جمهوری اسلامی (روزنامه)

از ویکی شیعه
نشان‌واره روزنامه جمهوری اسلامی

جمهوری اسلامی روزنامه‌ای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است که از ۹ خرداد سال ۱۳۵۸ شمسی در ایران منتشر می‌شود.[۱] این روزنامه نخست نشریه رسمی حزب جمهوری اسلامی بود؛[۲] ولی بعد از تعطیل‌شدن فعالیت‌های حزب در سال ۱۳۶۶ش، بدون وابستگی به حزبی خاص[۳] و با صاحب‌امتیازی سید علی خامنه‌ای به فعالیت خود ادامه داد.[۴]

این روزنامه تحت مالکیت مؤسسه فرهنگی و مطبوعاتی روزنامه جمهوری اسلامی قرار دارد.[۵] نخستین سردبیر روزنامه جمهوری اسلامی میرحسین موسوی بود و پس از انتقال او به دولت در سال ۱۳۶۰ش، مسیح مهاجری مدیر مسئول و سردبیر روزنامه شد.[۶]

بعد از انفجار هفتم تیر ۱۳۶۰ در ساختمان حزب جمهوری و شهادت سید محمد بهشتی دبیر کل و تعداد زیادی از اعضای حزب جمهوری اسلامی، نشان‌واره این روزنامه با افزودن چندقطره خون به رنگ سرخ تغییر کرد.[۷]

تصویری از نیم‌تای صفحه اول نخستین شماره روزنامه جمهوری اسلامی در ۹ خرداد ۱۳۵۸ش.

روزنامه جمهوری اسلامی روش برگزیده خود را در طول دوران انتشار، ترویج تفکر اعتدالی و پرهیز از افراط و تفریط معرفی کرده است.[۸] گرایش آن به اسلام سیاسی است و به نقش جمهوریت با حضور مردم و نقش اسلامیت با ولایت فقیه باور دارد؛ چنان‌که طی یادداشتی در ۹ خرداد ۱۳۹۶ش حمایت از نظام جمهوری اسلامی، آرمان‌های انقلاب اسلامی و ارزش‌های دینی را محور اصلی فعالیت‌های خود دانسته است.[۹]

روزنامه جمهوری اسلامی در موضوعات بین المللی، حساسیت نسبت به مسئله فلسطین و جهان اسلام، مقابله با توطئه‌های رژیم صهیونیستی، ارتجاع عرب و توطئه‌های فرامنطقه‌ای، مبارزه رسانه‌ای و تبلیغاتی علیه استعمار و قدرت‌های سلطه‌طلب به ویژه آمریکا را خط مشی خود معرفی کرده است.[۱۰]

یکی از ویژگی‌های این روزنامه، اختصاص هفتگی یک صفحه در روزهای دوشنبه به حوزه علمیه[۱۱] و یک صفحه در روزهای شنبه به اندیشه‌های امام خمینی،[۱۲] بنیان‌گذار نظام جمهوری اسلامی ایران است. چنا‌ن‌که پس از درگذشت امام خمینی نیز، گوشه چپ صفحه اول این روزنامه به صورت ثابت به بازتاب سخنان او اختصاص یافته است.[۱۳]

تعدادی از ویژه‌نامه‌های روزنامه جمهوری اسلامی

همچنین این روزنامه ویژه‌نامه‌هایی در بزرگداشت روحانیان نامدار شیعه منتشر کرده است. ویژه‌نامه آوای بیداری در پاس‌داشت مقام محمدحسین کاشف‌الغطاء،[۱۴] و ویژه‌نامه‌هایی برای ابراهیم امینی، اکبر هاشمی رفسنجانی، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی و یوسف صانعی نمونه‌هایی از این ویژه‌نامه‌ها هستند.

پانویس

منابع