احتضار

اِحتضار به معنای حاضر شدن مرگ و خروج روح از بدن است، به شخصى كه در آستانه مرگ قرار گرفته و روح از بدنش خارج می‌شود، «مُحتَضر» می‌گويند و وظایفی برعهده کسانی است که در کنار محتضر هستند.

تعریف

احتضار مصدر باب افتعال از ماده حضر است و به معنای حضور داشتن است و در اصطلاح دینی، به معنای حضور مرگ و زمان خروج روح از بدن است.

آداب احتضار

احتضار داراى احكام واجب، مستحب و مکروه است كه به مجموع آن آداب احتضار نيز گفته شده است.

• واجبات : بر همگان واجب کفایی است مسلمانى را كه در حال جان دادن است؛ مرد باشد يا زن، بزرگ باشد يا كودك، آزاد باشد يا برده؛ به گونه‌اى كه كف پاهايش به سمت قبله باشد، بخوابانند.

• مستحبات: تلقین شهادتین و اقرار به پیامبر(ص) و ائمه(ع) و در صورت سخت جان دادن، انتقال محتضر به جايى كه نماز مى‌گزارده و نيز تلاوت قرآن، بويژه سوره‌هاى «يـس»، «صافّات» و «احزاب» بر بالين او مستحب است.

• مکروهات: در مقابل، حضور جُنُب و حائض نزد محتضر، تنها گذاشتن زنها نزد وى، نهادن شى‌ء آهنى بر شكمش، گريه كردن و سخن گفتن زياد نزد او مکروه است.

منابع

• دهخدا، لغت نامه.
• نجفی، محمد حسن، جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام، دار احیاءالثراث العربی، بیروت، ۱۴۰۴ق.
• یزدی، محمد کاظم بن عبد العظیم، العروه الوثقی، دار المورخ العربی، بيروت.