کاربر ناشناس
تبرک: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴۷: | خط ۱۴۷: | ||
[[قرآن کریم]] در ضمن چند آیه به بحث تبرک پرداخته است و هیچ اشاره ای به عدم جواز آن و شرک آمیز بودنش نکرده است. علاوه بر اینکه برخی از این موارد، توسط پیامبران و در محضر ایشان انجام شده است که همین مسأله به روشنی نشان دهنده جواز این عمل است. | [[قرآن کریم]] در ضمن چند آیه به بحث تبرک پرداخته است و هیچ اشاره ای به عدم جواز آن و شرک آمیز بودنش نکرده است. علاوه بر اینکه برخی از این موارد، توسط پیامبران و در محضر ایشان انجام شده است که همین مسأله به روشنی نشان دهنده جواز این عمل است. | ||
تبرک حضرت [[حضرت یعقوب|يعقوب]] به پيراهن فرزندش [[حضرت یوسف|يوسف]] یکی از موارد اشاره قرآن کریم به تبرک است. زمانی که یوسف به برادرانش گفت پیراهنش را بر روی چشمان پدرشان بیفکنند: | تبرک حضرت [[حضرت یعقوب|يعقوب]] به پيراهن فرزندش [[حضرت یوسف|يوسف]] یکی از موارد اشاره قرآن کریم به تبرک است. زمانی که یوسف به برادرانش گفت پیراهنش را بر روی چشمان پدرشان بیفکنند: «'''اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَـٰذَا فَأَلْقُوهُ عَلَىٰ وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا'''»<ref>(يوسف(12): 93)</ref> رحمت خداوند از [[پیراهن یوسف]] بر چشمان یعقوب نبی جاری شد و وی با بركت جستن از آن لباس<ref> جوادی آملی، ص534</ref> و به برکت آن لباس، بینایی چشمان خود را بازیافت. <ref>اندلسی، ج2، ص626 </ref> | ||
نمونه دیگر، تبرک [[بنی اسرائیل]] به [[تابوت موسی]] بوده است. صندوقی که در آن اشیای متعلق به خاندان [[حضرت موسی|موسی]] و [[حضرت هارون(ع)|هارون]] و الواح مقدسی که بر حضرت موسی(ع) نازل شده بود قرار داشت و حضرت موسی آنرا به يوشع بن نون سپرده بود. <ref>مکارم، ج3، ص240</ref> | نمونه دیگر، تبرک [[بنی اسرائیل]] به [[تابوت موسی]] بوده است. صندوقی که در آن اشیای متعلق به خاندان [[حضرت موسی|موسی]] و [[حضرت هارون(ع)|هارون]] و الواح مقدسی که بر حضرت موسی(ع) نازل شده بود قرار داشت و حضرت موسی آنرا به يوشع بن نون سپرده بود. <ref>مکارم، ج3، ص240</ref> | ||
[[پرونده:صندوقچه عهد.jpg|بندانگشتی|صندوقچه عهد که اشیای متعلق به حضرت موسی و هارون در آن قرار دارد]] | [[پرونده:صندوقچه عهد.jpg|بندانگشتی|صندوقچه عهد که اشیای متعلق به حضرت موسی و هارون در آن قرار دارد]] | ||
[[بنی اسرائیل]] اين صندوق را بسيار مقدس دانسته و در جنگ با بت پرستان آن را با خود حمل می نمودند و مایه آرامش آنان بوده است: <ref>طبرسی، ج2، ص614-615</ref> «...'''التَّابُوتُ | [[بنی اسرائیل]] اين صندوق را بسيار مقدس دانسته و در جنگ با بت پرستان آن را با خود حمل می نمودند و مایه آرامش آنان بوده است: <ref>طبرسی، ج2، ص614-615</ref> «...'''وَ قَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَىٰ وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ''' » <ref>بقره(2): 248</ref> و به آن تبرک مي جستند. <ref>قمی، ج1، ص82</ref> | ||
این عمل اگرچه علاوه بر تبرک، به قصد احترام و تعظیم نیز می تواند باشد، اما این قصد منافاتی با قصد تبرک ندارد. به علاوه، حمل این تابوت به ویژه در زمان جنگ، جز به جهت تبرک و کمک گرفتن از آن وجهی نداشته است.<ref>سبحانی، فی ظلال التوحید، ص294</ref> | این عمل اگرچه علاوه بر تبرک، به قصد احترام و تعظیم نیز می تواند باشد، اما این قصد منافاتی با قصد تبرک ندارد. به علاوه، حمل این تابوت به ویژه در زمان جنگ، جز به جهت تبرک و کمک گرفتن از آن وجهی نداشته است.<ref>سبحانی، فی ظلال التوحید، ص294</ref> | ||
[[مقام ابراهیم]] در کنار خانه [[کعبه]] که اثر قدم های [[حضرت ابراهیم]] بر روی آن قرار دارد، به واسطه آن، محل نماز مردم قرار داده شده است:<ref>طبرسی، ج1، ص383؛ بلاغی، ج1، ص125</ref> « ''' | [[مقام ابراهیم]] در کنار خانه [[کعبه]] که اثر قدم های [[حضرت ابراهیم]] بر روی آن قرار دارد، به واسطه آن، محل نماز مردم قرار داده شده است:<ref>طبرسی، ج1، ص383؛ بلاغی، ج1، ص125</ref> « '''وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى'''...»<ref>بقره(2):125</ref> و به واسطه تماس آن سنگ با پای حضرت ابراهیم، به آن تبرک می جویند.<ref>امین، ص341</ref> از این روی تبرک به محل نشستن و نماز پیامبر اسلام را نیز مجاز می باشد.<ref>الجدیع، ص352</ref> | ||
در روایتی، محل بین [[حجر الاسود]] و مقام ابراهیم، محل دفن تعداد زیادی از پیامبران معرفی شده است و به همین جهت مبارک است.<ref>قرشی، ج1، ص244</ref> | در روایتی، محل بین [[حجر الاسود]] و مقام ابراهیم، محل دفن تعداد زیادی از پیامبران معرفی شده است و به همین جهت مبارک است.<ref>قرشی، ج1، ص244</ref> |