پرش به محتوا

استخاره: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۷ ژوئن ۲۰۲۳
جز
خط ۹: خط ۹:
میان استخاره با [[نماز]] و [[دعا]]، استخاره با [[قرآن]]، استخاره ذات‌الرِّقاع (استخاره با کاغذ) و استخاره با تسبیح است. هریک از این اقسام استخاره خود به چند روش می‌تواند انجام شود. در کتاب [[مفاتیح الجنان (کتاب)|مفاتیح‌الجنان]] نوشته [[شیخ عباس قمی]] برخی از روش‌های استخاره آمده است.<ref>نگاه کنید به قمی، مفاتیح‌الجنان، ۱۳۷۶ش، ص۸۴۲تا۸۵۱، حاشیه کتاب.</ref>
میان استخاره با [[نماز]] و [[دعا]]، استخاره با [[قرآن]]، استخاره ذات‌الرِّقاع (استخاره با کاغذ) و استخاره با تسبیح است. هریک از این اقسام استخاره خود به چند روش می‌تواند انجام شود. در کتاب [[مفاتیح الجنان (کتاب)|مفاتیح‌الجنان]] نوشته [[شیخ عباس قمی]] برخی از روش‌های استخاره آمده است.<ref>نگاه کنید به قمی، مفاتیح‌الجنان، ۱۳۷۶ش، ص۸۴۲تا۸۵۱، حاشیه کتاب.</ref>


===مفهوم شناسی===
==مفهوم شناسی==
استخاره در لغت به معنای طلب کردن خیر است. <ref>دهخدا، لغتنتامه، ذیل استخاره.</ref> و در اصطلاح به معنای طلب کردن خیر از خداست. <ref>موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۲ش، جلد ۱، ص۴۳۰.</ref> [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] فقیه شیعی قرن۱۳ق. می‌گوید: استخاره دارای دو معنی است: ۱- از خدا بخواهد تا خیر را در کاری قرار دهد که تصمیم بر انجام آن گرفته است. ۲- از خدا بخواهد که به او توفیق انتخاب کاری را بدهد که او برایش برمی‌گزیند و این توفیق ممکن است با استخاره حاصل شود و یا بر زبان کسی که مورد مشورت انسان قرار می‌گیرد و به انسان مشاوره می‌دهد جاری شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۲، ص۱۶۲.
استخاره در لغت به معنای طلب کردن خیر است. <ref>دهخدا، لغتنتامه، ذیل استخاره.</ref> و در اصطلاح به معنای طلب کردن خیر از خداست. <ref>موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۲ش، جلد ۱، ص۴۳۰.</ref> [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] فقیه شیعی قرن۱۳ق. می‌گوید: استخاره دارای دو معنی است: ۱- از خدا بخواهد تا خیر را در کاری قرار دهد که تصمیم بر انجام آن گرفته است. ۲- از خدا بخواهد که به او توفیق انتخاب کاری را بدهد که او برایش برمی‌گزیند و این توفیق ممکن است با استخاره حاصل شود و یا بر زبان کسی که مورد مشورت انسان قرار می‌گیرد و به انسان مشاوره می‌دهد جاری شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۲، ص۱۶۲.
</ref>
</ref>