آیه و ان یکاد: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه وإن یکاد از پُرکاربردترین آیات قرآن در زندگی مردم [[ایران]] است به صورتی که بسیاری از مردم این آیه را به‌عنوان محافظی در برابر چشم‌زخم استفاده می‌کنند. به گفته [[مرتضی مطهری]]، اندیشمند [[شیعی]]، هیچ آیه‌ای به‌اندازه آیه «وَ انْ یکادُ الَّذینَ کفَروا» در میان مردم ایران برای شعار رایج نشده است.

|و آنان که کافر شدند، چون قرآن را شنیدند چیزی نمانده بود که تو را چشم بزنند، و می‌گفتند: «او واقعاً دیوانه‌ای است.» و حال آنکه [قرآن‌] جز تذکاری برای جهانیان نیست.}}{{پاک کن}}

گفته‌اند این آیه درباره چشم‌زدن [[پیامبر(ص)]] از ناحیه عده‌ای از مخالفان نازل شده است.<ref>موسوی آملی، «سردرنوشته‌های قرآن»، ص۴۸، نقل از: کلینی، الکافی، ج۴، ص۵۶۷.</ref> معنای [[آیه]] این است که به‌راستی آنان که [[کافر]] شدند، وقتی [[قرآن]] را شنیدند نزدیک بود با چشم‌های خود تو را به زمین بیندازند، یعنی با چشم‌زخم خود تو را بکشند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۱۹، ص۳۸۸.</ref> بعضی از مفسران گفته‌اند: معنای آیه این است که وقتی ذکر (قرآن) را از تو می‌شنوند با کینه و خشم به تو نظر می‌کنند، به‌طوری که می‌خواهند با همان نگاه تیزشان تو را بکشند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۱۹، ص۳۸۸.</ref>  

بنابر نظر برخی از مفسران، مراد از ازلاق به ابصار، چشم‌زدن است، که خود نوعی از تأثیرات نفسانی است و دلیلی عقلی بر نفی آن وجود ندارد، همچنین حوادثی دیده شده که با چشم‌زدن منطبق است، و [[روایات|روایاتی]] هم بر طبق آن وارد شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۱۹، ص۳۸۸.</ref> کلمه «زلق» در لغت به معنای زلل و لغزش است، و ازلاق به معنای ازلال، یعنی صرع و کنایه از کشتن و هلاک کردن است.{{مدرک}}  

وإن یکاد، از پر کاربردترین آیات قرآنی در زندگی مردم ایران قرار دارد. بسیاری از مردم این آیه را به‌عنوان محافظی در برابر چشم‌زخم استفاده می‌کنند.  

به گفته [[مرتضی مطهری]]، اندیشمند [[شیعی]]، هیچ آیه‌ای به‌اندازه آیه «وَ انْ یکادُ الَّذینَ کفَروا» در میان مردم ایران برای شعار رایج نشده است<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۷، ص۶۴۳-۶۴۴.</ref> اما وی معتقد است که مدرکی که بر جلوگیری آیه «ان یکاد» از چشم‌زخم دلالت کند، وجود ندارد.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۷، ص۶۴۳.</ref>

* طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۴ق.