کرامت انسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

پذیرش کرامت انسانی در استنباط برخی از احکام فقهای معاصر تأثیرگذار بوده است. به گفته [[محمدهادی معرفت]]، قرآن‌پژوه، فقها بسیاری از مسائل را با توجه به مسئله کرامت انسان تبیین می‌کنند مانند شخصی که در کما است و پزشکان از او قطع امید کرده‌اند اما کرامت انسان اقتضا می‌کند او را نکشند.<ref> فروغی‌نیا و دیگران، «نگرشی به مفهوم کرامت انسانی در پرتو اندیشه‌های فقهی اسلامی»، ص۱۳۲.</ref> همچنین ناصر مکارم شیرازی، مرجع تقلید شیعه، معتقد است که از کرامت انسان می‌توان به‌عنوان قاعده‌ای برای حل مسائل جدید فقهی استفاده کرد.<ref> [http://www.imam-khomeini.ir/fa/n127110/مصاحبه_با_آیة_الله_العظمی_مکارم_شیرازی «مصاحبه با آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی»]، پرتال امام خمینی.</ref> [[یوسف صانعی]]، مرجع تقلید، نیز با پذیرش کرامت ذاتی انسان‌ها، به حرمت [[غیبت]] غیرمسلمانان هم قائل شده است.<ref> رویکردی به حقوق زنان، ۱۳۹۷ش، ص۲۱۲.</ref>

مفسران دیگری مانند [[شیخ طوسی]]، [[فقیه]] و مفسر شیعه، و [[زمخشری]]، مفسر اهل‌سنت، قائل به کرامت اکتسابی‌اند و قابلیت‌های بالقوه انسان از جمله [[تقوا]] و [[ایمان]] را دلیل بر کرامت و برتری او می‌دانند<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۵۰۳؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۲۷۳؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۸۱.</ref> و بر آنند که ممکن است انسان با انجام اعمال ناشایست برتری خود را از دست بدهد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۶، ص۲۷۳-۲۷۴.</ref> [[محمدتقی جعفری]]، [[فلسفه اسلامی|فیلسوف]] شیعه معاصر، این نوع کرامت برای انسان را اختیاری دانسته و «کرامت ارزشی» می‌نامد.<ref>جعفری، پیام خرد، ۱۳۷۷ش، ص۱۰۷-۱۰۸.</ref> به نظر علامه جعفری، ارزش نهایی انسان به کرامت اکتسابی است.<ref>جعفری، پیام خرد، ۱۳۷۷ش، ص۱۰۷.</ref>  عبدالله جوادی آملی و محمدتقی مصباح یزدی، فیلسوف شیعه، نیز کرامت انسان را از نوع اکتسابی می‌دانند.<ref>جوادی آملی، سیرت الهی انسان در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۳۳۶؛ مصباح یزدی، انسان‌شناسی، ۱۳۹۳ش، ص۳۶۵-۳۶۶.</ref>