ویکی شیعه:Featured articles/2024/33
ماجرای کسر اصنام به شکستن بت‌های بالای سقف کعبه به‌دست امام علی(ع) اشاره دارد. در این ماجرا امام علی(ع) پا بر دوش پیامبر(ص) گذاشت و بالای کعبه رفت و بت‌هایی همچون هُبَل را پایین انداخت. این ماجرا در منابع شیعه و اهل‌سنت نقل شده است. زمان آن را لیلة‌المَبیت (شبی که پیامبر از مکه خارج شد و علی(ع) برای فریب دشمنان او در بستر پیامبر(ص) خوابید) یا فتح مکه دانسته‌اند. ماجرای کسر اصنام را سبب نزول آیات «وَ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْبَاطِلُ...» و «وَ رَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيًّا» دانسته‌اند. حضرت محمد(ص) پس از این واقعه، حضرت ابراهیم(ع) را اولین بت‌شکن و امام علی(ع) را آخرین بت‌شکن معرفی کرد. در برخی روایات نیز از علی(ع) به عنوان «کاسِر الاصنام» (شکننده بت‌ها) یاد شده است. واقعه کسر اصنام از فضایل امام علی(ع) شمرده شده است. امام علی(ع) در شورای شش‌نفره‌ای که برای تعیین خلیفه پس از عمر بن خطاب تشکیل شد، به آن استناد کرد. در برخی از منابع اهل‌سنت از این ماجرا به‌عنوان دلیلی بر لزوم نابودکردن وسایل انجام گناه یاد شده است. بر اساس برخی روایات، شکستن بت‌ها به‌دست امام علی(ع) سبب شد که پس از آن مشرکان بت‌ها را در خانه خدا قرار ندهند. ماجرای بت‌شکنی امام علی(ع) در اشعار فارسی و عربی شاعران شیعه و سنی نیز منعکس شده است.
دیگر مقالات منتخب: اصل علیت – محمد محمدی گیلانی – سوگواری