ورام بن ابی فراس حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز ←منابع |
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
از استادان وی، سدیدالدین محمودبن علی حمصی<ref>الفهرست، ص۱۲۹. </ref>و از مشایخ روایی وی، محمد بن محمد بن هارون معروف به ابن کمال بودند.<ref>افندی اصفهانی، ج۵، ص۲۸۲.</ref> او همچنین از علی بن ابراهیم عُرَیْضی علوی حسینی روایت کرد و در [[تنبیه الخواطر]]<ref>مجموعه ورّام، ج۲، ص۳۰۳</ref> | از استادان وی، سدیدالدین محمودبن علی حمصی<ref>الفهرست، ص۱۲۹. </ref>و از مشایخ روایی وی، محمد بن محمد بن هارون معروف به ابن کمال بودند.<ref>افندی اصفهانی، ج۵، ص۲۸۲.</ref> او همچنین از علی بن ابراهیم عُرَیْضی علوی حسینی روایت کرد و در [[تنبیه الخواطر]]<ref>مجموعه ورّام، ج۲، ص۳۰۳</ref> به نام او تصریح کرده است. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۵:۰۹
 | این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| نام | ورام بن ابی فراس حلی |
| مذهب | شیعه |
| زادروز | قرن ششم |
| اطلاعات علمی | |
| آثار | مجموعه ورام |
شیخ ابوالحسین وَرّام بن ابی فِراس بن حمدان مالکی نخعی حِلّی، فقیه و محدّث امامی قرن ششم و آغاز قرن هفتم است. او صاحب کتاب مشهور مجموعه ورّام است.
ولادت و نسب
ورّام بن ابی فراس در حلّه، که تا چند قرن پس از وی مرکز تشیع و فقاهت بود، به دنیا آمد. از تاریخ ولادت وی اطلاعی در دست نیست. بسیاری از شرح‌حال‌نویسان او را عرب نژاد و از نسل مالک اشتر ، دانسته‌اند.[۱]
ولی بنا به تحقیقات مصطفی جواد،[۲] نیاکان وی از موالیانِ کرد بنی اشتر بودند که در سال ۶۶ همراه مختار ثقفی قیام کردند. ورّام از خاندانی بلندپایه بود که برخی از امیران از آن برخاسته بودند.[۳]
اساتید
از استادان وی، سدیدالدین محمودبن علی حمصی[۴]و از مشایخ روایی وی، محمد بن محمد بن هارون معروف به ابن کمال بودند.[۵] او همچنین از علی بن ابراهیم عُرَیْضی علوی حسینی روایت کرد و در تنبیه الخواطر[۶] به نام او تصریح کرده است.
شاگردان
ابوعبداللّه محمد بن جعفر مشهدی، صاحب المزار، از ورّام روایت کرده[۷]و شهید ثانی نیز به واسطه او از ورّام روایت نموده است.[۸]
آثار
- تَنبیهُ الخَواطِر و نُزهَةُ النَّواظِر معروف به مجموعه ورّام که موضوع آن مواعظ و حِکَم اخلاقی است.
- مسئلة فی المواسعة والمضایقة.[۹]
خصوصیات علمی و اخلاقی
ورّام ابتدا به امیریِ لشکر رسید ولی پس از چندی از همه مناصب خود دست کشید و راه زهد و عبادت و درس و بحث را در پیش گرفت.[۱۰] شیخ منتجب الدین رازی در الفهرست[۱۱] از او با عنوان امیر زاهد و فقیه یاد کرده و نوشته که او را در حلّه دیده است.
ابن طاووس در برخی آثار خود، همچون الامان من اخطار الاسفار والازمان[۱۲] تصریح کرده که ورّام جد مادری اوست. وی نوشته است که جدش تأثیر بسیاری در زندگی علمی وی داشته[۱۳] و از کسانی بوده که رفتارشان سرمشق دیگران است. ابن طاووس همچنین از ارادت ورّام به اهل بیت پیامبر اسلام (ع) سخن گفته است.[۱۴]
درگذشت
وی در دوم محرّم ۶۰۵ق در حلّه وفات یافت.[۱۵] پیکرش را به نجف منتقل کردند و در حرم حضرت علی (ع) به خاک سپردند.[۱۶]
پانویس
- ↑ برای نمونه رجوع کنید به الفهرست، ص ۱۲۸۱۲۹؛ امل الامل، قسم ۲، ص ۳۳۸.
- ↑ جاوان القبیلة الکردیة المنسیة و مشاهیرالجاوانیین، ص ۸۴ ـ ۱۲۱.
- ↑ مستدرکات اعیان الشیعة، ج ۱، ص ۲۴۹.
- ↑ الفهرست، ص۱۲۹.
- ↑ افندی اصفهانی، ج۵، ص۲۸۲.
- ↑ مجموعه ورّام، ج۲، ص۳۰۳
- ↑ محسن امین، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۰۲.
- ↑ شیخ حر عاملی، قسم۲، ص۳۳۸.
- ↑ آقا بزرگ تهرانی، ج۲۰، ص۳۹۵.
- ↑ لسان المیزان، ج ۶، ص ۲۱۸؛ مستدرکات اعیان الشیعة، ج ۱، ص ۲۴۹.
- ↑ الفهرست، ص۱۲۹.
- ↑ سید بن طاووس، الامان من اخطار الاسفار والازمان، ص۱۰۳.
- ↑ سید بن طاووس، کشف المحجة لثمرة المهجة، ص۱۰۹.
- ↑ سید بن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم واللیلة، ص۱۵۶.
- ↑ ال‍ک‍ام‍ل ک‍ام‍ل فی ال‍ت‍اری‍خ، ج ۱۲، ص ۲۸۲.
- ↑ مستدرکات اعیان الشیعه، ج ۱، ص ۲۴۹.
منابع
- آقا بزرگ طهرانی، م‍ح‍م‍دم‍ح‍س‍ن، الذریعة الی تصانیف الشیعة، نجف م‍ک‍ت‍ب‍ه صاحب ال‍ذری‍ع‍ه ال‍ع‍ام‍ه، بی تا.
- ابن اثیر، علی بن محمد، ال‍ک‍ام‍ل فی ال‍ت‍اری‍خ، بیروت: دارال‍ک‍ت‍اب ال‍ع‍ربی:، ۱۴۲۲ق.
- عسقلانی، ابن حجر، لسان المیزان، حیدرآباد دکن ۱۳۲۹-۱۳۳۱ق، چاپ افست بیروت، ۱۳۹۰ق/۱۹۷۱م.
- ابن طاووس، الامان من اخطار الاسفار و الازمان، قم، ۱۴۰۹ق.
- ابن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللیلة، چاپ غلامحسین مجیدی، قم، ۱۳۷۷ش.
- ابن طاووس، کشف المحجة لثمرة المهجة، نجف،۱۳۷۰ق/۱۹۵۱م.
- افندی اصفهانی، عبداللّه بن عیسی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، چاپ احمد حسینی، قم، ۱۴۰۱ق.
- امین، حسن، مستدرکات اعیان الشیعة، بیروت، ۱۴۰۸-۱۴۱۶ق/ ۱۹۸۷-۱۹۹۶م.
- جواد، مصطفی، «جاوان القبیلة الکردیة المنسیة و مشاهیرالجاوانیین»، مجلة المجمع العلمی العراقی، ج۴، ش۱، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۶م.
- حر عاملی، محمدبن حسن، امل الا´مل، چاپ احمد حسینی، قسم۲، قم، ۱۳۶۲ش.
- منتجب الدین رازی، علی بن عبیداللّه، الفهرست، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، قم، ۱۳۶۶ش.
- نوری، حسین بن محمدتقی، مستدرک الوسائل، چاپ سنگی تهران، ۱۳۱۸-۱۳۲۱ق، چاپ افست تهران، ۱۳۸۲-۱۳۸۳ق.
- ورّام، مسعودبن عیسی، تنبیه الخواطر و نزهة النواظر المعروف بمجموعة ورّام، چاپ علی اصغر حامد، تهران،(1376ق).