تشبه به کفار: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح و ویرایش متن
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) (اصلاح و ویرایش متن) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}} | {{مقاله توصیفی فقهی}} | ||
'''تَشَبُّه به کُفّار''' پیروی [[مسلمان|مسلمانان]] از [[کفر|کافران]] در زندگی فردی یا اجتماعی است که فقیهان برخی از انواع آن را [[حرام]] می‌دانند. تقلید از کافران در مسائل علمی و صنعتی از موارد تشبه به کفار | '''تَشَبُّه به کُفّار''' پیروی [[مسلمان|مسلمانان]] از [[کفر|کافران]] در زندگی فردی یا اجتماعی است که فقیهان برخی از انواع آن را [[حرام]] می‌دانند. تقلید از کافران در مسائل علمی و صنعتی از موارد تشبه به کفار شمرده نمی‌شود. عده‌ای منع تشبه به کفار را قاعده‌ای فقهی دانسته‌اند که از طریق تطبیق آن، حکم موضوعات مختلف روشن می‌گردد. | ||
در میان [[مجتهد|فقیهان]]، درباره [[احکام شرعی|حکم شرعی]] تشبه به کفار، نظرات مختلفی ابراز شده که حرمت مطلق، کراهت مطلق و حرمت مقید از جمله این احکام است. فقیهان شیعه بیشتر قائل به حرمت مقید تشبه به کفار هستند؛ آنان ضمن قبول ادله قرآنی، روایی و عقلیِ حرمت تشبه به کفار، اطلاق و عمومیت این ادله را نپذیرفته‌اند. | در میان [[مجتهد|فقیهان]]، درباره [[احکام شرعی|حکم شرعی]] تشبه به کفار، نظرات مختلفی ابراز شده که حرمت مطلق، کراهت مطلق و حرمت مقید از جمله این احکام است. فقیهان شیعه بیشتر قائل به حرمت مقید تشبه به کفار هستند؛ آنان ضمن قبول ادله قرآنی، روایی و عقلیِ حرمت تشبه به کفار، اطلاق و عمومیت این ادله را نپذیرفته‌اند. | ||
برای اثبات حکم تشبه به کفار به [[ادله اربعه]] استناد شده است؛ از میان آیات قرآن، به سه دسته آیات استناد می‌شود: آیاتی که تشبه به کفار را به‌طور مطلق نهی کرده، آیاتی که از [[ولایت]] | برای اثبات حکم تشبه به کفار به [[ادله اربعه]] استناد شده است؛ از میان آیات قرآن، به سه دسته آیات استناد می‌شود: آیاتی که تشبه به کفار را به‌طور مطلق نهی کرده، آیاتی که مسلمانان را از قرار گرفتن تحت [[ولایت]] [[کفر|کفار]] و دوستی با آنان بر حذر داشته، و آیاتی که از تشبه در یک موضوع خاص نهی کرده‌اند. علاوه بر این، پاره‌ای از [[حدیث|روایات]]، به‌طور عام درباره تشبه به کفار بوده و برخی دیگر به تشبه به کفار در موضوعی خاص پرداخته‌اند. از نظر عقلی، تشبه به کفار موجب سلطه آنان بر مسلمانان در زمینه‌های سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی دانسته و نهی شده است. | ||
==مفهوم و اهمیت== | ==مفهوم و اهمیت== | ||
تشبه به کفار | تشبه به کفار به‌معنای پیروی [[مسلمان|مسلمانان]] از [[کفر|کافران]] در امور مختلف زندگیِ فردی و اجتماعی است.<ref>نجفی، «تشبه به کفار در پوشش، آرایش و آداب و رسوم از منظر فقه امامیه»، ص۹۰؛ مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۱.</ref> اصل تشبه به کفار از نظر شرعی امری ناپسند تلقی شده و در این باره، میان فقیهان شیعه و اهل‌سنت اختلافی نیست؛<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۷۶.</ref> اما در باب [[احکام عملی|حکم تکلیفی]] آن و نیز جزئیاتی دیگر، مانند جایگاه علم و قصد در چگونگی حکم، در میان فقیهان مسلمان اختلاف‌نظر وجود دارد.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۷۵.</ref> | ||
گفته شده که تشبه به کفار مسئله‌ای فقهی نیست، بلکه قاعده‌ای فقهی است که [[تقلید (فقه)|مقلد]] از طریق تطبیق آن، حکم موضوعات مختلف در ابواب گوناگون فقهی را برای خود روشن می‌سازد.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۲.</ref> | |||
فقیهان امامیه موضوع تشبه به کفار را بیشتر در حوزه [[عبادت|عبادات]]، در مباحثی چون [[لباس نمازگزار]]، مبطلات نماز و [[طواف]] مطرح کرده‌اند و در سایر امور زندگی فردی و اجتماعی توجه چندانی به آن نکرده‌اند.<ref>نجفی، «تشبه به کفار در پوشش، آرایش و آداب و رسوم از منظر فقه امامیه»، ص۹۰.</ref> | |||
==حکم شرعی== | ==حکم شرعی== | ||
حکم فقهی تشبه به کفار، در میان [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] | حکم فقهی تشبه به کفار، در میان [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] وجوه مختلفی از حرمت مطلق تا کراهت مطلق دارد؛<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۷۷-۱۹۳.</ref> | ||
'''حرمت مطلق''': این حکم به‌عنوان | '''حرمت مطلق''': این حکم به‌عنوان نظر مشهور اهل‌سنت و برخی فقیهان امامیه قلمداد شده است.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۷۷.</ref> از این منظر، هرگونه تشبه مسلمان به غیرمسلمان ([[کفر|کافر]]، [[شرک|مشرک]]، [[اهل کتاب]] و حتی غربیان) در سبک زندگی فردی و اجتماعی [[حرام]] است؛<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۷۷.</ref> گفته شده که از نظر قائلان به این نظر، در این حرمت فرقی میان مباح‌بودن یا حرام‌بودن اصل عمل، قصد و علم مکلف و اینکه این رفتار از فرد مسلمان یا دولت اسلامی سر بزند وجود ندارد.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۷۷.</ref> | ||
'''کراهت مطلق''': از میان اهل‌سنت [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]]<ref>ابن‌حزم، المحلی، بیروت، ج۶، ص۲۴۱.</ref> و از میان شیعه [[شیخ مفید]]،<ref>مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۳۵۷.</ref> [[محقق حلی]]،<ref>محقق حلی، المعتبر، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۱۶۲.</ref> [[علامه حلی]]<ref>علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۲۲۶.</ref> و [[شیخ بهائی]]<ref>بهائی، رسائل، ۱۳۵۷ش، ص۲۱۵.</ref> از معتقدان به این قول | '''کراهت مطلق''': از میان اهل‌سنت [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]]<ref>ابن‌حزم، المحلی، بیروت، ج۶، ص۲۴۱.</ref> و از میان شیعه [[شیخ مفید]]،<ref>مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۳۵۷.</ref> [[محقق حلی]]،<ref>محقق حلی، المعتبر، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۱۶۲.</ref> [[علامه حلی]]<ref>علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۲۲۶.</ref> و [[شیخ بهائی]]<ref>بهائی، رسائل، ۱۳۵۷ش، ص۲۱۵.</ref> از معتقدان به این قول شمرده شده‌اند.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۸۶.</ref> گفته شده که آنان قصد تشبه یا عدم آن را در این حکم مؤثر ندانسته‌اند.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۸۶.</ref> | ||
'''حرمت مقید''': معتقدان به این نظر | '''حرمت مقید''': معتقدان به این نظر عمدتاً فقیهان امامیه‌اند.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۹۱.</ref> این گروه، ضمن قبول ادله قرآنی، روایی و عقلی معتقدان به حرمت تشبه به کفار، اطلاق و عمومیت این ادله را قبول ندارند.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۹۱-۱۹۲.</ref> شرایطی که احراز آنها، از نظر این گروه، موجب حرمت تشبه به کفار می‌شود را چنین برشمرده‌اند:<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی وضعیت تشبه به کفار در فقه عامه و امامیه»، ص۱۹۲-۱۹۳.</ref> | ||
*تشبه به کفار از روی قصد و با انگیزه ترویج سبک زندگی [[کفر|کافران]] و اثبات عظمت آنان و تضعیف [[اسلام]] انجام گیرد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: شهید ثانی، الروضة البهیة، شارح: کلانتر، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۵۸؛ خامنه‌ای، اجوبة الاستفتائات، ۱۴۲۴ق، ص۳۰۶-۳۰۷؛ منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۰.</ref> | *تشبه به کفار از روی قصد و با انگیزه ترویج سبک زندگی [[کفر|کافران]] و اثبات عظمت آنان و تضعیف [[اسلام]] انجام گیرد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: شهید ثانی، الروضة البهیة، شارح: کلانتر، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۵۸؛ خامنه‌ای، اجوبة الاستفتائات، ۱۴۲۴ق، ص۳۰۶-۳۰۷؛ منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۰.</ref> | ||
*تشبه در سبک زندگی و رفتار ویژه کافران - مانند استفاده از [[صلیب]] - صورت گیرد، نه در امور مشترک بین کافران و مسلمانان.<ref>منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۰؛ مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۴۸۵؛ [https://www.sistani.org/persian/book/53/233/ «فقه برای غرب نشینان»، مسأله ۲۰۹]، سایت رسمی دفتر آیت الله سیستانی.</ref> | *تشبه در سبک زندگی و رفتار ویژه کافران -مانند استفاده از [[صلیب]]- صورت گیرد، نه در امور مشترک بین کافران و مسلمانان.<ref>منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۰؛ مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۴۸۵؛ [https://www.sistani.org/persian/book/53/233/ «فقه برای غرب نشینان»، مسأله ۲۰۹]، سایت رسمی دفتر آیت الله سیستانی.</ref> | ||
==مستندات== | ==مستندات== | ||
برای | برای استنباط حکم تشبه به کفار به [[ادله اربعه]] استناد شده است:<ref>فلاح یخدانی و علی‌پور انجایی، «نگاهی به مفهوم و حکم فقهی تشبه به کفار»، ص۱۲۲.</ref> | ||
===قرآن و روایات=== | ===قرآن و روایات=== | ||
درباره تشبه به کفار سه دسته از [[آیه|آیات قرآن]] مورد استناد قرار گرفته است:<ref>خرازی، «تشبه به کفار و پیروی از آنان»، ص۲۵-۲۶؛ مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۲-۶۳.</ref> | درباره تشبه به کفار سه دسته از [[آیه|آیات قرآن]] مورد استناد قرار گرفته است:<ref>خرازی، «تشبه به کفار و پیروی از آنان»، ص۲۵-۲۶؛ مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۲-۶۳.</ref> | ||
*آیاتی که از تشبه به کفار به‌طور مطلق نهی کرده‌اند؛ از جمله، [[آیه ۱۰۵ سوره آل‌عمران]]، [[آیه ۴۷ سوره انفال]] و [[آیه ۱۶ سوره حدید]].<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۲.</ref> | *آیاتی که از تشبه به کفار به‌طور مطلق نهی کرده‌اند؛ از جمله، [[آیه ۱۰۵ سوره آل‌عمران]]، [[آیه ۴۷ سوره انفال]] و [[آیه ۱۶ سوره حدید]].<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۲.</ref> | ||
*آیاتی که از [[ولایت]] | *آیاتی که از قرار گرفتن تحت [[ولایت]] [[کفر|کفار]] و دوستی با آنان نهی کرده‌اند؛ از جمله، [[آیه ۱۲۰ سوره بقره]]، [[آیه ۱۱۸ سوره آل‌عمران]]، [[آیه ۱۱۵ سوره نساء]]، [[آیه ۴۹ سوره مائده]]، آیات ۵۱ و ۵۲ [[سوره مائده]] و [[آیه ۱۵۳ سوره انعام]].<ref>خرازی، «تشبه به کفار و پیروی از آنان»، ص۲۵-۲۶؛ مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۲.</ref> | ||
*آیاتی که از تشبه به کفار در یک موضوع خاص نهی کرده‌اند؛ از جمله، آیات ۱۰۴ و ۱۰۵ [[سوره بقره]] ، [[آیه ۳۱ سوره اعراف]].<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۳.</ref> | *آیاتی که از تشبه به کفار در یک موضوع خاص نهی کرده‌اند؛ از جمله، آیات ۱۰۴ و ۱۰۵ [[سوره بقره]] ، [[آیه ۳۱ سوره اعراف]].<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۳.</ref> | ||
روایات مربوط به تشبه به کفار در دو دسته روایات عام و خاص صورت‌بندی شده است:<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۳.</ref> روایات عام، مانند حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]<ref>احمد بن حنبل، مسند الامام احمد بن حنبل، ۱۴۱۶ق، ج۹، ص۱۲۳.</ref> و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]،<ref>محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۱۲ق، ج۱۷، ص۴۴۰.</ref> که در آن به‌طور کلی گفته شده که هر کس خود را شبیه گروهی کند، از آنان شمرده خواهد شد؛ روایات خاص درباره شئون مختلف زندگی، از عبادت تا اخلاق فردی و اجتماعی، مانند روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] که در آن به جاروکردن حیاط منازل برای دوری از تشبه به یهودیان امر شده است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۳۱۷.</ref> | روایات مربوط به تشبه به کفار در دو دسته روایات عام و خاص صورت‌بندی شده است:<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۳.</ref> روایات عام، مانند حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]<ref>احمد بن حنبل، مسند الامام احمد بن حنبل، ۱۴۱۶ق، ج۹، ص۱۲۳.</ref> و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]،<ref>محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۱۲ق، ج۱۷، ص۴۴۰.</ref> که در آن به‌طور کلی گفته شده که هر کس خود را شبیه گروهی کند، از آنان شمرده خواهد شد؛ روایات خاص درباره شئون مختلف زندگی، از عبادت تا اخلاق فردی و اجتماعی، مانند روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] که در آن به جاروکردن حیاط منازل برای دوری از تشبه به یهودیان امر شده است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۳۱۷.</ref> | ||
===سایر مستندات=== | ===سایر مستندات=== | ||
در میان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]] (وفات: [[سال ۷۲۸ هجری قمری|۷۲۸ق]]) | در میان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]] (وفات: [[سال ۷۲۸ هجری قمری|۷۲۸ق]]) ادعای [[اجماع]] بر حرمت تشبه به کفار کرده است.<ref>ابن‌تیمیه، الفتاوی الکبری، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۴۷۹.</ref> از نظر عقلی نیز، به دلایل زیر برای نفی تشبه به کفار استناد شده است:<ref>فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، حواشی ابولحسن شعرانی، ج۲۰، ص۷۱۳-۷۱۴؛ نجفی، «تشبه به کفار در پوشش، آرایش و آداب و رسوم از منظر فقه امامیه»، ص۱۰۷؛ مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبه به کفار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۵.</ref> | ||
*تشبه به کفار موجب سلطه آنان بر [[مسلمان|مسلمانان]] در زمینه سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی می‌شود. | *تشبه به کفار موجب سلطه آنان بر [[مسلمان|مسلمانان]] در زمینه سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی می‌شود. | ||
*مسلمانان همیشه از طریق دشمنان ضربه خورده‌اند و عدم تشبه به آنان نوعی مخالفت با آنان است. | *مسلمانان همیشه از طریق دشمنان ضربه خورده‌اند و عدم تشبه به آنان نوعی مخالفت با آنان است. | ||
بعضی قواعد فقهی همچون [[قاعده نفی سبیل|قاعدهٔ نفی سبیل]] و [[سد ذرایع|سدّ ذرایع]] نیز در این زمینه مورد استناد قرار گرفته است.<ref>فلاح یخدانی و علی‌پور انجایی، «نگاهی به مفهوم و حکم فقهی تشبه به کفار»، ص۱۴۱؛ مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبّه به کفّار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۵.</ref> معنای سَبیل در قاعدهٔ نفی سبیل، عام دانسته شده و غلبهٔ فرهنگی کفار از مصادیق سبیل و سلطهٔ کافران برشمرده شده است.<ref>فلاح یخدانی و علی‌پور انجایی، «نگاهی به مفهوم و حکم فقهی تشبه به کفار»، ص۱۴۱.</ref> همچنین حرمت تشبّه به کفّار در راستای سدّ ذرایع و بستن راههای حرام؛ مثل وابستگی به کافران و ذلّت، تحقیر و از بین رفتن اعتماد به نفس مسلمانان قلمداد شده است.<ref>مولوی وردنجانی، «واکاوی موضوع تشبّه به کفّار در پرتو فقه مقارن»، ص۶۵.</ref> | |||
==زمینه‌های تشبه== | ==زمینه‌های تشبه== | ||
موضوع تشبه به کفار در [[فقه]]، در دو حوزه مورد بررسی قرار گرفته است:<ref>نجفی، «تشبه به کفار در پوشش، آرایش و آداب و رسوم از منظر فقه امامیه»، ص۹۴.</ref> | |||
''' | '''عبادات''': اینکه شخص [[عبادت|عبادت خدا]] را به‌شیوه [[کفر|کفار]] در آداب و پوشش انجام دهد؛<ref>نجفی، «تشبه به کفار در پوشش، آرایش و آداب و رسوم از منظر فقه امامیه»، ص۹۴.</ref> آنچنان که در روایاتی از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]<ref>صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۶۲۲.</ref> و [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]]<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۸۷ش، ج۶، ص۱۰۶-۱۰۷.</ref> از انجام اعمالی مانند اعمال [[مجوس]] در هنگام [[نماز]] نهی شده است. | ||
''' | '''سبک زندگی''': برخی، زمینه تشبه به کفار در سبک زندگی را در سه دسته اصلی؛ تشبه در پوشش، آرایش و آداب و رسوم صورت‌بندی کرده‌اند.<ref>نجفی، «تشبه به کفار در پوشش، آرایش و آداب و رسوم از منظر فقه امامیه»، ص۹۴-۹۵.</ref> تشبه به کفار در پوشش، که برای نمونه، در روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، خداوند از مؤمنان خواسته که از پوشیدن لباس‌های دشمنانش اجتناب کنند.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۵۲.</ref> بر این اساس، از پوشیدن برخی پوشش‌های زینتی خاص غربی، مانند کراوات، نهی شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: فاضل لنکرانی، جامع المسائل، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۵۹۷.</ref> | ||
تشبه به کفار در آرایش، که برای نمونه، در روایتی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] مردان مسلمان را از تشبه به [[مجوس]] در نحوه آرایش سبیل منع کرده است.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۳۰.</ref> تشبه به کفار در آداب و رسوم، که برای نمونه، [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] به‌دلیل تشبه به مشرکانِ [[جاهلیت]]، مسلمانان را از خوردن غذا نزد صاحبان عزا منع کرده است.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۸۲.</ref> بر این اساس، از انجام‌دادن برخی آداب غربی، مانند بزرگداشت روز | تشبه به کفار در آرایش، که برای نمونه، در روایتی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] مردان مسلمان را از تشبه به [[مجوس]] در نحوه آرایش سبیل منع کرده است.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۳۰.</ref> تشبه به کفار در آداب و رسوم، که برای نمونه، [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] به‌دلیل تشبه به مشرکانِ [[جاهلیت]]، مسلمانان را از خوردن غذا نزد صاحبان عزا منع کرده است.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۸۲.</ref> بر این اساس، از انجام‌دادن برخی آداب غربی، مانند بزرگداشت روز کریسْمَس (جشن سال نو میلادی)<ref>برای نمونه نگاه کنید به: مکارم شیرازی، «[https://www.makarem.ir/main.aspx?typeinfo=21&lid=0&catid=46496&mid=265595 حکم برگزاری آیین سال نو میلادی]».</ref> و روز وَلِنْتاین (روز عشاق)،<ref>برای نمونه نگاه کنید به: مکارم شیرازی، «[https://www.makarem.ir/ahkam/fa/tag/index/118113/%D9%88%D9%84%D9%86%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D9%86 ولنتاین]».</ref> نهی شده است. | ||
با توجه به | گفته شده که با توجه به محدود بودن موضوعاتی که تشبه به کفار در منابع دینی ذکر شده، نمی‌توان ممنوعیتی برای تشبه به کفار در زمینه‌های علمی و صنعتی در نظر گرفت.<ref>نجفی، «تشبه به کفار در پوشش، آرایش و آداب و رسوم از منظر فقه امامیه»، ص۲۰۶.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||