تبرک: تفاوت میان نسخه‌ها

جواب اول:

عبادت عملی است که به نیت پرستش خداوند انجام پذیرد، اما کسی که درصدد تبرک جویی به آثار بزرگان دین بر می آید هرگز این افراد را دارای مقام الوهیت نمی داند و در تبرک جویی هرگز قصد عبادت را ندارد. بنابراین عمل او مصداق عبادت نیست  تا با توحید درالوهیت و عبودیت منافات داشته باشد یا غلو آمیز باشد.

شاهد این مطلب هم عدم منع پیامبر از مواردی است که در محضر ایشان توسط صحابه انجام می گرفته، همانطور که از برخی الفاظ شرک آلود و غلوآمیزمنع می نمودند.

جواب دوم:

با وجود ادله و شواهد متعدد بر جواز این عمل، نمی توان به بدعت آمیز بودن آن حکم نمود.  

جواب سوم:  

بر فرض این عمل یا نوع خاصی از آن، امری جدید باشد که سابقه ای در عصر پیامبر ندارد، اما هر نوع بدعتی ناپسند و حرام نیست، بلکه بدعت ناپسند و حرام، امر جدیدي است که در دين گذارده شود و دليلي بر مشروعیت آن نداریم و موافق با سنت نیست. در حالیکه این عمل که ادله و شواهد متعدد بر سنت و سیره مسلمانان داریم را نمی توان بدعت ناپسند دانست. بلکه بر اساس نظر شافعی بدعت پسندیده است.

جواب چهارم:

در مواردی هم که نصی بر جواز در میان نیست، بر خلاف نظر وهابیون، میتوان به اصل اباحه استناد و تمسک کرد و هیچ دلیل و قاعده ای نداریم که در این موارد اصل با حرمت است.بر اساس اصاله الاباحه هر عملی که دلیل متقنی بر عدم جواز و حرمتش در دست نیست، مجاز و مباح است.