ویکی شیعه:Featured articles/2025/49
دعای نوزدهم صحیفه سجادیه از دعاهای صحیفه سجادیه است که برای طلب باران پس از خشکسالی خوانده میشود. در این دعا، امام سجاد(ع) به فوائد باران برای انسان، ویژگیهای بارانهای سودمند و تمثیل باد و باران به عنوان نمادی از برانگیخته شدن موجودات در روز قیامت میپردازد و از نزول باران به عنوان یکی از نعمات الهی سپاسگزاری میکند. امام سجاد(ع) ویژگیهای باران سودمند را زندهشدن زمین خشک، برطرفکننده قحطی، ارزانی قیمتها در شهرها و افزایش توانایی انسان بیان میکند. دعای نوزدهم در شرحهای صحیفه سجادیه همچون دیار عاشقان اثر حسین انصاریان و شرح و ترجمه صحیفه سجادیه اثر سید احمد فهری به زبان فارسی و در کتاب ریاض السالکین اثر سید علیخان مدنی و ریاض العارفین تألیف محمد بن محمد دارابی به زبان عربی شرح شده است. همچنین واژههای این دعا هم در شرحهای لغوی مانند تعلیقات علی الصحیفة السجادیه اثر فیض کاشانی توضیح داده شده است.
دیگر مقالات منتخب: همسران پیامبر(ص) – هند – امام محمد باقر علیهالسلام