بحث:سب علی(ع)
- @Rezapour:
سلام و ادب. اگر بخشی از روایت رو به شکل نقل قول مستقیم می‌آورید باید علامت گیومه(«») رو ابتدا و انتهای نقل قول بیاورید. و اگر هم نقل غیر مستقیم میخواهد استفاده کنید باید شیوه بیان و نقل حدیث به گونه‌ای دیگر باشد. در این مدخل عبارت‌ها برای خواننده به شدت خسته کننده است و نیازمند بازنویسی جدی است. عبارات فقط کپی شدند بدون هیچ تغییری. برای نمونه:
- آن دو به نزد امام آمدند و گفتند: یا امیرالمومنین آیا ما بر حق و آن‌ها بر باطل نیستند? امام: سوگند به خدای...ادامه مطلب.
- به وی گفت: یک مطلب را فراموش مكن و بر آن پافشاری كن و آن فحش و بدگویی به علی...ادامه مطلب.
- «معاویه از مردم عراق بیعت...اینجا یک طرف گیومه گذاشته شده و طرف دیگر نیست...
- عمیر بن اسحاق نقل می‌کند: مروان بن حكم در مدت شش سالی...ادامه مطلب.
. بسیار از : دونقطه استفاده شده در حالی که نیاز نیست. . نکته کلی اینکه هنگام کپی باید نکات ویراستاری و ادبی و قلم آن رعایت شود. --Alipour (بحث) ۱۰ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۰۴ (UTC)
- @Alipour:
با سلام و تشکر
این مدخل نیاز به نقل قولهای مستقیم داشت و تلاش شد با عنوان گذاری مخاطب را خسته نکنم. در هر صورت تشکر
چند نکته
- شایسته است در ابتدا تعریف سب بیان شود و تفاوت ان با لعن مشخص شود. عبارت فعلی مدخلی در این زمینه بسیار مبهم است
- در بخش «سب علی توسط معاویه» امده است که بنی امیه از زمان حیات امام علی او را سب می کردند. حال انکه به نظر می رسد این سب از زمان وفات حضرت رسول بوده است.
--Rafati (بحث) ۲ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۵۹ (+0330)
- به برخی از پیامدهای سب علی اشاره نشده مثلا شلاق زدن ابن ابی لیلی و... یا قدغن بودن نامگذاری فرزندان به نام علی و قتل فرزندان هم نام علی ... شاید هم بتوان به ماجرای قتل نسائی هم ارتباط داد
- اشاره ای نشده که سب علی از مصادیق نصب است.--Shamsoddin (بحث) ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۲۲ (UTC)
پیشنهاد
اگر به زمینه‌هایی که منجر به سب شد هم اشاره بشه اطلاعات کاملتر میشه.--Aliabadi (بحث) ۹ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۴ (UTC)
اشكال
- گفته اید: بر این اساس سب به معنای بیان کلام زشت است ولعن به معنای دور گرداندن از رحمت الهی.
بر کدام اساس چنین نتیجه ای گرفتید در حالی که در عبارت ابن اثیر لعن اگر از سوی مخلوق باشد یعنی اگر گفته شد مثلا: لعن زید عمروا به معنای سب ونفرین اوست و اگر از سوی خالق باشد به معنای ابعاد او از رحمت خویش است.
- در آخر عبارت گفته اید که برخی لعن را به معنای سب دانسته اند در صورتی که چنین چیزی درست نیست چرا که در فرهنگ ابجدی هر دو را گفته است هم ناسزا گفتن و هم راندن :"لَعَنَ- لَعْناً فلاناً: او را دشنام و ناسزا گفت، او را بيرون راند"
که به نظر می رسد که ایشان لعن را در همه جا به معنای ناسزا گفتن وهم ردیف سب نمی دانند.
نتیجه آن که ما باید در معنای لعن بگوییم اگر از سوی مخلوق باشد به معنای شتم وسب است واگر از سوی خالق باشد به معنای ابعاد از رحمت خویش است چنانکه ابن اثیر گفته اند ودر کتاب العین این معنا واضح تر است:
كتاب العين؛ ج2، ص: 141 اللَّعْن: التعذيب، و المُلَعّن: المعذب، و اللَّعِين المشتوم المسبوب «3». لَعَنْتُهُ: سببته. و لَعَنَهُ الله: باعده.
- فخلعی ومجموعه گفتمان‌های مذاهب اسلامی در منابع نیامده است.
- فرهنگ ابجدی در منابع نیست ضمن این که با وجود کتب دست اول ومعتبر تر ودر دست رس در لغت چرا به مثل این کتاب مراجعه می شود.
- گفته اید شهید ثانی با اتکا به روایتی از امام سجاد علیه السلام چنین مطلبی را گفتند در حالی که در روایت ابا جعفر است وایشان امام باقر علیه السلام است. تهذيب الأحكام؛ ج7، ص: 303
1262- 20- مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: دَخَلَ رَجُلٌ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ إِنَّ امْرَأَتَكَ الشَّيْبَانِيَّةَ خَارِجِيَّةٌ تَشْتِمُ عَلِيّاً ع فَإِنْ سَرَّكَ أَنْ أُسْمِعَكَ ذَلِكَ مِنْهَا أَسْمَعْتُكَ فَقَالَ نَعَمْ قَالَ فَإِذَا كَانَ غَداً حِينَ تُرِيدُ أَنْ تَخْرُجَ كَمَا كُنْتَ تَخْرُجُ فَعُدْ وَ اكْمُنْ فِي جَانِبِ الدَّارِ قَالَ فَلَمَّا كَانَ مِنَ الْغَدِ كَمَنَ فِي جَانِبِ الدَّارِ وَ جَاءَ الرَّجُلُ فَكَلَّمَهَا فَتَبَيَّنَ ذَلِكَ مِنْهَا فَخَلَّى سَبِيلَهَا وَ كَانَتْ تُعْجِبُهُ.
ولی داستان برای امام سجاد رخ داده است.
- شهید ثانی در مسالك الأفهام إلى تنقيح شرائع الإسلام، ج7، ص: 404 روایت مذکور را آورده است تا اثبات کند که نصب حتی با کتمان کردن عداوت هم تحقق می یابد وبحث بر سر شتم و سب نیست وظاهرا نویسنده ی کتاب نصب در آثار بخاری چنین چیزی را استظهار کرده اند به هر حال اگر کار به صحت استظهار ایشان نداشته باشیم می شود به کتاب ایشان نسبت بدهیم. فالله العالم.
- روایت مذکور از کتاب تهذیب الاحکام است وکتاب تهذیب الاحکام از شهید ثانی نیست بلکه از شیخ طوسی است.
- کتاب تهذیب الاحکام در منابع ذکر نشده است.
- بلقان آبادی وکتاب شواهد نصب در آثار بخاری در منابع وجود ندارد.
- سبحانی، گزیده سیمای عقاید شیعه، در منابع نیامده است وتنها در پانویس ها آمده است.
«سب» به معنای فحش و ناسزاست.[۱] به باور برخی از لغت‌دانان «لعن» توسط انسان‌ها هم‌ردیف با سبّ است.[۲] بر این اساس، سب به معنای بیان کلام زشت است، و لعن، به معنای دور گرداندن از رحمت الهی.[۳] با این حال، برخی لعن را هم‌معنای سب دانسته‌اند.[۴]
شهید ثانی، با اتکا به روایتی از امام سجاد(ع)، و طلاق دادن یکی از همسرانش به دلیل سب امام علی(ع)، ناسزا گفتن به علی بن ابی‌طالب را از مصادیق نصب دانسته است.[۵] جعفر سبحانی، پایه‌گذاری دشنام به علی بن ابی‌طالب توسط معاویه را منشأ و سرآغاز رواج ناصبی‌گری در میان مسلمانان دانسته است.[۶] --Saeedi (بحث) ۱۳ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۳۶ (UTC)
@Shamsoddin:
@Saeedi:
عموم اشکالات فوق صحیح بوده و متاسفانه توسط کاربران به متن اضافه شده است.
اشکالات صحیح، اصلاح شد.Rezapour (بحث) ۹ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۱۱ (UTC)
انتقاد
@Hasanejraei: @Rezapour:
حکم فقهی سب علی مطرح نشده است.--Shamsoddin (بحث) ۲۳ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۴۲ (UTC)
@Shamsoddin: انجام شد. در عین حال به جهت تند بودن سعی شد که با اصطلاح فقهی آورده شود.--Rezapour (بحث) ۲۳ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۵۸ (UTC)