پرش به محتوا

سجاد (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
'''سَجّاد''' به معنای بسیار سجده‌کننده،<ref>خنجی، وسیلة الخادم، ۱۳۷۵ش، ص۱۸۲.</ref> از مشهورترین [[القاب امام زین‌العابدین(ع)]] است.<ref>قرشی، حیاة الإمام زین العابدین(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۰.</ref> [[امام چهارم شیعیان]] را به‌دلیل [[عبادت]] زیاد، نهایت دلدادگی به [[خدا]] و کثرت [[سجده|سجده‌هایش]] «سجاد» می‌نامیدند، به‌گونه‌ای که سجده‌های او برای خدا بیشتر از همه مردم بود.<ref>قرشی، حیاة الامام زین العابدین(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۸و۴۰.</ref>
'''سَجّاد''' به معنای بسیار سجده‌کننده،<ref>خنجی، وسیلة الخادم، ۱۳۷۵ش، ص۱۸۲.</ref> از مشهورترین [[القاب امام زین‌العابدین(ع)]] است.<ref>قرشی، حیاة الإمام زین العابدین(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۰.</ref> [[امام چهارم شیعیان]] را به‌دلیل [[عبادت]] زیاد، نهایت دلدادگی به [[خدا]] و کثرت [[سجده|سجده‌هایش]] «سجاد» می‌نامیدند، به‌گونه‌ای که سجده‌های او برای خدا بیشتر از همه مردم بود.<ref>قرشی، حیاة الامام زین العابدین(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۸و۴۰.</ref>


در کتاب [[علل الشرایع]]، روایتی از [[امام محمد باقر(ع)]] آمده است که پدرم علی بن الحسین هرگز یاد نکرد نعمتی از خدا را مگر آنکه برای شکر آن نعمت سجده کرد، و نخواند آیه‌ای از [[کتاب خدا]] که در آن سجده باشد مگر آنکه سجده می‌کرد و هرگاه حق‌تعالی از او بدی را دفع می‌کرد که از آن در بیم بود، یا مکر مکر‌کننده‌ای را از او می‌گردانید، سجده می‌کرد و هرگاه از [[نماز]] فارغ می‌شد، سجده می‌کرد و هرگاه [[توفیق]] می‌یافت که میان دو کس را [[اصلاح ذات‌البین|اصلاح]] کند، برای [[شکر]] آن سجده می‌کرد و اثر سجده در [[مواضع سجود]] او مشخص بود، به این سبب او را سجاد می‌گفتند.<ref>صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۳۳.</ref>
در کتاب [[علل الشرایع]]، روایتی از [[امام محمد باقر(ع)]] آمده است که پدرم علی بن الحسین هرگز یاد نکرد نعمتی از خدا را مگر آنکه برای شکر آن نعمت سجده کرد؛ نخواند آیه‌ای از [[کتاب خدا]] که در آن سجده باشد مگر آنکه سجده می‌کرد؛ هرگاه حق‌تعالی از او بدی را دفع می‌کرد که از آن در بیم بود یا مکر مکر‌کننده‌ای را از او می‌گردانید، سجده می‌کرد؛ هرگاه از [[نماز]] فارغ می‌شد، سجده می‌کرد و هرگاه [[توفیق]] می‌یافت که میان دو کس را [[اصلاح ذات‌البین|اصلاح]] کند، برای [[شکر]] آن سجده می‌کرد و اثر سجده در [[مواضع سجود]] او مشخص بود، به این سبب او را سجاد می‌گفتند.<ref>صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۳۳.</ref>


[[ابن حماد]] شاعر شیعه [[قرن چهارم هجری]] درباره عبادت و سجده‌های فراوان امام سجاد(ع) این‌گونه سروده است:
[[ابن حماد]] شاعر شیعه [[قرن چهارم هجری]] درباره عبادت و سجده‌های فراوان امام سجاد(ع) این‌گونه سروده است:
خط ۱۱: خط ۱۱:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


ترجمه: زاهد و پارسای اهل‌بیت بود و به‌خاطر عبادات نیکویش سجاد نامیدند. تمام روزها را با [[استغفار]] به خدا روزه‌دار بود و شب‌ها را به [[تهجد]] می‌گذارند. چه کسی در دانش و وفای به عهد مانند اوست؟ و کجا کس را در پرستش و نیایش مثل او می‌توان یافت؟<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۵۲.</ref>
ترجمه: زاهد و پارسای اهل‌بیت بود و به‌خاطر عبادات نیکویش سجاد نامیدند. تمام روزها را با [[استغفار]] به خدا روزه‌دار بود و شب‌ها را به [[تهجد]] می‌گذارند. چه کسی در دانش و وفای به عهد مانند اوست؟ و کجا کسی را در پرستش و نیایش مثل او می‌توان یافت؟<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۵۲.</ref>
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس۲}}
{{پانویس۲}}
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۷۴

ویرایش