ایستاده‌اند و آن کار را انجام خواهند داد. بنابراین اولویت با این کاری است که بدیل ندارد؛ تعیّن با این است.

مکارم شیرازی:

آیا اشتغال زنان در اداراتى که محل مراجعه مردان است جایز است؟پاسخ :درصورتی‌که جهات شرعی آن رعایت بشود و خوف انحرافی در کار نباشد و با اجازه همسر باشد مانعی ندارد.

مکارم: وظایف و حقوق زوجه و زوج چیست؟پاسخ :زني که عقد دائم شده بنابر احتياط نبايد بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود يا کاري در خارج خانه انتخاب کند (خواه اجازه لفظي باشد و يا از قرائن معلوم شود که او راضي است.

در حال حاضر طبق قوانین جمهوری اسالمی ایران دو نوع محدودیت شغلی برای زنان وجود دارد که یکی ممنوعیت برخی از مشاغل به خاطر منع شرعی یا به لحاظ مصالح ملی و امنیتی و رعایت وضع خاص زنان است و دیگری محدودیت مربوط به زن شوهردار از اشتغال به مشاغل منافی مصالح خانوادگی.)چگینی،۱۳۹۱ :۴۷-۴۶) الف( ممنوعیت از اشتغال به قضاوت طبق نظر و فتوای معروف فقها، مرد بودن از شرایط اشتغال به قضاوت است و زنان حق قاضی شدن به معنای عهدهدار شدن رسیدگی به دعوی و رأیدادن ندارند. از همین رو، ماده قانون شرایط انتخاب قضات مصوب سال ۱۳۶۱ مقرر داشته است: »قُضات از میان مردان واجد شرایط انتخاب میشوند«. اما تحوالت بعدی سبب شد نقش زنان در دستگاه قضایی افزایش یابد. بر اساس اصالحیه سال ۱۳۷۴ بر تبصره ۵ ماده واحده قانون مزبور، زنان حق دارند در چارچوب و الگوی جدید شغلی، برخی از امور مرتبط با امر قضاوت را عهدهدار گردند و در پستهای مشاور دیوان عدالت اداری، دادگاه مدنی خاص، قاضی تحقیق، مستشار اداره حقوقی و نظایر آن، انجام وظیفه نمایند. در نتیجه محدودیت شغلی زنان در امر قضاوت، مربوط به دادگاه و صدور حکم به معنای خاص آن است.)صداقت، ۱۳۸۶ :۱۰۵) ب( محدودیت اشتغال در نیروهای مسلح مستفاد از ماده ۳۲ قانون ارتش جمهوری اسالمی ایران مصوب ۷/۷/۱۳۶۶ و ماده ۲۰ قانون مقررات استخدامی سپاه پاسداران مصوب ۲۱/۷/۱۳۷۰ این است که زنان به صورت محدود در مشاغل درمانی، بهداشتی و نظایر آنها ممکن است استخدام شوند و در مشاغل سنگین و در ارتباط با سالح و به کارگیری آن، از آنها استفاده نمیشود. طبعاً این محدودیت به دلیل وضعیت زنان و مصالح امنیتی کشور است و تبعیض ناروا در احراز مشاغل به شمار نمیآید و کارهای سنگین با وضعیت جسمی و روحی زنان نیز ناسازگار است.