ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۱۵/۶
شیخ طوسی با نام کامل محمد بن حسن بن علی بن حسن (۳۸۵ق-۴۶۰ق)، مشهور به شیخ الطائفه (به معنای بزرگ قوم/بزرگ شیعیان)، از بزرگترین محدثان و فقیهان شیعه. او مؤلف دو کتاب التهذیب و الاستبصار از کتابه‌های چهارگانه حدیثی شیعه است. وی در ۲۳ سالگی از خراسان به عراق آمد و از شیخ مفید، سید مرتضی و دیگران بهره برد. خلیفه عباسی کرسی کلام بغداد را بدو سپرد. هنگامی که کتابخانه شاپور در آتش سوخت، شیخ به نجف رفت و حوزه علمیه را برپا ساخت. شیخ طوسی، بعد از وفات سید مرتضی زعامت مذهب جعفری را بر عهده گرفت.
نظریات و تالیفات فقهی او مثل نهایه و کتاب الخلاف و مبسوط مورد توجه فقیهان شیعه است. التبیان کتاب مهم تفسیری او است. او در سایر علوم اسلامی مثل رجال و کلام و اصول فقه نیز صاحب نظر است و کتاب‌های او جزء کتاب‌های مرجع علوم دینی محسوب می‌شوند.او تحول در اجتهاد شیعی را آغاز کرد و فروع آن را گسترش داد و در برابر اجتهاد اهل سنّت به آن استقلال بخشید. نامدارترین شاگرد او ابوالصلاح حلبی است.