ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۱۴/۲۵
حسن بن علی بن ابی طالب دومین امام شیعه فرزند امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س)، چهارمین معصوم که در ۳۷ سالگی به امامت و خلافت رسید؛ و در سال ۴۱ هجری قمری با معاویه صلح کرد.
دوره حکومت وی شش ماه و سه روز بود. پس از صلح، به مدینه رفت و به مدت ده سال در مدینه بود تا اینکه به شهادت رسید و در مدینه در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
عهده داری دو وظیفه سنگین امامت و خلافت، و ایفای نقشی حائز اهمیت در ایجاد و حفظ همبستگی میان مسلمانان و جلوگیری از افتراق، که در نهایت منجر به تن دادن امام به صلح با معاویه شد، تصویری کلی از شخصیت استوار و بردباری وی به دست می دهد.
دوران خلافت و صلح وی با معاویه از مهم ترین رخدادهای حیات آن امام و نیز صدر اسلام بود که هم در زمان خود اسباب اتحاد گشت و هم به مثابه آموزه ای دینی ـ اخلاقی در طول تاریخ مسلمانان، خاصه شیعیان، بر چگونگی رویکرد به برخی مفاهیم اساسی مانند اقتدار، جنگ و صلح، تأثیری شگرف نهاد.