پرش به محتوا

امام مهدی عجل الله تعالی فرجه: تفاوت میان نسخه‌ها

ویکی‌سازی تا ملاقات در غیبت کبری
(ویکی‌سازی تا جایگاه در قرآن و روایات)
(ویکی‌سازی تا ملاقات در غیبت کبری)
خط ۱۵۱: خط ۱۵۱:


امام مهدی در طول غیبت صغری از طریق [[نواب اربعه|چهار نایب خاص]] خود، [[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح نوبختى]] و [[علی بن محمد سمری]]، با شیعیان در ارتباط بود و امور آنان را حل و فصل می‌کرد. این امور علاوه بر مسائل عقیدتی و فقهی، شامل مسائل مالی نیز می‌‌شد.<ref>غفارزاده، زندگانی نواب خاص امام زمان، ۱۳۷۹ش، ص۸۶و۸۷؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۸۸.</ref>
امام مهدی در طول غیبت صغری از طریق [[نواب اربعه|چهار نایب خاص]] خود، [[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح نوبختى]] و [[علی بن محمد سمری]]، با شیعیان در ارتباط بود و امور آنان را حل و فصل می‌کرد. این امور علاوه بر مسائل عقیدتی و فقهی، شامل مسائل مالی نیز می‌‌شد.<ref>غفارزاده، زندگانی نواب خاص امام زمان، ۱۳۷۹ش، ص۸۶و۸۷؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۸۸.</ref>
{{اصلی|مدعیان نیابت}}
در زمان غیبت صغری، [[احمد بن هلال کرخی]]، [[محمد بن نصیر نمیری]] و [[محمد بن علی شلمغانی|محمد بن علی شَلْمَغانی]] ادعای نیابت کردند که با صدور [[توقیعات امام زمان|توقیعاتی]] از سوی امام زمان مواجه شدند که در [[لعن]] و طرد آنان بود.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی، ص۳۹.</ref>


===غیبت کبری===
===غیبت کبری===
خط ۱۶۳: خط ۱۶۶:


بر اساس روایات، امام مهدی(ع) قیام خود را از [[مسجد الحرام]] در [[مکه]] آغاز می‌کند و به همراه [[یاران امام زمان|یارانش]] به سمت [[کوفه]] حرکت می‌کند و این شهر را به‌عنوان مرکز حکومت خود برمی‌گزیند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۸، ص۲۰۱؛ صدر، تاریخ مابعد الظهور، ج۳، ص۲۱۲-۲۲۴.</ref>
بر اساس روایات، امام مهدی(ع) قیام خود را از [[مسجد الحرام]] در [[مکه]] آغاز می‌کند و به همراه [[یاران امام زمان|یارانش]] به سمت [[کوفه]] حرکت می‌کند و این شهر را به‌عنوان مرکز حکومت خود برمی‌گزیند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۸، ص۲۰۱؛ صدر، تاریخ مابعد الظهور، ج۳، ص۲۱۲-۲۲۴.</ref>
==سخنان و مکتوبات==
{{اصلی|توقیعات امام زمان (عج)}}
سخنان و مکتوبات امام مهدی(ع) که [[توقیع]] نامیده می‌شود، در بسیاری از منابع شیعه، و به‌طور خاص در دو کتاب [[کمال الدین|کمال الدین و تمام النعمة]] اثر [[شیخ صدوق]] و کتاب [[کتاب الغیبة (شیخ طوسی)|الغیبة]] اثر [[شیخ طوسی]] نقل شده و همه آنها در کتاب «معجم احادیث الامام المهدی» گردآوری شده است. این توقیعات که در حدود ۸۰ مورد است، غالباً در دوره [[غیبت صغرا]] در موضوعات گوناگون اعتقادی، [[فقه|فقهی]]، مالی و... صادر شده است.<ref>[http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/4227/5736/57088/ «توقیعات امام غایب(ع)»]، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref>
همچنین چندین [[دعا]] و [[زیارت]] از امام زمان(ع) صادر شده است؛ مانند [[دعای فرج]] (اَللّهُمَّ عَظُمَ البَلاء)، دعای «یا مَن أظهَرَ الجَمیلَ»، دعای «اَللّهمّ رَبَّ النّورِ العَظیم»، دعای «اَللهُمّ ارزُقنا تَوفیقَ الطاعَةِ»، [[دعای سهم اللیل]]، دعای هر روز [[ماه رجب]]، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِالمَولودَینِ فی رَجَب»، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِمَعانی جَمیعِ ما یدعوكَ بِهِ وُلاةُ أمرِكَ»، [[زیارت ناحیه مقدسه]] و [[زیارت الشهداء]].<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۶، ص۲۹۵-۳۲۷.</ref>
==جایگاه امام زمان در قرآن و روایات==
*'''در قرآن'''
مسئله امام زمان و ظهور منجی آخرالزمان به صراحت در قرآن نیامده، اما مفسرین [[شیعه]] آیات بسیاری را در [[قرآن]] مربوط به [[امام زمان]] دانسته و بعضی تا ۲۵۰ آیه را مرتبط با امام زمان تلقی کرده‌اند.<ref>جمعی از محققین، معجم احادیث امام مهدی، جلد ۵.</ref> مفسران این آیات را به دو دسته تقسیم می‌کنند:
::۱. آیاتی كه بر ضرورت وجود امام تأکید دارد.
بر اساس آیات قرآن کریم، خداوند برای هر امتی فردی را انتخاب کرده تا آنها را هدایت کند، از جمله در [[سوره رعد]] آمده است: «وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ»؛ «و برای هر جامعه راهنمایی هست.» ([[سوره رعد|رعد]]/۷) بر این اساس، همواره در زندگی بشر یک هدایتگر برگزیده وجود دارد. [[امام صادق]](ع) در تفسیر آیه فوق فرموده است: «در هر زمانی امامی از خاندان ما وجود دارد كه مردم را به آنچه [[رسول خدا]] آورده هدایت می‌كند».<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۲۳، ص۵.</ref>
به گفته مفسران، [[قرآن]] به کسی نیاز دارد که بتواند آن را تبیین و تفسیر کند و به جز امام كسی به تمام معانی و خصوصیات آیات قرآن آگاه نیست. بنابراین پس از [[پیامبر]]، حضور [[امام]] لازم است.<ref>سیده نصرت امین، مخزن العرفان در تفسیر قرآن، ج۳، ص۳۹، توضیح آیه ۴۴، نحل.</ref> [[شیعه]] معتقد است امام مایه آرامش و امنیت هستی و واسطه فیض الهی است و نعمات و بركات خداوند متعال به واسطه آنها به انسان داده می‌شود. و اگر لحظه‌ای زمین خالی از حضور امام شود اهلش را فرو می‌برد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۲۳، ص۵۵.</ref>
::۲. آیاتی كه بشارت به حكومت صالحان و مؤمنان بر روی زمین می‌دهد.
مفسران شیعه بر اساس ده‌ها آیه از قرآن کریم، موضوع [[ظهور]] امام زمان را قابل استناد می‌دانند؛ آیاتی که بر بشارت به بندگان صالح و مستضعف برای بازستاندن حق خود و رسیدن به قدرت و ایجاد یک حكومت واحد جهانی مبتنی بر حق و عدل و غلبه [[اسلام]] بر تمامی مكاتب و ادیان متمرکز است. در بیان قرآن، این بشارت در بعضی كتب آسمانی دیگر هم آمده: «و همانا در زبور بعد از ذكر (تورات) نوشتیم كه زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد». ([[سوره انبیاء|انبیاء]]/۱۰۵) این بشارت در قرآن به اراده خداوند استناد داده شده است: «و خواستیم بر مستضعفان روی زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان گردانیم» ([[سوره قصص|قصص]]/۵). این آیات بر اساس روایات فراوان، به مسئله ظهور نسبت داده شده است.
در آیه‌ای دیگر خداوند حكومت و جانشینی مؤمنان و صالحان را به عنوان وعده الهی برای بندگان مؤمن خود بیان می‌كند و امنیت و آرامش را مژده می‌دهد: «خداوند به كسانی از شما كه ایمان آورده و كارهای شایسته كرده‌اند، وعده داده است كه حتما آنان را در این زمین جانشین (خود) قرار دهد و آن دینی را كه بر ایشان پسندیده است، به سودشان مستقر كند و بیم‌شان را به امنیت مبدل گرداند تا مرا عبادت كنند..». ([[سوره نور|نور]]/۵۵) روایات صادر شده از امامان شیعه، این آیه را بر امام زمان و اصحاب او منطبق کرده‌اند.<ref>فرزی، محمدعلی، امید سبز، ص۳۴.</ref>
*'''در روایات'''
درباره جایگاه، شأن و اهمیت امام زمان در روایات شیعه سخنان فراوانی گفته شده است.<ref>الامام المهدی، علی دخیل، ص۶۶.</ref> موضوعاتی که این روایات مورد بررسی قرار داده‌اند، شخصیت امام زمان،<ref group="یادداشت"> قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): المَهدی رَجُلٌ مِن وُلدِی وَجهُهُ كَالكَوكَبِ الدُّرِّی. «مهدی مردی است از فرزندان من که چهره‌اش چون اختر تابناک است». (مجلسی، بحارالأنوار، ج۵۱، ص۸۰.)</ref> شخصیت منتظران وی<ref group="یادداشت">قال الامام الکاظم(ع): لَو کانَ فِیكُم عِدَّةُ أهلِ بَدرٍ لَقامَ قائِمُنا. «اگر به تعداد اهل بدر [مؤمن کامل] در میان شما بود، قائم ما قیام می‌کرد». (طبرسی، مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، ص ۶۳.)</ref> ارزش و فضیلت انتظار فرج<ref group="یادداشت"> قال الإمامُ الصّادقُ(ع): مَنْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِهَذَا الْأَمْرِ كَانَ كَمَنْ كَانَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ لابَلْ كَانَ بِمَنْزِلَةِ الضَّارِبِ بَینَ یدَی رَسُولِ اللَّهِ(ص) بِالسَّیفِ. «هر که در حال انتظار این امر (ظهور قائم) بمیرد، همچون کسی است که با قائم در خیمه او باشد؛ نه، بلکه به مانند کسی است که پیشاپیش پیامبر خدا(ص) شمشیر می‌زند.» (مجلسی، بحارالأنوار، ج۵۲، ص ۱۴۶.)</ref> نشانه‌های ظهور<ref group="یادداشت">قال الإمامُ الصّادقُ(ع): إِنَّ قُدَّامَ الْقَائِمِ عَلَامَاتٍ تَكُونُ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی لِلْمُؤْمِنِینَ قُلْتُ فَمَا هِی جَعَلَنِی اللَّهُ فِدَاكَ قَالَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ یعْنِی الْمُؤْمِنِینَ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ بِشَی ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ. «خداوند برای مؤمنان نشانه‌هایی از قیام قائم(ع) بر شمرده است. عرض کردم: خداوند مرا فدای شما کند، آن نشانه‌ها چیست؟ فرمود: این سخن خداوند متعال که: «شما» یعنی مؤمنان پیش از قیام قائم «را حتما به چیزی از ترس و گرسنگی و کمبود مال و جان و میوه‌ها می‌آزماییم و شکیبایان را نوید ده». (طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ص ۴۵۶.)</ref> و همچنین حوادث هنگام ظهور<ref group="یادداشت">قال الإمامُ الباقرُ(ع): إذا وَقَعَ أمرُنا وجاءَ مَهدِینا کانَ الرَّجُلُ مِن شیعَتِنا أجرأَ مِن لَیثٍ وأمضی مِن سِنانٍ یطَأُ عَدُوَّنا بِرِجلَیهِ وَیضرِبُهُ بِكَفَّیهِ وذلِكَ عِندَ نُزولِ رَحمَةِ اللّه ِ وفَرَجِهِ عَلَی العِبادِ.«هر گاه زمام امور به دست ما بیفتد و مهدی ما بیاید، هر یک از شیعیان ما، کاری‌تر از شیر و برنده‌تر از شمشیر خواهند شد. دشمنان ما را به زیر پا می‌گذارند و با دست آنان را می‌کوبند. و این، هنگامی است که رحمت خداوند فرود آید و بر بندگانش گشایش خدا نازل شود.» (مجلسی، بحارالأنوار، ج۲، ص ۱۹۰.)</ref> و جهان پس از ظهور<ref group="یادداشت">قال رسولُ اللّه ِ(ص): یخرُجُ فی آخرِ اُمّتی المَهدی، یسْقیهِ اللّه ُ الغَیثَ، وتُخرِجُ الأرضُ نَباتَها، ویعطَی المالُ صِحاحا، وتَکْثُرُ الماشِیةُ، وتَعْظُمُ الاُمّةُ.«در میان واپسین امّتم، مهدی ظهور می‌کند. خداوند به او باران عطا می‌کند، زمین گیاهش را برمی‌رؤیاند، مال به یکسان و بی‌کم و کاست عطا می‌شود، دام‌ها و چارپایان زیاد می‌شوند، و امّت سربلند و بزرگ می‌گردد.» (فیروزآبادی، فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج۳، ص ۳۳۵.)</ref> است.
این روایات در منابع گوناگونی آمده است که مهمترین آنها عبارتند از:
{{ستون شروع}}
* [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمالُ الدِّین و تمامُ النِّعمه]] اثر [[شیخ صدوق]]
* [[الغیبه شیخ طوسی|الغیبه|]] اثر [[شیخ طوسی]]
* [[الغیبه نعمانی|الغیبه]] اثر [[نعمانی]]
* [[بحارالانوار]] (جلدهای ۵۱، ۵۲، ۵۳) اثر [[مجلسی]]
* [[منتخب الاثر]] اثر [[لطف الله صافی]]
* [[مُعجمُ أحادیث الامام المهدی]]
{{پایان}}
==ارتباط با امام زمان==
{{همچنین ببینید|دعای عهد|نماز امام زمان|عریضه|مسجد جمکران}}
شیعیان در عصر غیبت علاوه بر پیامبر و سایر معصومان، به طور ویژه به امام زمان توسل می‌کنند و دعاها و توجهات ویژه او خواستار می‌شوند.{{مدرک}} آیات<ref group="یادداشت">مانند {{متن قرآن|وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَیرَی اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلَیٰ عَالِمِ الْغَیبِ وَالشَّهَادَةِ فَینَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ |ترجمه=و بگو: «[هر كاری می‌خواهید] بكنید، كه به زودی خدا و پیامبر او و مؤمنان در كردار شما خواهند نگریست، و به زودی به سوی دانای نهان و آشكار بازگردانیده می‌شوید؛ پس ما را به آنچه انجام می‌دادید آگاه خواهد كرد.»|سوره=توبه|آیه=۱۰۵}}، از آنجا که در آیه شریفه، «س» در کلمه «فَسَیری» برای خداوند، رسول خدا، و مؤمنین یکسان به کار برده شده و خداوند هم اکنون به حال موجودات آگاه است، علم رسول خدا و مؤمنین مورد اشاره آیه نیز همینگونه بوده و فعلی است. از آنجا که همه مؤمنان دارای چنین علمی نیستند، منظور آیه تعدادی از مؤمنین است که برترین مصادیق آن در روایات، اهل بیت برشمرده شده‌اند.</ref> و روایات متعدد<ref>که تعدادی از آنها در کتاب [[اصول کافی]] (بخش {{عربی|بَابٌ فِی أَنّ الْأَئِمّةَ شُهَدَاءُ اللّهِ عَزّ وَ جَلّ عَلَی خَلْقِهِ}}: ائمه، شاهدان خداوند بر خلق هستند) گردآوری شده‌اند.</ref> نشان می‌دهند [[امامان]] با اذن و اجازه خداوند از حال و شرایط زندگی انسان‌ها باخبرند و می‌توانند در بهبود شرایط مادی و معنوی افراد اثرگذار باشند و هر چه پیروی، [[توسل]] و ارتباط با آنان بیشتر باشد، این آثار نیز بیشتر خواهد بود.{{مدرک}}<br />
[[دعای عهد]]، [[دعای توسل]]، [[نماز امام زمان]] و حضور در [[مسجد جمکران]]، [[زیارت آل یاسین]]، [[صدقه]] دادن برای سلامتی امام زمان، جشن‌های [[نیمه شعبان]] و اشعار فراوانی که در این زمینه سروده شده، جلوه‌هایی از ارتباط [[شیعیان]] با امام زمان است.{{مدرک}}
*'''برخی آداب ارتباط'''
موسوی اصفهانی در کتاب [[مکیال المکارم]] برخی آداب ارتباط با امام زمان را جمع‌آوری کرده است. برخی از این آداب عبارتند از:
{{ستون شروع|۴|جداساز=۲|رنگ=#F9F9F9}}
* شناخت بهتر امام زمان
* پیروی از اخلاق و رفتار امام زمان
* یاد امام، برگزاری و شرکت در مجالس بزرگداشت یاد او و سایر معصومان
* رعایت ادب به هنگام یاد او
* شوق زیارت امام
* انتظار فرج
* تصمیم قلبی برای یاری امام در زمان غیبت و ظهور
* یاری کردن سایر شیعیان
* مقابله با ظالمان و اهل باطل
* دعا کردن برای امام
* صبر بر شرایط غیبت
* تعیین نکردن وقت ظهور
* انجام زیارت به نیابت از وی
* صدقه دادن برای سلامتی امام
* توجه و توسل به امام در مکان‌ها و زمان‌های ویژه
* خواندن دعاها و زیارت‌های مخصوص امام زمان{{مدرک}}
{{پایان}}


===ملاقات با امام زمان===
===ملاقات با امام زمان===
{{اصلی|ملاقات با امام زمان}}
{{اصلی|ملاقات با امام زمان}}
*'''ملاقات پیش از غیبت کبری'''
روایات فراوانی از دیدار با امام دوازدهم شیعیان در طول حیات وی در منابع شیعه ذکر شده است که برخی از آنها مربوط به پیش از آغاز غیبت کبری بوده و بسیاری از آنها نیز پس از آن روی داده است:
در کتاب‌های تاریخی و [[حدیث|حدیثی]] [[شیعه]] - همچون [[کافی]]، [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|الارشاد]] [[شیخ مفید]]، [[اعلام الوری]]، [[کمال الدین]] و [[الغیبة شیخ طوسی|الغیبة]] [[شیخ طوسی]] و [[الغیبه نعمانی|الغیبة]] [[نعمانی]] - نام برخی افرادی که در زمان حیات [[امام حسن عسکری(ع)]] موفق به دیدار فرزندش مهدی (عج) شده بودند آمده و شرح دیدارشان ذکر شده است؛ از جمله [[حکیمه خاتون|حکیمه]] عمه امام یازدهم<ref>طبرسی، اعلام الوری، مؤسسه آل البیت، ج۲، ص۲۱۴؛ کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۰؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۱.</ref> که شاهد تولد امام مهدی بوده است. بیشتر این افراد، یاران و خادمان امام حسن عسکری(ع) بوده‌اند: [[ابونصر ظریف]]<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۴؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۲.</ref> (خادم امام عسکری[[احمد بن اسحاق اشعری قمی]]<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۳۸۴؛ طبرسی، اعلام الوری، مؤسسه آل البیت، ج۲، ص۲۴۸؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۱۳.</ref> [[ابو علی بن مطهر]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۱؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۱۴.</ref> [[سعد بن عبدالله اشعری قمی]]،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۵۴؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۱۶.</ref> [[یعقوب بن منقوش]]،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۰۷ و ص۴۳۶؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۱۹.</ref> ابوغانم خادم،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۳۱؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۱۵.</ref> [[کامل بن ابراهیم]]،<ref>الغیبه، طوسی، مؤسسة المعارف الاسلامیه، ص۴۲۶؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۲۰.</ref> و....<ref>رجوع کنید به: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۹-۲۹.</ref>
*ملاقات پیش از غیبت کبری: در کتاب‌های تاریخی و [[حدیث|حدیثی]] [[شیعه]]، همچون [[کافی]]، [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|الارشاد]] [[شیخ مفید]]، [[اعلام الوری]]، [[کمال الدین]] و [[الغیبة شیخ طوسی|الغیبة]] [[شیخ طوسی]] و [[الغیبه نعمانی|الغیبة]] [[نعمانی]]، ضمن بیان نام افرادی که در زمان حیات [[امام حسن عسکری(ع)]] موفق به دیدار فرزندش مهدی(عج) شده‌اند، شرح دیدار آنها نیز ذکر شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبرسی، اعلام الوری، مؤسسه آل البیت، ج۲، ص۲۱۴؛ کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۰؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۱؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۹-۲۹.</ref> بیشتر این افراد، یاران و خادمان امام حسن عسکری(ع) بوده‌اند؛ از جمله [[ابونصر ظریف]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۴؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۲.</ref> خادم امام عسکری و افراد دیگری مانند [[احمد بن اسحاق اشعری قمی]]<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۳۸۴؛ طبرسی، اعلام الوری، مؤسسه آل البیت، ج۲، ص۲۴۸؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۱۳.</ref> [[ابو علی بن مطهر]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۱؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۱۴.</ref> [[سعد بن عبدالله اشعری قمی]]،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۵۴؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۱۶.</ref> و [[یعقوب بن منقوش]].<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۰۷ و ص۴۳۶؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۱۹.</ref>.


همچنین گزارش شده است در طول ۶۹ سال [[غیبت صغری]]، علاوه بر [[نواب اربعه|چهار نائب خاص]] امام، افراد متعددی امام مهدی(ع) را زیارت کرده‌اند: [[ابراهیم بن ادریس]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۱؛ طوسی، الغیبه، مؤسسة المعارف الاسلامیه، ص۲۶۸؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۲۹.</ref> [[ابراهیم بن عبده نیشابوری]] و خادم او،<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۲؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۲۹.</ref> ابوالادیان خادم امام حسن عسکری(ع)،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۵۷؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۰.</ref> [[ابو سعید غانم هندی]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۵۱۵؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۳.</ref> [[ابو عبدالله بن صالح]]،<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۲؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۷.</ref> ابو محمد [[حسن بن وجناء نصیبی]]،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۴۳؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۸.</ref> ابو علی [[محمد بن احمد بن حماد]] مروزی محمودی،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۷۰؛ طوسی، الغیبه، مؤسسة المعارف الاسلامیه، ص۲۵۹؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۴۰.</ref> [[اسماعیل بن علی نوبختی]]،<ref>طوسی، الغیبه، مؤسسة المعارف الاسلامیه، ص۲۷۱؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۵۱.</ref> [[علی بن ابراهیم بن مهزیار]]،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۶۵؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۶۲.</ref> [[محمد بن اسماعیل بن موسی الکاظم|محمد بن اسماعیل]] فرزند امام کاظم(ع)،<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۱؛ دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۷۵.</ref> [[محمد بن شاذان نیشابوری]]،<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۹۳.</ref> و ده‌ها نفر دیگر.<ref>رجوع کنید به: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۲۹-۹۷.</ref>  
همچنین بنابر گزارش‌های تاریخی و روایی، در طول ۶۹ سال [[غیبت صغری]]، علاوه بر [[نواب اربعه|چهار نائب خاص]]، افراد متعددی امام دوازدهم شیعیان را زیارت کرده‌اند؛ از جمله [[ابراهیم بن ادریس]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۱؛ طوسی، الغیبه، مؤسسة المعارف الاسلامیه، ص۲۶۸؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۲۹.</ref> [[ابراهیم بن عبده نیشابوری]] و خادم او،<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۲؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۲۹.</ref> ابوالادیان، خادم امام حسن عسکری(ع)،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۵۷؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۰.</ref> [[ابو سعید غانم هندی]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۵۱۵؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۳.</ref> و [[ابوعبدالله بن صالح]]<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۲؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۷.</ref> و ده‌ها نفر دیگر.<ref>رجوع کنید به: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۲۹-۹۷.</ref>  


{{اصلی|مدعیان نیابت}}
*ملاقات در غیبت کبری: درباره دیدن امام زمان در روزگار غیبت کبری دو دیدگاه وجود دارد: برخی آن را انکار کرده‌اند و برخی دیگر بر امکان و وقوع آن، شواهد و دلایلی اقامه نموده‌اند. این انکارها گاه به احادیثی مستند شده‌اند که مدعی مشاهده در روزگار غیبت کبری را دروغگو خوانده‌اند<ref group="یادداشت">این حدیث بخشی از آخرین توقیع امام زمان(ع) به نایب چهارم خویش است: {{عربی| وَ سَیأْتِی إِلَی شِیعَتِی مَنْ یدَّعِی الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیانِی وَ الصَّیحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَر |ترجمه=و به زودی برخی نزد شیعیان من ادعای مشاهده مرا خواهند داشت، بدانید هر كه پیش از [[خروج سفیانی]] و [[صیحه آسمانی]] ادّعای مشاهده كند دروغگویی است که به ما افترا بسته است.}}</ref> و گاه از شک در صداقت گزارش‌دهنده رؤیت برخاسته است، ضمن اینکه برخی نیز به دلیل جلوگیری از سودجویی فرصت‌طلبان، همه گونه رؤیت را انکار می‌کنند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۷۹.</ref>
در زمان غیبت صغری، مدعیان نیابت نیز کم نبودند. افرادی چون [[احمد بن هلال کرخی]]، [[محمد بن نصیر نمیری]] و [[محمد بن علی شلمغانی|محمد بن علی شَلْمَغانی]] از مدعیان نیابت بودند که [[توقیعات امام زمان|توقیعاتی]] از سوی امام زمان در [[لعن]] و طرد آنان صادر شد.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی، ص۳۹.</ref>  
 
از سوی دیگر در برخی احادیث، دعاها و اعمالی برای دیدار با امام زمان(ع) توصیه شده است،<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۸۰ و ۱۸۱. رجوع کنید به: طبرسی، مکارم الاخلاق، ج۲، ص۳۵، ح۷۶.</ref> و دست‌کم دو حدیث معتبر، دسترسی و دیدار با امام را برای پیروان ویژه او، امری ممکن دانسته است.<ref group="یادداشت">از امام صادق(ع) نقل شده است:{{عربی| لِلْقَائِمِ غَیبَتَانِ إِحْدَاهُمَا قَصِیرَةٌ وَ الْأُخْرَی طَوِیلَةٌ الْغَیبَةُ الْأُولَی لایعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِیهَا إِلَّا خَاصَّةُ شِیعَتِهِ وَ الْأُخْرَی لایعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِیهَا إِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِیهِ. (کلینی، الكافی، إسلامیة، ج‌۱، ص۳۴۰)|ترجمه=برای قائم دو غیبت است: یکی کوتاه است و دیگری طولانی. در غیبت اول جز شیعیان خاص او کسی از جای او با خبر نیست و در غیبت دیگر جز دوستان خاص او کسی از جای او با خبر نیست.}} همچنین در روایت دیگری از امام صادق(ع) آمده است:{{عربی|إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَیبَتَینِ إِحْدَاهُمَا تَطُولُ حَتَّی یقُولَ بَعْضُهُمْ مَاتَ وَ یقُولَ بَعْضُهُمْ قُتِلَ وَ یقُولَ بَعْضُهُمْ ذَهَبَ حَتَّی لایبْقَی عَلَی أَمْرِهِ مِنْ أَصْحَابِهِ إِلَّا نَفَرٌ یسِیرٌ لایطَّلِعُ عَلَی مَوْضِعِهِ أَحَدٌ مِنْ وُلْدِهِ وَ لاغَیرِهِ إِلَّا الْمَوْلَی الَّذِی یلِی أَمْرَهُ (طوسی، کتاب الغیبة، ص۱۶۱) |ترجمه=برای صاحب این امر، دو غیبت است که یکی از آن‌ها، به اندازه‌ای طولانی می‌شود که برخی از مردم گویند: از دنیا رفته است، برخی گویند: کشته شده و برخی گویند: رفته است. جز اندکی از یاران او، بر باور خود استوار نماند. کسی از فرزندانش و غیر آنان از اقامتگاه او آگاه نمی‌شود، جز کسی که متصدی امور او است.}}</ref> عالمان بزرگ شیعه مانند [[شیخ صدوق]]، [[شیخ مفید]] و [[شیخ طوسی]] در کتاب‌های خود فصلی را برای نام بردن از دیدارکنندگان با امام دوازدهم گشوده و به ممکن بودن آن تصریح کرده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۸۰.</ref> گزارش‌های فراوانی از ملاقات برخی عالمان بزرگ و افراد عادی با امام زمان وجود دارد. به گفته [[شیخ حر عاملی]]، [[سید عبدالله شبر]] و [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، این گزارش‌ها به حد [[تواتر]] رسیده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۸۳.</ref> برخی از این ملاقات‌کنندگان عبارت‌اند از: میرزا [[محمد حسین نائینی]]،<ref>طبرسی نوری، النجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۳۲۰.</ref> [[سید بن طاووس]]،<ref>طبرسی نوری، النجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۳۴۴ و ص۳۴۸ و ص۳۴۹.</ref> [[ابراهیم بن علی عاملی کفعمی|ابراهیم کفعمی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۳۶۰.</ref> [[محمد تقی مجلسی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب،۱۴۱۰ق، ص۴۱۵.</ref> [[ابوالحسن شعرانی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۴۳.</ref> [[شیخ حر عاملی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۵۱.</ref> [[مقدس اردبیلی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۵۳.</ref> [[میرزا محمد استرآبادی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۶۱.</ref> [[شهید ثانی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۶۲.</ref> [[سید بحرالعلوم]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، صص۴۷۳ و ۴۷۴ و ۴۷۵ و ۴۷۶ و ۴۷۷.</ref> [[سید نعمت الله جزایری]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۸۰.</ref> [[شیخ مرتضی انصاری]].<ref>شیخ محمود عراقی، دارالسلام، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۸۰ش، ص۲۹۰.</ref>


*'''ملاقات در غیبت کبری'''
==سخنان و مکتوبات==
درباره دیدن امام زمان در روزگار غیبت کبری دو دیدگاه وجود دارد: برخی آن را انکار کرده‌اند و برخی دیگر بر امکان و وقوع آن، شواهد و دلایلی اقامه نموده‌اند. این انکارها گاه به احادیثی مستند شده‌اند که مدعی مشاهده در روزگار غیبت کبری را دروغگو خوانده‌اند<ref group="یادداشت">این حدیث بخشی از آخرین توقیع امام زمان(ع) به نایب چهارم خویش است: {{عربی| وَ سَیأْتِی إِلَی شِیعَتِی مَنْ یدَّعِی الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیانِی وَ الصَّیحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَر |ترجمه=و به زودی برخی نزد شیعیان من ادعای مشاهده مرا خواهند داشت، بدانید هر كه پیش از [[خروج سفیانی]] و [[صیحه آسمانی]] ادّعای مشاهده كند دروغگویی است که به ما افترا بسته است.}}</ref> و گاه از شک در صداقت گزارش‌دهنده رؤیت برخاسته است، ضمن اینکه برخی نیز به دلیل جلوگیری از سودجویی فرصت‌طلبان، همه گونه رؤیت را انکار می‌کنند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عجج۵، ص۱۷۹.</ref>  
{{اصلی|توقیعات امام زمان (عج)}}
سخنان و مکتوبات امام مهدی(ع) که [[توقیع]] نامیده می‌شود، در بسیاری از منابع شیعه، و به‌طور خاص در دو کتاب [[کمال الدین|کمال الدین و تمام النعمة]] اثر [[شیخ صدوق]] و کتاب [[کتاب الغیبة (شیخ طوسی)|الغیبة]] اثر [[شیخ طوسی]] نقل شده و همه آنها در کتاب «معجم احادیث الامام المهدی» گردآوری شده است. این توقیعات که در حدود ۸۰ مورد است، غالباً در دوره [[غیبت صغرا]] در موضوعات گوناگون اعتقادی، [[فقه|فقهی]]، مالی و... صادر شده است.<ref>[http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/4227/5736/57088/ «توقیعات امام غایب(ع)»]، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref>


از سوی دیگر در برخی احادیث، دعاها و اعمالی برای دیدار با امام زمان(ع) توصیه شده است،<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۸۰ و ۱۸۱. رجوع کنید به: طبرسی، مکارم الاخلاق، ج۲، ص۳۵، ح۷۶.</ref> و دست‌کم دو حدیث معتبر، دسترسی و دیدار با امام را برای پیروان ویژه او، امری ممکن دانسته است.<ref group="یادداشت">از امام صادق(ع) نقل شده است:{{عربی| لِلْقَائِمِ غَیبَتَانِ إِحْدَاهُمَا قَصِیرَةٌ وَ الْأُخْرَی طَوِیلَةٌ الْغَیبَةُ الْأُولَی لایعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِیهَا إِلَّا خَاصَّةُ شِیعَتِهِ وَ الْأُخْرَی لایعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِیهَا إِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِیهِ. (کلینی، الكافی، إسلامیة، ج‌۱، ص۳۴۰)|ترجمه=برای قائم دو غیبت است: یکی کوتاه است و دیگری طولانی. در غیبت اول جز شیعیان خاص او کسی از جای او با خبر نیست و در غیبت دیگر جز دوستان خاص او کسی از جای او با خبر نیست.}} همچنین در روایت دیگری از امام صادق(ع) آمده است:{{عربی|إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَیبَتَینِ إِحْدَاهُمَا تَطُولُ حَتَّی یقُولَ بَعْضُهُمْ مَاتَ وَ یقُولَ بَعْضُهُمْ قُتِلَ وَ یقُولَ بَعْضُهُمْ ذَهَبَ حَتَّی لایبْقَی عَلَی أَمْرِهِ مِنْ أَصْحَابِهِ إِلَّا نَفَرٌ یسِیرٌ لایطَّلِعُ عَلَی مَوْضِعِهِ أَحَدٌ مِنْ وُلْدِهِ وَ لاغَیرِهِ إِلَّا الْمَوْلَی الَّذِی یلِی أَمْرَهُ (طوسی، کتاب الغیبة، ص۱۶۱) |ترجمه=برای صاحب این امر، دو غیبت است که یکی از آن‌ها، به اندازه‌ای طولانی می‌شود که برخی از مردم گویند: از دنیا رفته است، برخی گویند: کشته شده و برخی گویند: رفته است. جز اندکی از یاران او، بر باور خود استوار نماند. کسی از فرزندانش و غیر آنان از اقامتگاه او آگاه نمی‌شود، جز کسی که متصدی امور او است.}}</ref> عالمان بزرگ شیعه مانند [[شیخ صدوق]]، [[شیخ مفید]] و [[شیخ طوسی]] در کتاب‌های خود فصلی را برای نام بردن از دیدارکنندگان با امام دوازدهم گشوده و به ممکن بودن آن تصریح کرده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۸۰.</ref> گزارش‌های فراوانی از ملاقات برخی عالمان بزرگ و افراد عادی با امام زمان وجود دارد. به گفته [[شیخ حر عاملی]]، [[سید عبدالله شبر]] و [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، این گزارش‌ها به حد [[تواتر]] رسیده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عجج۵، ص۱۸۳.</ref> برخی از این ملاقات‌کنندگان عبارت‌اند از: میرزا [[محمد حسین نائینی]]،<ref>طبرسی نوری، النجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۳۲۰.</ref> [[سید بن طاووس]]،<ref>طبرسی نوری، النجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۳۴۴ و ص۳۴۸ و ص۳۴۹.</ref> [[ابراهیم بن علی عاملی کفعمی|ابراهیم کفعمی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۳۶۰.</ref> [[محمد تقی مجلسی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب،۱۴۱۰ق، ص۴۱۵.</ref> [[ابوالحسن شعرانی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۴۳.</ref> [[شیخ حر عاملی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۵۱.</ref> [[مقدس اردبیلی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۵۳.</ref> [[میرزا محمد استرآبادی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۶۱.</ref> [[شهید ثانی]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۶۲.</ref> [[سید بحرالعلوم]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، صص۴۷۳ و ۴۷۴ و ۴۷۵ و ۴۷۶ و ۴۷۷.</ref> [[سید نعمت الله جزایری]]،<ref>طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۸۰.</ref> [[شیخ مرتضی انصاری]].<ref>شیخ محمود عراقی، دارالسلام، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۸۰ش، ص۲۹۰.</ref>
همچنین چندین [[دعا]] و [[زیارت]] از امام زمان(ع) صادر شده است؛ مانند [[دعای فرج]] (اَللّهُمَّ عَظُمَ البَلاءدعای «یا مَن أظهَرَ الجَمیلَ»، دعای «اَللّهمّ رَبَّ النّورِ العَظیم»، دعای «اَللهُمّ ارزُقنا تَوفیقَ الطاعَةِ»، [[دعای سهم اللیل]]، دعای هر روز [[ماه رجب]]، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِالمَولودَینِ فی رَجَب»، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِمَعانی جَمیعِ ما یدعوكَ بِهِ وُلاةُ أمرِكَ»، [[زیارت ناحیه مقدسه]] و [[زیارت الشهداء]].<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۶، ص۲۹۵-۳۲۷.</ref>


===دعاها و زیارات===
===دعاها و زیارات===
۳۸۶

ویرایش