تبرک: تفاوت میان نسخه‌ها

دوم، با وجود ادله و شواهد متعدد بر جواز این عمل، نمی¬توان به بدعت آمیز بودن آن حکم نمود. بعلاوه هر نوع بدعتی ناپسند و حرام نیست، بلکه بدعت ناپسند و حرام، امر جدیدي است که در دين گذارده شود و دليلي بر مشروعیت آن نداریم و موافق با سنت نیست و این عمل که ادله و شواهد متعدد بر سنت و سیره مسلمانان داریم، نمی¬توان بدعت ناپسند دانست بلکه بر اساس نظر شافعی بدعت پسندیده است.  در مواردی هم که نصی بر جواز در میان نیست، بر خلاف نظر وهابیون، اصل عملی مورد استناد، اصل اباحه است که بر اساس آن هر عملی که دلیل متقنی بر عدم جواز و حرمتش در دست نیست، مجاز و مباح است.

  از نظر فقهای شیعی، طلب برکت از چيزهايى كه از نظر شرع، از قداست، عظمت و طهارت برخوردارند جايز، بلكه راجح و مستحب است..  از دیدگاه ایشان تبرک جستن به نام ائمه: با نوشتن بر کفن و جریدتین(دو تکه چوب تازه)،  و نیز به واسطه نامگذاری فرزندان به نام ایشان،  تبرک به مشاهد مشرفه  و تربت قبور معصومین: و قرار دادن تربت در قبر به قصد تبرک،  تبرک به قرآن با نوشتن آن بر کفن  و مس کلمات و حروف آن  مستحب است.

    علما و فقهای اهل سنت، بین جواز، استحباب و کراهت تبرک به قبر حضرت رسول9 اختلاف نظر دارند.  حکم به کراهت نیز به نظر می¬رسد به علت ترس از منافات آن عمل با ادب در حق حضرت باشد.  احمد بن حنبل،تبرک به منبر و قبر حضرت رسول9 و بوسیدن آنرا مجاز می¬داند.  شهاب الدین خفاجی حنفی نیز قائل به کراهت مس و بوسیدن و چسباندن سینه به قبر حضرت9 است.  برخی از فقهای شافعی همانند رملی شافعی لمس قبر نبی، ولی یا عالم و نیز سردرهای ورودی قبر اولیا و بوسیدن آنرا به قصد تبرک مجاز می¬داند  و محب الدین طبری شافعی نیز مس قبر و بوسیدن آنرا جایز و موافق با سیره علما و صالحان دانسته¬اند.   زرقانی مالکی نیز معتقد است بوسیدن قبر شریف رسول اکرم9 به قصد تبرک ایرادی ندارد.   حکم به جواز تبرک، مستند به قرآن، سنت رسول الله¬9 و سیره مستمره مشترعه می¬باشد. در مواردی که جواز و صحت برکت جویی مشکوک است نیز اصل اباحه به عنوان مستند حکم به اباحه و جواز می¬باشد.