حنش بن عبدالله صنعانی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | أبورِشْدِین حنش بن عبداللّه |
| لقب | حَنَش صنعانی |
| وفات | سال ۱۰۰هجری |
| محل دفن | افریقیه |
| اطلاعات حدیثی | |
| راوی از معصوم | امام علی(ع) |
| مشایخ | فَضَالة بن عُبَید، رُوَیفع بن ثابت انصاری، ابوهریره.. |
| راویان از او | فرزندش حارث، حارث بن یزید و سلامان بن عامر |
| اعتبار | ثقه |
أبورِشْدِین حنش بن عبداللّه، مشهور به حَنَش صنعانی، تابعی و محدث در قرن اول هجری قمری است. ابوسعید بن یونس، حنش را از اصحاب امام علی(ع) معرفی کرده و گفته است که پس از شهادت آن حضرت، وی به مصر رفت و بعدها در فتوحات (فتحمغرب و اندلس) شرکت کرد.[۱]
حنش از علی بن ابی طالب (ع)، فَضَالة بن عُبَید، رُوَیفع بن ثابت انصاری، ابوهریره و کسان دیگری روایت نقل کرده است.[۲] و از حنش، فرزندش حارث و نیز حارث بن یزید و سلامان بن عامر روایت نقل کرده‌اند.[۳] احمد بن عبداللّه عجلی[۴] و ابوزُرعه[۵] او را ثقه دانسته‌اند. ابن ابی حاتم[۶] وی را فردی صالح در حدیث معرفی کرده است.[۷]
دربارهٔ نام پدر او در منابع اختلاف هست و در برخی از آنها علی ذکر شده است.[۸] دربارهٔ او مطلب چندانی در منابع موجود نیست، خاصه که شرح حال وی با معاصران هم نامش درآمیخته است.[۹] او به قریه صنعا، نزدیک دمشق، منسوب است.[۱۰] ابن سعد[۱۱] حنش را ایرانی دانسته است. او در سال ۱۰۰ در افریقیه درگذشت.[۱۲]
حنش در سپاه عبدالله بن زبیر شرکت داشت و سپاهیان اموی او را اسیر کردند اما خلیفه اموی، عبدالملک بن مروان، وی را آزاد کرد. رفتار نیک عبدالملک با حنش به این سبب بود که عبدالملک در هنگام فتوحات افریقیه نزد او بود.[۱۳]
حنش نخستین فردی بود که عشورِ (مالیاتِ) افریقیه را جمع‌آوری کرد.[۱۴] ابن سعد[۱۵] از سلمة بن سعید بن منصور بن حنش، نواده حنش، نام برده است. بنای مسجدجامعِ شهرِ سرقسطه را به او نسبت داده‌اند.[۱۶] ضبّی[۱۷] به نقل از ابوعلی غسانی، از دفن او در سرقسطه سخن گفته است.
پانویس
- ↑ رجوع کنید به ابن عساکر، ج۱۵، ص۳۱۲؛ مزّی، ج۷، ص۴۳۱؛ قس ابن سعد، ج۵، ص۹۳؛ حمیدی، ج۱، ص۳۱۶–۳۱۷.
- ↑ رجوع کنید به مزّی، ج۷، ص۴۳۰.
- ↑ حمیدی، ج۱، ص۳۱۷؛ مزّی، ج۷، ص۴۳۰.
- ↑ عجلی، ج ۱، ص۳۲۶.
- ↑ رجوع کنید به ابن ابی حاتم، ج۳، ص۲۹۱.
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۳، ص۲۹۱.
- ↑ نیز رجوع کنید به مزّی، ج۷، ص۴۳۰.
- ↑ برای نمونه رجوع کنید به حُمَیدی، ج۱، ص۳۱۶؛ مِزّی، ج۷، ص۴۲۹.
- ↑ رجوع کنید به ابن عساکر، ج۱۵، ص۳۰۹–۳۱۰؛ مزّی، ج۷، ص۴۳۰، ۴۳۲.
- ↑ رجوع کنید به ابن عساکر، ج۱۵، ص۳۰۷–۳۰۹؛ یاقوت حموی، ج۳، ص۴۲۶–۴۲۷.
- ↑ ابن سعد، ج ۵، ص۵۳۶.
- ↑ رجوع کنید به مزّی، ج۷، ص۴۲۹؛ قس ابن سعد، ج۵، ص۵۳۶ که از وفات حنش در مصر سخن گفته است.
- ↑ حمیدی، ج۱، ص۳۱۵–۳۱۶؛ مزّی، ج۷، ص۴۲۹.
- ↑ حمیدی، ج۱، ص۳۱۸.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۹۳.
- ↑ رجوع کنید به ابن عساکر، ج۱۵، ص۳۱۵؛ ضبّی، ج۱، ص۳۴۵.
- ↑ ضبّی، ج ۱، ص۳۴۷.
منابع
- ابن ابی حاتم، کتاب الجرح و التعدیل، حیدرآباد، دکن ۱۳۷۱–۱۳۷۳/ ۱۹۵۲–۱۹۵۳، چاپ افست بیروت، بی‌تا
- ابن سعد (بیروت)
- ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، چاپ علی شیری، بیروت ۱۴۱۵–۱۴۲۱/ ۱۹۹۵–۲۰۰۱
- محمد بن فتوح حُمَیدی، جذوة المقتبس فی تاریخ علماء الاندلس، چاپ ابراهیم آبیاری، قاهره، ۱۴۱۰/۱۹۸۹
- احمدبن یحیی ضبّی، بغیة الملتمس فی تاریخ رجال اهل الاندلس، چاپ ابراهیم آبیاری، قاهره، ۱۴۱۰/۱۹۸۹
- احمدبن عبداللّه عجلی، معرفة الثقات، چاپ عبدالعلیم عبدالعظیم بستوی، مدینه، ۱۴۰۵/۱۹۸۵
- یوسف بن عبدالرحمان مِزّی، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، چاپ بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۲۲/۲۰۰۲
- یاقوت حموی.