ویکی شیعه:Featured articles/2025/51
نصّ بر امام، متنی قرآنی یا حدیثی است که به امامت فرد یا گروهی اشاره دارد و ممکن است از سوی خدا، پیامبر(ص) یا امام پیشین صادر شود. از نظر امامیه، تعیین امام باید صریح و روشن باشد و هر امام جانشین خود را به نصّ معرفی میکند. نصوص امامت به دو دسته تقسیم میشوند: نص جلی که معنای امامت در آن صریح است، مانند حدیث غدیر، و نص خفی که غیرصریح است و از مضمون آن باید برداشت شود، مانند حدیث منزلت. در قرآن نیز به امامت امامان به صورت غیرمستقیم اشاره شده، اما نام آنان ذکر نشده تا از تحریف آن جلوگیری شود. آثار متعددی درباره نصوص امامت تألیف شده است که شامل گردآوری نصوص همه امامان، بررسی نصوص خاص مانند حدیث غدیر و تحلیل ادعاهای فرقههای دیگر میشود. برخی گروهها ادعا کردهاند که نصوصی از جانب پیامبر یا امامان برای افراد دیگری مانند ابوبکر، اسماعیل فرزند امام صادق(ع) و عبدالله افطح وجود دارد، اما علمای امامیه این ادعاها را رد کردهاند.
دیگر مقالات منتخب: شمر بن ذیالجوشن – حوزه علمیه قم – عبدالله بن محمد اشتر علوی