نحن معاشر الانبیاء لا نورث: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نَحنُ مَعاشِرَ الانبیاءِ لا نُوَرِّثُ ما تَرَکنا صَدَقَة''' عبارتی که [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] برای [[ماجرای فدک|مصادره فدک]] به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] منتسب کرد و براساس آن، فدک را [[صدقه]] و نه [[ارث]] پیامبر خواند. فاطمه در [[خطبه فدکیه]]، روایت ابوبکر را مخالف [[قرآن]]، [[سیره نبوی|سنت پیامبر]] و [[ارث|احکام ارث]] شمرده و به او اعتراض کرد و تا آخر زندگی از وی ناراضی بود.<br>

[[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] (درگذشت:[[سال ۱۳ هجری قمری|۱۳ق]])، پس از فوت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] (۱۱ق)، [[خلافت|خلیفه]] شد و [[فدک]] را که در اختیار [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] بود، مصادره نمود و در پاسخ اعتراض دختر رسول‌الله، از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] روایت کرد: «نحن معاشر الانبیاء لا نورث، ما ترکنا صدقة؛ ما پیامبران ارث نمی‌گذاریم، هرچه از ما باقی ماند، صدقه است.» و فدک را پس نداد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۵۴۳؛ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۲۸۹ و ۲۹۰.</ref> فدک دهکده‌ای یهودی‌نشین نزدیک [[خیبر]] در [[حجاز]] بود که ساکنانش پس از [[غزوه خیبر]] ([[سال ۷ هجری قمری|۷ق]]) تسلیم [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] شدند و قسمتی از زمین‌های خود را به او دادند.<ref>طبری، تاریخ الرسل و الملوک، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۳۰۶.</ref> پیامبر نیز آن را به دخترش، فاطمه بخشید.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۵۴۳؛ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۲۸۹ و ۲۹۰.</ref>